Wybory parlamentarne w Izraelu w 2003 roku

Z Wikipedii

Wybory parlamentarne w Izraelu do szesnastego Knesetu odbyły się 28 stycznia 2003.

Zobacz więcej w osobnym artykule: Szesnasty Kneset (2003-2006).

Oddano 4 720 075 głosów, w tym ważnych: 3 148 364. Próg wyborczy wynosił 1.5%, a więc aby uzyskać miejsce w Knesecie, należało otrzymać minimum 47 226 głosów. Średnio na jedno miejsce przypadło 25 138 głosów.

[edytuj] Oficjalne wyniki

Partia	Głosy	Procent	Mandaty (zmiana)
Likud, (ליכוד)	925,279	29.39%	38	+19
Avoda, (העבודה)	455,183	14.46%%	19	-7
Shinui, (שינוי)	386,535	12.28%	15	+9
Szas, (ש"ס)	258,879	9,6%	12	-6
HaIchud HaLeumi, (האיחוד הלאומי)	173,973	5.52%	7	+3
Meretz, (מרצ)	164,122	5.21%	6	-4
Narodowa Partia Religijna (Mafdal), (מפלגה דתית לאומית-מפד"ל)	132,370	4,2%	6	+1
Yahadut ha-Torah, (יהדות התורה)	135,087	4.29%	5	0
Hadasz (Demokratyczny Front na Rzecz Pokoju i Równości), (החזית הדמוקרטית לשלום ולשוויון)	93,819	2.98%	3	0
Am Ehad, (עם אחד)	86,808	2.76%	3	+1
Balad (partia arabska)	71,299	2.26%	3	+1
Israel Ba-Aliya, (ישראל בעלייה)	67,719	2.15%	2	-4
Zjednoczona Lista Arabska (Raam), (רע"ם)	65,551	2.08%	2	-3
Inni	128,740	4.09%	0	-
Razem	3,148,364	100,0%	120	-
Frekwencja				63,20%

[edytuj] Wybrani do Knessetu

Likud: Eli Aflalo, Ruhama Avraham, Ronni Bar-On, Daniel Benlolo, Naomi Blumenthal, Zeev Boim, Yaakov Edri, Michael Eitan, Gilad Erdan, Gideon Ezra, Gila Gamliel, Inbal Gavrieli, Michael Gorlovsky, Tzachi Hanegbi, Yehiel Hazan, Avraham Hirschson, Moshe Kahlon, Haim Katz, Yisrael Katz, Uzi Landau, David Levy, Limor Livnat, Shaul Mofaz, Dan Naveh, Tzipi Liwni, Leah Ness, Beniamin Netanjahu, Ehud Olmert, Michael Ratzon, Reuven Rivlin, Gideon Saar, Silvan Shalom, Ariel Szaron, Omri Szaron, Meir Sheetrit, Yuval Steinitz, Majalli Wahabi, Ehud Yatom
Partia Pracy: Colette Avital, Binyamin Ben-Eliezer, Eli Ben-Menachem, Avraham Burg, Yitzhak Herzog, Dalia Itzik, Eitan Kevel, Michael Melchior, Amram Mitzna, Orit Noked, Shimon Peres, Haim Ramon, Ophir Pinez-Paz, Shalom Simchon, Avraham Shochat, Ephraim Sneh, Yuli Tamir, Matan Vilnai, Dani Yatom
Shinui: Victor Brailovsky, Ronnie Brizon, Reshef Ari Chen, Hemi Doron, Yosef Lapid, Ilan Leibovitch, Etti Livni, Yehudit Naot, Yosef Paritzky, Melli Polishuk-Bloch, Avraham Poraz, Ehud Ratzabi, Ilan Shalgi, Yigal Yasinov, Eliezer Zandberg
Szas: David Azoulay, Shlomo Benizri, Amnon Cohen, Yitzhak Cohen, Nissim Dahan, Yaakov Margi, Meshulam Nahari, Yitzhak Vaknin, Yair Peretz, Eli Yishai, Nissim Zeev
HaIchud HaLeumi: Uri Yehuda Ariel, Arie Eldad, Benyamin Elon, Zvi Hendel, Avigdor Liberman, Michael Nudelman, Yuri Stern
Meretz: Roman Bronfman, Ran Cohen, Zehava Galon, Chaim Oron, Yossi Sarid, Avshalom Vilan
Narodowa Partia Religijna (Mafdal): Efrayim Eitam, Gila Finkelstein, Yitzhak Levy, Zevulun Orlev, Nissan Slomiansky, Shaul Yahalom
Yahadut ha-Torah: Yisrael Eichler, Moshe Gafni, Yaakov Litzman, Meir Porush, Avraham Ravitz
Hadasz: Mohammad Barakeh, Issam Makhoul, Ahmad Tibi
Am Ehad: Ilana Cohen, Amir Peretz, David Tal
Balad: Azmi Bishara, Wasil Taha, Jamal Zahalka
Israel Ba-Aliya: Yuli Edelstein, Natan Sharansky
Zjednoczona Lista Arabska (Raam): Abdulmalek Dehamshe, Taleb El-Sana

