Wodzisławskie państwo stanowe

Z Wikipedii

Wodzisławskie państwo stanowe (z łac. Status Minor Vladislaviensis) - kształtujące sie od 1474 r. a ostatecznie ukształtowane i utworzone po bezpotomnej śmierci Jana IV Karniowskiego oraz walkach o ziemię wodzisławską pomiędzy Jan V Raciborskim a Maciejem Korwinem. Ostatecznie Władysław Jagiellończyk zdecydował w 1502 r. o przekazaniu ziemi wodzisławskiej pierwszemu panu stanowemu Jerzemu Salenbergowi. Państwo wodzisławskie wydzielono z południowo-wschodniej części księstwa raciborskiego. Do roku 1526 Wodzisławskie Państwo Stanowe pozostawało pod zwierzchnią władzą królów czeskich, do 1742 roku pod berłem Niemieckiego Cesarstwa Habsburgów, a do roku 1809 było w granicach Niemieckiego Państwa Pruskiego. Zachowało ono odrębność administracyjną do początków XIX wieku.

Oprócz samego Wodzisławia początkowo w skład wchodziło 10 okolicznych wsi: Czyżowice, Turza Mała (Turzyczka), Wielka Turza, Skrzyszów, Krostoszowice, Karkoszka, Podbucze, Marusze, Radlin i Obszary, a ponadto 11 folwarków liczących 8000 morgów ziemi uprawnej, 1600 morgów 4000 morgów lasów. Z czasem właściciele państwa wodzisławskiego przyłączyli do niego tereny min. wokół dzisiejszego miasta Jastrzębie Zdrój min. Moszczenicę i Ruptawę. Tym samym z czasem doszło do utrwalenia terminu ziemi wodzisławskiej. W okresie istnienia tego państwa Wodzisław posiadał status miasta prywatnego. Wiele cennych informacji o dziejach wodzisławskiego państwa przekazał nam w swej kronice Franciszek Ignacy Henke.