Walaam
Z Wikipedii
Walaam (ros. Валаам, fiń. Valamo ) - główna wyspa położonego w północnej części jeziora Ładoga Archipelagu Walaamskiego. Wyspa należy do Rosji i wchodzi w skład należącej do tego państwa Republiki Karelii, zaś administracyjnie jest częścią Rejonu miejskiego Sortawała.
Spis treści |
[edytuj] Powierzchnia
Walaam leży w odległości 22 km od brzegu Ładogi i jest największą z wysp leżących na tym jeziorze. Wyspa ma 36 km² powierzchni (co stanowi 2/3 powierzchni całego Archipelagu Walaamskiego), a jej największa długość to 9,6 km, zaś szerokość - 7,8 km.
Większość powierzchni wyspy pokrywa las iglasty, którego głównym składnikiem (ok. 65%) jest sosna. Na terenie wyspy znajduje się rezerwat przyrody Walaam, utworzony w 1965.
[edytuj] Historia
Nazwa wyspy wywodzi się z języka fińskiego lub karelskiego; w obu słowo valamo oznacza "wysoką ziemię".
W XII w. wyspa znalazła się pod władzą Republiki Nowogrodzkiej. W wiekach następnych kilkakrotnie przechodziła z rąk władających Finlandią Szwedów w posiadanie rządzących Karelią Rosjan i na odwrót. Nie później niż w XIV w. na wyspie osiedlili się prawosławni mnisi.
Od końca XVII w. wyspa położona w pobliżu dawnej stolicy Rosji - Sankt Petersburga, z racji walorów przyrodniczych niejednokrotnie była miejscem wypoczynku carów i członków ich rodzin, a także ludzi nauki i kultury ówczesnej Rosji.
Do 1918 wyspa wchodziła w skład autonomicznej części Cesarstwa Rosyjskiego - Wielkiego Księstwa Finlandii, a następnie po uzyskaniu przez ten kraj niepodległości, pozostawała częścią Finlandii, aż do roku 1940, kiedy to, po przegranej wojnie zimowej została przekazana Związkowi Radzieckiemu.
[edytuj] Monaster Walaam
Na wyspie Walaam znajduje się prawosławny klasztor, mający status stauropigiczny.
Nie jest do końca jasne, kiedy na wyspie osiedlili się prawosławni mnisi. Niektóre źródła podają, iż nastąpiło to już w XI w. Według prawosławnej tradycji w I w. n.e.Apostoł Andrzej, udający się z misją ewangelizacyjną na północ, postawił na wyspie Walaam krzyż. Dziewięćset lat później mieli go odnaleźć dwaj nieznanego (być może greckiego) pochodzenia mnisi, którzy szukali miejsca pod założenie klasztoru.
Potwierdzona historia klasztoru rozpoczyna się w XIV w. W XVI w. na jego terenie miało żyć ok. 600 zakonników.
Klasztor na Walaam niejednokrotnie stawał się miejscem walki pomiędzy Szwedami i Finami z jednej, a Rosjanami i Karelami z drugiej strony. W 1578 mnisi z klasztoru zostali zabici przez luterańskich Szwedów.
Rola klasztoru i jego ranga wzrosła znacznie po przeniesieniu stolicy Rosji do Sankt Petersburga, leżącego w dość niewielkiej (jak na warunki rosyjskie) odległości od wyspy.
Po uzyskaniu niepodległości przez Finlandię klasztor wraz z wyspą wszedł w skład tego kraju i był najważniejszym prawosławnym klasztorem w tym kraju.
Po przegranej przez Finlandię wojnie zimowej mnisi z klasztoru obawiając się prześladowań ze strony komunistów, uciekli do Finlandii, zabierając ze sobą wszystkie cenne rzeczy z klasztoru (wraz z dzwonem) i osiedlili się w miejscowości Heinävesi, gdzie założyli monastyr Nowy Walaam (fiń. Uusi Valamo).
Zobacz więcej w osobnym artykule: Monastyr w Walaam.[edytuj] Warunki klimatyczne
Wyspa ma dość łagodny klimat. Zima nastaje zwykle dopiero w początku grudnia i jest relatywnie ciepła (temperatura najchłodniejszego miesiąca - lutego wynosi -8°C). Wiosna przychodzi w końcu marca, latem na wyspie jest ok. 30-35 dni więcej słonecznych dni niż na kontynencie, a średnia temperatura lipca to +17°C.
