Zabłocie (dzielnica Żywca)

Z Wikipedii

	Zabłocie
	dzielnica Żywca

Dworzec PKP

Status

dzielnica

Założono

XV wiek

W granicach miasta

od 1950

Strefa numeracyjna

Kod pocztowy

34-310

Tablice rejestracyjne

SZY

Położenie dzielnicy na planie Żywca

Kościół św. Floriana

Zespół Szkół Budowlano-Drzewnych

Zabłocie - dzielnica Żywca, położona na lewym brzegu rzeki Soły. Graniczy z dzielnicami: Śródmieście, Sporysz i Podlesie oraz wsiami: Radziechowy, Pietrzykowice, Leśna i Sienna.

Znajduje się tu kościół parafialny pw. św. Floriana (budowa rozpoczęła się 27 maja 1935, konsekracja - 7 sierpnia 1955) oraz Szkoła Podstawowa nr 1. W Zabłociu usytuowana jest stacja kolejowa Żywiec, z której korzystają turyści udający się w góry, oraz dworzec PKS. Przez dzielnicę przebiegają droga ekspresowa S69 oraz droga krajowa 69 łączące miasto z przejściem granicznym Zwardoń/Myto-Skalité.

[edytuj] Historia

Zabłocie było jedną z wiosek powstałych na obrzeżach Żywca w XV wieku. Znajdowała się tutaj siedziba gminy. W czasie okupacji hitlerowskiej wieś została włączona do Żywca, jednak po 1945 przywrócono stan sprzed wojny. Dzielnicą Żywca stało się ostatecznie w 1950.

[edytuj] Żydzi w Zabłociu

Nakazem królowej Konstancji z 1629 roku Żydom nie wolno było osiedlać się w Żywcu. W Zabłociu znajdowało się zatem dość duże skupisko ludności żydowskiej. W ich posiadaniu było wiele zabłockich kamienic i sklepów. Na terenie dzisiejszego Zespołu Szkół Budowlano-Drzewnych znajdowała się synagoga, a cmentarz- przy ul. Stolarskiej.

[edytuj] Browar w Żywcu

Zobacz więcej w osobnym artykule: Browar w Żywcu.

W Zabłociu przy ul. Browarnej znajduje się browar założony w 1856 roku przez arcyksięcia Albrechta Fryderyka Habsburga. Jednym z głównych powodów budowy zakładu w sercu Kotliny Żywieckiej był nieograniczony dostęp do czystej górskiej wody, wypływającej spod masywu Skrzycznego. Browar w Żywcu zlokalizowano na terenie dóbr żywieckich, będących już wówczas, od ponad 30 lat, w rękach cesarskiej rodziny Habsburgów. Decyzja o założeniu nowoczesnego browaru fabrycznego, wykorzystującego siłę energii parowej oraz najnowsze zdobycze nauki w zakresie fermentacji, była niezwykle trafna. Już dwanaście lat po założeniu browar żywiecki wysunął się na pierwsze miejsce wśród 260 browarów działających w Galicji. Pod koniec XIX wieku najsławniejszymi markami piw żywieckich były: Cesarskie, Eksportowe, Marcowe, Piwo Lagrowe oraz piwa specjalne: Porter i Ale.
W ciągu ubiegłego półwiecza Żywiec zdobył wiele nagród w międzynarodowych konkursach i festiwalach piwnych, m.in. w Kolonii, Paryżu, Brukseli, Norymberdze, Londynie, Rzymie, Luksemburgu, Genewie, Lizbonie, Chicago, za wysoką jakość i niepowtarzalny smak. Na światowych rynkach od kilkudziesięciu lat pozycjonuje się go jako piwo, którego sekret kryje się w krystalicznie czystej wodzie z polskich gór. Dziś marka Żywiec stanowi 58% eksportu polskich piwnych marek.