Adam Abramowicz (kanonik)

Z Wikipedii

Adam Abramowicz
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1881 Żośle
Data i miejsce śmierci	4 czerwca 1969 Białystok
Święcenia	1905

Ten artykuł dotyczy katolickiego księdza z XX w.. Zobacz też: kto jeszcze nosił to imię i nazwisko.

Adam Abramowicz (ur. 2 lutego 1881 w Żoślach na Litwie, zm. 4 czerwca 1969 w Białymstoku) – ksiądz katolicki, kanonik wileński, budowniczy kościołów na Białostocczyźnie.

Pochodził z rodziny kolejarskiej. Ukończył seminarium w Wilnie, w 1905 roku przyjął święcenia kapłańskie. W następnym roku został proboszczem w Dereczynie, gdzie wybudował murowany kościół. Organizował także nauczanie w języku polskim, za co został aresztowany przez władze carskie i osadzony w klasztorze franciszkanów w Grodnie, w którym spędził dwa miesiące. Pozbawiony możliwości pracy w diecezji, wyjechał do Rzymu, gdzie studiował na Uniwersytecie Angelicum.

W 1914 roku wrócił do kraju. Początkowo był wikariuszem w parafii św. Rafała w Wilnie, później w Suchowoli. W 1917 roku został proboszczem w Uchowie, gdzie ukończył budowę kościoła parafialnego. Od 21 lutego 1922 do 25 kwietnia 1925 był proboszczem w Goniądzu, gdzie wybudował kościół parafialny. Został za to dzieło mianowany kanonikiem honorowym kapituły wileńskiej.

9 lutego 1925 na prośbę Abramowicza biskup wileński Jerzy Matulewicz powierzył mu parafię św. Rocha w Białymstoku i zadanie wybudowania kościoła. Budowę rozpoczęto od ogłoszenia w czasopiśmie "Architektura i Budownictwo" (14 IV 1926) konkursu na projekt Świątyni Opatrzności Bożej w Białymstoku. Efektem budowy, którą ukończono dopiero po wojnie, w 1946 roku, jest Kościół św. Rocha w Białymstoku, jeden z najwyższych kościołów w Polsce (83 metry).

Podczas II wojny światowej Abramowicz prowadził działalność społeczną, pod przykrywką przedszkola prowadził szkołę podstawową, ukrywał także Żydów. Kilkukrotnie więziony przez Niemców, brany również jako zakładnik. Był kapelanem Armii Krajowej, został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami i Krzyżem Walecznych.

W 1947 roku Abramowicz otrzymał tytuł prałata papieskiego. Zmarł 4 czerwca 1969 i został pochowany przy kościele św. Rocha.