Zrinjski Mostar

Z Wikipedii

Zrinjski

Pełna nazwa

Hrvatski športski klub Zrinjski Mostar

Przydomek

Plemići

Data założenia

1905

Adres

Stjepana Radica 45
88000 Mostar

Stadion

Stadion pod Bijelim brijegom

Liczba miejsc

25 000

Prezes

Ivan Beus

Trener

Dragan Jović

Liga

I liga (Premijer liga)

2006/07

2 miejsce





Stroje domowe





Stroje wyjazdowe

Hrvatski športski klub Zrinjski Mostar – bośniacki klub piłkarski z siedzibą w mieście Mostar.

[edytuj] Osiągnięcia

Mistrz Bośni i Hercegowiny: 2004/05
Wicemistrz Bośni i Hercegowiny: 2006/07

[edytuj] Historia

[edytuj] 1905 – 1945

W 1896 roku kilku znaczących w Mostarze Chorwatów wpadło na pomysł zorganizowania młodzieżowego towarzystwa sportowego pod nazwą Hrvatski sokol. Wtedy jeszcze nie udało sie utworzyć sportowego klubu w mieście, jednak w 1905 roku chorwacka młodzież kierowana przez profesora Kuštreba z pomocą towarzystwa kulturalnego Hrvoje utworzyła studencki klub sportowy o nazwie Đački športski klub. W 1912 roku klub ten zmienił nazwę na Gimnazijski nogometni klub Zrinjski. Nazwa klubu pochodziła od znanego w historii Chorwacji szlacheckiego rodu Zrinskich.

Pierwsze mecze nowa drużyna rozegrała z zespołem Osman z Sarajewa, przegrywając 0:3 i wygrywając 2:1. Pierwsze wzmianki na temat klubu napisał ówczesny działacz i zawodnik klubu Ivo Ćorić. Z zapisków tych dowiedzieć się można imion i nazwisk pierwszych graczy klubu: Rudolf Brozović, Bruno i Edo Novak, Marko Suton, Željko i Ante Merdžo, Mabid Pehlivanović, Slavko Jukić, Ivan Bošnjak, oraz Karlo Šmit.

W 1914 roku u progu I wojny światowej zakazano działalności klubu. Zakaz trwał do 1917 roku, kiedy to Zrinjski wraz z innym klubem z miasta zwanym HROŠK (Hrvatski radnički omladinski športski klub) utworzył nowy klub o nazwie Hercegovac. Znanych jest kilku piłkarzy HROŠK z tego okresu: Jure Zelenika, Nikola Paladžić Miroslav Prpić, Mirko Vlaho, Ante Pavković i Kažimir Zubac.

W 1922 roku klub powrócił do nazwy Zrinjski i pod taką nazwą rozegrał w tym roku mecze z innymi drużynami z Mostaru – JŠK, Veležem i Vardarem. Klub zmierzył się także z wieloma klubami Hercegowiny, Bośni i Dalmacji.

W 1923 Zrinjski zdobył mistrzostwo Mostaru pokonując w finale klub JŠK. W meczu tym wystąpili następujący piłkarze: Vjekoslav Vrančić, Kazimir Vlaho, Živo Bebek, Rudi Janjušić, Husein H. Omerović, Milivoj Smoljan, Pero Golić, Mijo Miličević, Muhamed Omeragić, August Kučinović oraz Franjo Štimac.

W latach 30. Zrinjski rozgrywał swoje mecze w Zagrzebiu, Sarajewie, Banja Luce, a nawet w Czarnogórze. W 1936 roku władze Jugosławii zabroniły drużynie Zrinjski wystąpić na turnieju w Dubrowniku z powodu chorwackich barw umieszczonych na koszulkach klubowych.

W 1938 Zrinjski zwyciężył w turnieju, w którym udział wzięły kluby Velež, ŠK Sloga i ŠK Makabi. W tym okresie klub rozegrał trzy mecze w nocy przy sztucznym świetle uzyskanym z lokalnej kopalni.

Znani są niektórzy prezesi klubu, stojący na jego czele w latach 1905-1945: Miško Mikulić, Drago Turkelj, Jakša Miljković i Blaško Slišković.

W okresie II wojny światowej w 1941 roku powstało państwo chorwackie, w ramach którego zorganizowano rozgrywki ligowe. Zrinjski wraz dwoma innymi klubami bośniackimi – SAŠK Sarajevo i NK Hrvoje z Banja Luki, przystąpił do pierwszej ligi chorwackiej w chwili, gdy Chorwacja przyjęta została do FIFA. W lidze chorwackiej Zrijnski rozegrał historyczne mecze z klubami Građanski Zagrzeb i Hajduk Split. Rozegrany w 1943 mecz z zespołem Jedinstvo, wygrany 2:1, by prawdopodobnie ostatnim spotkaniem klubu przed okresem zawieszenia działalności, do jakiej doszło w 1945 roku, po zakończeniu drugiej wojny światowej. Powodem zawieszenia klubu był wydany przez komunistyczne władze Jugosławii zakaz stosowania narodowych nazw i znaków przez organizacje sportowe. Wszystkie klubu (a wśród nich Zrinjski), które nie chciały zastosować się do zakazu, zostały zawieszone. Spowodowało to, że klub Zrinjski zniknął ze sceny na okres 47 lat (od 1945 do 1992).

