Wołkowyja

Z Wikipedii

Współrzędne: 49°20' N 22°25' E49.3333333 22.4166667 (Wołkowyja)


Wołkowyja
Województwo	podkarpackie
Powiat	leski
Gmina	Solina
Położenie	49° 20' N 22° 25' E
Wysokość	ok. 460 m n.p.m.
Liczba mieszkańców • liczba ludności	496
Strefa numeracyjna (do 2005)	13
Kod pocztowy	38-613
Tablice rejestracyjne	RLS
Położenie na mapie Polski Wołkowyja

Strona internetowa wsi

Wołkowyja – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina, w Bieszczadach, nad Jeziorem Solińskim, otoczona niewysokimi górami.

Zbiornik Soliński w miejscowości Wołkowyja

W latach 1973-1977 miejscowość była siedzibą gminy Wołkowyja. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

W miejscowości znajduje się rzymskokatolicki kościół parafialny pw. Świętego Maksymiliana Kolbe.

[edytuj] Historia

Wieś powstała na wskutek akcji osadniczej rycerskiej rodziny Balów. Ziemie te otrzymał Piotr Bal.Założona została na prawie wołoskim ok. 1463r. 29 stycznia 1480 r. po śmierci Jana Bala, stolnika sanockiego jego synowie: Matiasz Bal, chorąży sanocki, ks. Piotr Bal i Mikołaj Bal z Nowotańca, podzielili się majątkiem po ojcu. Berezka, otrzymał część Wołkowyji a resztę tej wsi tym Wołkowyjkę Małą otrzymali Matiasz Bal, chorąży sanocki i ks. Piotr Bal. W 1519 r. - rozgraniczono dobra Balów - przez usypanie granicznych kurhanów i kopców z ziemi - oddzielających od posiadlości Kmitów z Sobienia.

Od października 1939 do roku sierpnia 1944 wieś była siedzibą urzędu gminy w powiecie sanockim. Do roku 1946 wieś dzieliła się na dwie grupy zabudowań skupionych wokoło cerkwi drewnianej oraz wokoło murowanego kościoła łacińskiego nad Solinką. Oba kościoły były parafiami.

Wieś została kompletnie spalona przez UPA w lipcu 1946^[1].

Do roku 1951 Wołkowyja była wsią graniczną pomiędzy Polską a USRR.

3 i 4 października 1967 r. w związku ze spiętrzeniem wód Zalewu Solińskiego dokonano rozbiórki zabytkowego kościoła oraz opuszczonej greckokatolickiej cerkwi parafialnej wraz ze starą plebanią, chociaż wody zalewu do niej nie sięgały^{[potrzebne źródło]}. Zabytkowe wyposażenie kościoła i sprzęty wywieziono samochodami pod cerkiew w Górzance. Do dziś zachowała się tylko murowana dzwonnica parawanowa oraz fundamenty cerkwi, a w miejscu, gdzie był kościół, mieszkańcy ustawili na zalewie boję z trzema flagami.

[edytuj] Religia

We wsi znajdowała się cerkiew greckokatolicka pw. Piotra i Pawła, która powstała w 1833 r., oraz kościół rzymskokatolicki z 1842 r. Parafię obrządku łacińskiego założyła Justyna ze Żmigrodu Stadnicka primo voto żona Stefana Bala, secundo voto Hieronima Orzechowskiego. Początkowo była to kaplica drewniana, filialna parafii w Hoczwi (1728). Murowany kościół wybudowano dopiero w roku 1842. Do parafii tej administracyjne należały wsie Bereźnica Wyżna, Buk, Bukowiec, Gorzanka, Horodek, Jaworzec, Kalnica, Łuh, Łopienka, Polańczyk, Polanki, Radziejowa, Rajskie, Rybne, Sakowczyk, Smerek, Solina, Strzebowiska (Strubowiska) Strudenne, Teleśnica Sanna, Terka, Tyskowa, Tworylne, Wetlina, Wola Gorzańska, Zabródź, Zawój i Zawóz. Parafia grekokatolicka obejmowała część Zawozu i Rybnego.