Patrick Maynard Stuart Blackett

Z Wikipedii

Patrick Maynard Stuart Blackett (ur. 18 listopada 1897 w Londynie, zm. 12 lipca 1974 tamże) - angielski fizyk, laureat Nagrody Nobla za rozwinięcie metody komory Wilsona i za odkrycia, przy jej użyciu, w dziedzinach fizyki jądrowej i promieniowania kosmicznego.

Ukończył Uniwersytet Cambridge w 1921 i po odbyciu służby w brytyjskiej marynarce wojennej zaczął pracować w prestiżowym Laboratorium Cavendisha, gdzie spędził dziesięć lat, w późniejszym czasie pracując w Manchesterze i Londynie.

W 1948 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za jego badania nad promieniowaniem kosmicznym w których używał udoskonalonej przez siebie komory kondensacyjnej które potwierdziły istnienie pozytronów i za odkrycie śladów anihilacji i powstania par elektron–pozyton. W 1925 jako pierwszy sfotografował w komorze kondensacyjnej rozszczepienie jądra azotu wywołane za pomocą cząstki α. Był uważany za największy autorytet w dziedzinie antymaterii.

W czasie II wojna światowa Blackett był jednym z współtwórców nowej dyscypliny naukowej, znanej jako badania operacyjne ("operations research"), przy jej pomocy, w sposób naukowy, udowodnił na przykład, że okręty i statki w konwóju są znacznie bezpieczniejsze niż pojedyncze jednostki. W tym czasie argumentował także, również tu posługując się obliczeniami badań operacyjnych, że bombardowanie strategiczne (naloty dywanowe) nie przynosi zamierzonych efektów ani pod względem niszczenia morale przeciwnika, ani pod względem redukcji jego potencjału przemysłowego. Ponieważ taki punkt widzenie był dokładnie przeciwny ówczesnej doktrynie Aliantów, Blackett był stopniowo odsuwany w cień. Po wojnie, oficjalna analiza skuteczności bombardowania strategicznego ("Strategic Bombing Survey") pokazała, że Blackett miał rację.

Pod koniec lat czterdziestych Blackett stał się bardzo znany z powodu jego radykalnych jak na te czasy poglądów politycznych, uważał między innymi, że Wielka Brytania nie powinna prowadzić badań nad bronią jądrową, a także, że Anglia miała moralną obligację aby poprawić naukową i technologiczną sytuację w jej byłych koloniach (szczególnie w Indiach). Uważał się za socjalistę i często wypowiadał się na rzecz angielskiej partii laburzystowskiej.

W 1947 Blackett opracował teorię wyjaśniającą istnienie pola magnetycznego Ziemi jako funkcję jej obrotu z nadzieję na zunifikowanie teorii elektromagnetycznej i grawitacyjnej. W tym czasie zaprojektował i budował serię czułych magnetormetrów w celu sprawdzenie tej teorii, ale ostatecznie doszedł do wniosku, że jest ona nieprawdziwa. Niemniej jego eksperymenty poprowadziły go w kierunku badań geofizycznych nad paleomagnetyzmem co zaowocowało wieloma silnymi dowodami na rzecz teorii wędrówki kontynentów.