[edytuj] Rząd

Po wyborach, misję tworzenia rządu otrzymał lider zwycięskiej partii, Likudu, Ariel Szaron. Do koalicji rządzącej weszli także przedstawiciele Partii Pracy, Szasu i Israel Ba-Aliya. Skład rządu, wraz ze zmianami:

Ariel Szaron – premier i minister absorpcji imigrantów, minister turystyki od 17 października 2001 do 31 października 2001 i od 14 marca 2002 do 18 września 2002, minister narodowej infranstruktury od 14 marca 2002 do 18 września 2002, minister pracy, opieki społecznej i zdrowia od 23 maja 2002 do 3 czerwca 2002, minister spraw zagranicznych od 2 listopada 2002 do 6 listopada 2002, minister przemysłu i handlu, transportu, rolnictwa i rozwoju wsi oraz nauki, kultury i sportu od 2 listopada 2002 do 15 grudnia 2002, minister komunikacji od 19 lutego 2003
Samuel Avital – minister koordynacji socjalnej do 22 lutego 2002
Asher Ohana – minister spraw religijnych
Dalia Itzik – minister of przemysłu i handlu do 2 listopada 2002
Efrayim Eitam – minister bez teki od 8 maja 2002, minister infrastruktury narodowej od 18 września 2002
Benyamin Elon – minister turystyki od 31 października 2001 do 14 marca 2002
Binyamin Ben-Eliezer – minister obrony do 2 listopada 2002
Shlomo Benizri – minister pracy i świadczeń socjalnych do 23 maja 2002 i od 3 czerwca 2002
Tzachi Hanegbi – minister środowiska, minister transportu od 15 grudnia 2002
Matan Vilnai – minister nauki, kultury i sportu do 2 listopada 2002
Rechavam Ze’evi – minister turystyki do jego śmierci (w wyniku zamachu) 17 października 2001, chciał zrezygnować 15 października 2001, ale został przedtem zamordowany
Saleh Tarif – minister bez teki, zrezygnował 29 stycznia 2002
Eliyahu Yishai – minister spraw wewnętrznych do 23 maja 2002 i od 3 czerwca 2002
Ra’anan Cohen – minister bez teki do 18 sierpnia 2002
Tzipi Liwni – minister współpracy regionalnej do 29 sierpnia 2001, potem minister bez teki, minister rolnictwa i rozwoju wsi od 15 grudnia 2002
Limor Livnat – minister edukacji, minister nauki, kultury i sportu od 15 grudnia 2002
David Levy – minister bez teki od 8 kwietnia 2002 do 30 lipca 2002
Yitzhak Levy – minister bez teki od 8 kwietnia 2002, minister turystki od 18 września 2002
Avigdor Liberman – minister narodowej infrastruktury, zrezygnował 15 października 2001, ale pozostał na stanowisku z powodu zabójstwaa Rechavama Ze’eviego, do 14 marca 2002
Uzi Landau – minister bezpieczeństwa wewnętrznego
Shaul Mofaz – minister obrony od 4 listopada 2002
Roni Milo – minister współpracy regionalnej od 29 sierpnia 2001
Dan Meridor – minister bez teki od 29 sierpnia 2001
Dani Naveh – minister bez teki, odpowiedzialny za łączność z Knesetem, minister przemysłu i handlu od 15 grudnia 2002
Beniamin Netanjahu – minister spraw zagranicznych od 6 listopada 2002
Eliyahu Suissa – minister ds. Jerozolimy do 23 maja 2002 i od 3 czerwca 2002
Ephraim Sneh – minister transportu do 2listopada 2002
Szimon Peres – wicepremier i minister spraw zagranicznych do 2 listopada 2002
Reuven Rivlin – minister komunikacji do 19 lutego 2003
Meir Sheetrit – minister sprawiedliwości
Silwan Schalom – minister finansów
Shalom Simchon – minister rolnictwa i rozowju wsi do 2listopada 2002
Natan Sharansky – minister budownictwa i konstrukcji.

Ministrowie z partii Szas zostali zdymisjonowani przez premiera za głosowanie przeciwko rządowi podczas posiedzenia Knessetu 21 maja 2002, co stało się faktem dwa dni później. Minister Asher Ohana nie był członkiem parlamentu, a więc nie został zdymisjonowany. Ministrowie z Szas ponownie weszli do rządu 3 czerwca 2002 roku.

Ministrowie z Partii Pracy złożyli rezygnacje 30 października 2002, które zostały przyjęte 2 listopada 2002.