Zbigniew Grabowski (polityk)
Z Wikipedii
Zbigniew Grabowski (ur. 8 marca 1930 w Warszawie) - geotechnik, polityk.
Od 1950 należał do PZPR. Ukończył Wydział Budownictwa Lądowego Politechniki Warszawskiej, specjalista w dziedzinie mechanika gruntów i fundamentowania. Od 1953 pracownik Politechniki Warszawskiej, w 1970 został profesorem nadzwyczajnym, następnie profesorem zwyczajnym. W latach 1985 - 1988 rektor Politechniki Warszawskiej. Od 14 października 1988 do 1 sierpnia 1989 był ministrem - kierownikiem Urzędu Postępu Naukowo - Technicznego i Wdrożeń w rządzie Mieczysława Rakowskiego. Członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim z ramienia PZPR. Wolnomularz, od 1990 r. członek Wielkiego Wschodu Francji, a następnie Wielkiego Wschodu Polski; od 1991 r. przewodniczący warszawskiej loży "Nadzieja".
[edytuj] Źródło:
W dniu zaprzysiężenia |
Mieczysław Rakowski • Kazimierz Olesiak • Janusz Patorski • Ireneusz Sekuła • Łukasz Balcer • Stanisław Długosz • Bogumił Ferensztajn • Jacek Fisiak • Zbigniew Grabowski • Michał Janiszewski • Dominik Jastrzębski • Janusz Kamiński • Czesław Kiszczak • Józef Kozioł • Aleksander Krawczuk • Aleksander Kwaśniewski • Władysław Loranc • Marcin Nurowski • Tadeusz Olechowski • Izabela Płaneta-Małecka • Florian Siwicki • Jerzy Szreter • Mieczysław Wilczek • Andrzej Wróblewski |
|
Późniejsi członkowie rządu |
Michał Czarski • Franciszek Gaik • Józef Oleksy • Jerzy Urban |