[edytuj] Wznowienie działalności klubu

Zrinjski wznowił swoją działalność w 1992 roku w Međugorje, po tym, jak Bośnia i Hercegowina stała się niepodległym państwem. Ze względu na trwającą wojnę przez pierwsze dwa lata Zrijnski rozgryał tylko mecze towarzyskie, głownie na obszarze Hercegowiny i Chorwacji, ale także w Kanadzie i w Niemczech. W 1994 roku Zrinjski wraz z innymi chorwackimi klubami na terenie Bośni i Hercegowiny utworzył federacje piłkarską Bośni i Hercegowiny. Klub brał udział w rozgrywkach ligowych grupujących chorwackie kluby Bośni i Hercegowiny przez siedem sezonów, a do najlepszych graczy klubu należeli wtedy: Blaž Slišković i Slaven Musa. W 1998 Zrinjski wziął udział w pierwszych meczach barażowych z udziałem drużyn bośniackich. W 2000 roku powstała pierwsza liga, w której wspólnie grały drużyny chorwackie i bośniackie. Serbskie kluby Bośni i Hercegowiny dołączyły do wspólnej ligi w 2002 roku. W tej połączonej lidze Zrinjski brał udział od samego jej początku i tak jest do dziś.

Latem 2000 roku Zrinjski rozegrał pierwsze mecze w ramach rozgrywek organizowanych przez UEFA. W Pucharze Intertoto Zrinjski zmierzył się ze szwedzkim klubem Västra Frölunda IF z Göteborga, przegrywając pierwszy mecz na wyjeździe 0:1 i wygrywając u siebie po 90 minutach także 1:0. Ponieważ dwumecz nie był jeszcze rozstrzygnięty, konieczna była dogrywka, w której piłkarze mostarskiego klubu zdobyli drugą bramkę, dającą w tym momencie awans. Dalszy przebieg dogrywki nie był juz tak pomyślny i mecz zakończył się ostatecznie zwycięstwem drużyny Zrinjski 3:2, co z powodu większej liczby bramek zdobytych na wyjeździe dało awans drużynie szwedzkiej.

Przed sezonem 2003/04 niektórzy z nowych członków zarządu przyciągnęli do klubu grupę zamożnych sponsorów. Głownym celem było sprawienie, by klub Zrinjski stał się czołowym klubem kraju jeszcze przed stuleciem klubu, które przypadało na 2005 rok. W tym celu wypożyczeni zostali z Dinama Zagrzeb czterej piłkarze: Luka Modrić, Mario Janjetović, Ivica Džidić oraz Davor Landeka.

Po zakończeniu sezonu Džidić i Landeka zostali w klubie na dłużej. Chociaż Zrinjski w ligowych rozgrywkach nie uplasował się wysoko, stworzone zostały podstawy pod przyszłe sukcesy. Latem 2004 roku klub zawarł kontrakty z czołowymi piłkarzami ligi, takimi jak Zoran Rajović, Dušan Kerkez, Velimir Vidić czy Sulejman Smajić. Tak zbudowana drużyna, którą kierował trener Franjo Džidić, bez trudu zdobyła mistrzowski tytuł, ze znaczną przewagą nad drugim w tabeli klubem Željezničar Sarajewo. Królem strzelców ligi został Zoran Rajović.

Ponieważ klub z wieloma czołowymi piłkarzami zawarł kontrakt tylko na jeden sezon, debiut w Pucharze Mistrzów w sezonie 2005/06 zakończył się już na pierwszym przeciwniku. Gorycz porażki powiększyła niska ranga rywala, którym był lukmsemburski klub F91 Dudelange. Wyjazdowe zwycięstwo 1:0 zapowiadało łatwy awans, dlatego porażka 0:4 po dogrywce na własnym stadionie dla wielu była zaskoczeniem.

Wkrótce po tym, jak zaczął się następny sezon, nowym trenerem klubu został Blaž Slišković. W sezonie 2005/06 klub zajął ostatecznie 3 miejsce, co pozwoliło na występ w Pucharze Intertoto. W pierwszej rundzie Zrinjski bez problemu wyeliminował maltański klub Marsaxlokk F.C. (3:0 u siebie i 0:0 na wyjeździe). Kolejnym tywalem był klub z Izraela Maccabi Petah Tikva – po 1:1 u siebie i 1:3 na wyjeździe Zrinjski odpadł z turnieju.

W sezonie 2006/07 Zrinjski w rundziej jesiennej zajął drugie miejsce – 4 punkty za FK Sarajewo. W okresie przerwy zimowej klub opuścił jeden z najlepszych graczy, Lamine Diarra, który przeniósł się do portugalskiego klubu SC Beira-Mar. W zamian do klubu powrócił na zasadzie wolnego transferu Zoran Rajović. Ponadto z klubem Zrinjski zawarł kontrakt doświadczony pomocnik Mario Ivanković, który przybył z klubu Brotnjo Čitluk. Stan kadrowy klubu przed rundą wiosenną kazał upatrywać w drużynie Zrinjski jednego z głównych pretendentów do mistrzowskiego tytułu. Wiosenna runda potwierdziła dużą jakość zespołu, jednak liderów z Sarajewa nie udało się dogonić. Drużynie Zrinjski udało się jedynie zredukować różnicę punktów do 3, i to pomimo incydentów, do jakich doszło 18 kwietnia w wyjazdowym meczu z klubem HNK Orašje, za które drużynie z Mostara karnie odjęto punkt.

Zdobyte wicemistrzostwo pozwoliło wystąpić w Pucharze UEFA w sezonie 2007/08. Już pierwszy przeciwnik, którym był serbski klub Partizan Belgrad, okazał się bardzo trudny. Na własnym boisku Zrinjski przegrał aż 1:6, a w Belgradzie 0:5. Także w lidze w sezonie 2007/08 klubowi nie wiedzie się zbyt dobrze.