Waleri Bożinow
Z Wikipedii
| Waleri Bożinow | ||
| Data i miejsce urodzenia |
15 lutego 1986 Gorna Oriachowica, Bułgaria |
|
| Pozycja | napastnik | |
| Informacje klubowe | ||
| Obecny klub | Manchester City | |
| Numer | 29 | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 2000-2001 2001-2002 2002-2003 2003-2004 2004-2005 (j) 2004-2005 (w) 2005-2006 2006-2007 2007-2008 |
Pietà Hotspurs US Lecce US Lecce US Lecce US Lecce ACF Fiorentina ACF Fiorentina Juventus Turyn Manchester City |
? (?) 2 (0) 15 (2) 27 (3) 20 (11) 9 (2) 27 (6) 18 (5) |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| od 2004 |  Bułgaria |
11 (2) |
Waleri Emiłow Bożinow (ur. 15 lutego 1986 roku w Gornej Oriachowicy), bułgarski piłkarz, występujący na pozycji napastnika.
Wychowywał się na Malcie, dokąd w wieku dwunastu lat wyjechał wraz z rodzicami - ojczymem, byłym piłkarzem Saszo Angełowem, reprezentantem Bułgarii w latach 90., oraz matką Pepą, byłą koszykarką. Kiedy miał czternaście lat został dostrzeżony przez Pantalea Corvina, ówczesnego dyrektora sportowego US Lecce, który zaproponował mu kontrakt. Bożinow był zawodnikiem tego klubu przez cztery lata; w tym czasie - 22 stycznia 2002 roku - zadebiutował w Serie A i do dziś jest najmłodszym zagranicznym graczem, jaki kiedykolwiek grał we włoskiej ekstraklasie (miał wówczas piętnaście lat). Dzięki udanej rundzie jesiennej sezonu 2004-2005 (jedenaście goli) przeszedł do ACF Fiorentiny, gdzie zresztą sprowadził go Corvino. W sezonie 2006-2007 przebywał na wypożyczeniu w drugoligowym Juventusie Turyn.
Po roku powrócił do Florencji, ale odmówił podpisania długoterminowego kontraktu, więc został wystawiony przez władze klubu na listę transferową. Pozyskaniem młodego Bułgara zainteresowane były AC Milan, Lazio Rzym, US Palermo[1] i Valencia CF (której ofertę odrzucił[2]). Ostatecznie Bożinow dał się przekonać Svenowi-Göranowi Erikssonowi i na początku sierpnia dołączył do swojego kolegi z kadry Martina Petrowa w Manchesterze City[3].
19 sierpnia na początku meczu ligowego z Manchesterem United doznał poważnej kontuzji, której leczenie - wedle pierwszych prognoz - miało potrwać aż do stycznia 2008 roku[4]. Bożinow kurował się jeszcze dłużej: na boisko powrócił dopiero w połowie lutego, zresztą już w pierwszym spotkaniu, z Newcastle United, strzelił gola[5].
W seniorskiej reprezentacji Bułgarii (wcześniej regularnie występował w kadrze U-21) zadebiutował podczas spotkania Euro 2004 z Włochami (1:2). Wielu komentatorów tłumaczyło porażkę podopiecznych Płamena Markowa na tym turnieju (3 przegrane, bramki 1:9) m.in. brakiem zaufania selekcjonera do utalentowanego osiemnastolatka. Początkowo także następca Markowa Christo Stoiczkow nie wierzył w możliwości młodego zawodnika; Bożinow wywalczył miejsce w pierwszej jedenastce reprezentacji dopiero podczas eliminacji do Euro 2008.
1 Isaksson • 2 Richards • 3 Ball • 4 Onuoha • 5 Dabo • 6 Johnson • 7 Ireland • 8 Geovanni • 9 Mpenza • 10 Bianchi • 11 Elano • 12 Vassell • 14 Dickov • 15 Petrow • 16 Ćorluka • 17 Sun • 18 D. Mills • 19 Schmeichel • 20 Samaras • 21 Hamann • 22 Dunne • 24 Garrido • 25 Hart • 27 Mwaruwari • 28 Gelson • 29 Bożinow • 30 Corradi • 36 Sturridge • trener: Hughes
[edytuj] Sukcesy piłkarskie
- awans do Serie A w sezonie 2002-2003 z US Lecce
- awans do Serie A w sezonie 2006-2007 z Juventusem Turyn
1 Zdrawkow • 2 Iwanow • 3 Kiriłow • 4 I. Petkow • 5 Zagorčić • 6 Kotew • 7 Borimirow • 8 M. Petkow • 9 Berbatow • 10 Dimitrow • 11 Łazarow • 12 Kolew • 13 Pejew • 14 Czilikow • 15 Christow • 16 Manczew • 17 M. Petrow • 18 Pažin • 19 S. Petrow • 20 Bożinow • 21 Janković • 22 Stojanow • 23 Iwankow • Trener: Markow
