Wiktoria Melita Koburg
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
Z domu Wiktoria Melita Sachsen-Coburg-Gotha (ur. 25 listopada 1876 w Valettcie (Malta); zm. 2 marca 1936 w Amorbach), członkini Brytyjskiej Rodziny Królewskiej, wnuczka brytyjskiej królowej Wiktorii. W latach 1894-1901, Wielka Księżna Hesji, później Wielka Księżna Rosji jako Wiktoria Fiodorowna.
[edytuj] Młodość
Wiktoria Melita była córką Alfreda, księcia Edynburga, drugiego syna królowej Wiktorii i jej męża księcia Alberta, oraz Wielkiej Księżnej Rosji Marii Aleksandrowej. Jej matka była córką cara Aleksandra II i carycy Marii Aleksandrownej.
Jako członkini rodziny królewskiej Wiktoria miała tytuł Jej Królewska Wysokość Wiktoria, księżniczka Edynburga. W rodzinie nazywana była Ducky. W chwili urodzenia była dziesiąta w kolejce do brytyjskiego tronu. Jej siostrami były Maria, królowa Rumunii, Aleksandra, księżna Hohenlohe-Langenburg oraz Beatrycze, księżna Hiszpanii.
[edytuj] Pierwsze małżeństwo
W 1894 roku wyszła za mąż za Ernesta Ludwika, Wielkiego Księcia Hesji. Wiktoria rozwiodła się z mężem w 1901 roku. Powodem rozwodu była miłość Wiktorii do swojego kuzyna. Para doczekała się jednej córki:
Wiktoria Melita wyszła za Ernesta Ludwika tylko pod namowami swojej babki, królowej Wiktorii, mimo to, że już wtedy kochała Cyryla. Ernest nie interesował się kobietami, co jeszcze bardziej pogorszyło sytuację w małżeństwie Wiktorii.
[edytuj] Drugie małżeństwo
Z powodu braku zainteresowania Wiktorią Melitą jej pierwszego męża, księżna zaczęła spędzać całe tygodnie z Cyrylem w Rosji i Niemczech.
W 1905 roku w Niemczech, w tajemnicy poślubiła z miłości swego kuzyna, Wielkiego Księcia Cyryla. Choć rosyjska Cerkiew nie zezwalała na zawarcie małżeństwa pomiędzy kuzynami pierwszego stopnia, jak miało to miejsce w tym przypadku, Wiktoria Melita przeszła na prawosławie dopiero trzy lata po ślubie. Za namową żony, będącą siostrą byłego męża Wiktorii, carycy Aleksandry, car Mikołaj II wygnał z Rosji tę parę, która najpierw zamieszkała w Niemczech, a następnie we Francji. Wiktoria i Cyryl mieli troje dzieci:
- Marię (1907-1951);
- Kirę (1909-1967);
- Włodzimierza (1917-1992), głowa rosyjskiej rodziny carskiej.
Wiktoria miała błyskotliwą inteligencję i silną osobowość. To ona była siłą napędową związku, którego łączyła wielka namiętna miłość. To ona pomagała Cyrylowi zapomnieć o okrucieństwach wojny rosyjsko-japońskiej. To ona podjęła decyzję o przeniesieniu się do Francji, ona też zachęcała męża do wzięcia na siebie obowiązków głowy rodu Romanowów, po śmierci Mikołaja II. Z inicjatywy tej niezwykłej kobiety Saint-Briac stało się miejscem spotkań rosyjskiej emigracji we Francji i symbolem monarchii na wygnaniu.
W pewnym momencie Wiktoria wycofała się z aktywnego życia i zamknęła w milczeniu, które bardzo niepokoiło najbliższych, a zwłaszcza siostrę, rumuńską królową Marię. Zmarła w 1936 roku. Po śmierci Wiktorii jej rodzinie trudno było się odnaleźć.
