AEK Ateny
Z Wikipedii
| AEK | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełna nazwa | Athlitiki Enosis Konstantinoupoleos |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| Przydomek | Enosis | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data założenia | 1924 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Stadion | Stadion Olimpijski Stadion Nikos Goumas |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| Liczba miejsc | 71 030 (Olimpijski) 35 000 (Nikos Goumas) |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| Prezes |  Demis Nikolaidis |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| Trener |  Lorenzo Serra Ferrer od 2006 |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| Liga | Alpha Ethniki | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2006-07 | miejsce drugie | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Athlitiki Enosis Konstantinoupoleos (gr. θλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως – w tłumaczeniu na język polski Unia Atletyczna Konstantynopola) – grecki klub piłkarski mający swoją siedzibę w Atenach. Klub znany jest w Polsce jako AEK Ateny
Założony w Atenach w 1924 przez greckich uciekinierów z Konstantynopola z powodu wojny grecko-tureckiej, AEK to obecnie jeden z najbardziej utytułowanych klubów w Grecji, z 28 tytułami mistrzowskimi kraju (w tym jedenastoma mistrzostwami i trzynastoma pucharami Grecji), dostarczający reprezentacji Grecji wielu piłkarzy i regularnie występujący w europejskich pucharach.
Zespół gra obecnie w rozgrywkach pierwszej ligi greckiej – Alpha Ethniki.
Spis treści |
[edytuj] Sukcesy
[edytuj] Mistrzostwa (11)
1939, 1940, 1963, 1968, 1971, 1978, 1979, 1989, 1992, 1993, 1994
Mistrzostwa zdobyte w 1941 i 1943 nie zostały zaliczone przez grecką federację piłkarską z powodu hitlerowskiej okupacji Grecji.
[edytuj] Puchar Grecji (13)
1932, 1939, 1949, 1950, 1956, 1964, 1966, 1978, 1983, 1996, 1997, 2000, 2002
[edytuj] Superpuchar Grecji (2)
[edytuj] Puchar Ligi (1)
[edytuj] Puchar Pre-Śródziemnomorski (1)
AEK jest jedyną grecką drużyną, która zdobyła wszystkie krajowe trofea co najmniej raz.
[edytuj] Historia
[edytuj] Wczesna historia
Ogromna grecka populacja Konstantynopola (dziś Stambuł), w przeciwieństwie do innych tureckich aglomeracji z greckim rodowodem, kontynuowała tradycje kultury fizycznej w postaci wielu klubów sportowych. W promocji helleńskich ideałów kulturalnych brały takie kluby, jak: Enosi Tataoulon (Ένωση Ταταούλων), Megas Alexandros (Μέγας Αλέξανδρος) czy Hermes (Ερμής). Ten ostatni klub padł ofiarą kemalistycznego reżimu, który nakazał zmienić nazwę zespołu na Pera w roku 1922. Wtedy to wielu sportowców greckich uciekło z Turcji, zwłaszcza po zakończeniu wojny grecko-tureckiej i osiedliło się w Atenach i Salonikach.
[edytuj] 1924-1939
13 kwietnia 1924 grupa konstantynopolitańskich i anatolijskich uciekinierów (między innymi atletów z klubu Pera i innych konstantynopolitańskich klubów) spotkała się w sklepie sportowym Emiliosa i Menelaosa Ionasa na ulicy Veranzerou, w centrum Aten, po to, aby założyć AEK.
Twórcy AEKu, zakładając klub, chcieli w ten sposób zjednoczyć za pomocą sportu i kultury tysiące uciekinierów z Turcji, którzy osiedlili się na nowych przedmieściach Aten (Nea Filadelfeia, Nea Ionia, Nea Smyrni). Pierwszy mecz piłkarski AEK rozegrał z zespołem z portowego miasta Pireus (protoplastą dzisiejszego Olympiakosu) w 1925; był to mecz udany, bowiem AEK zwyciężył 3:2. Dalsze sukcesy AEKu na arenie piłkarskiej pozwolił im na zdobycie regionalnego czempionatu Aten w 1925 i 1926.
Drużyna piłkarska AEKu prężnie rozwijała się w latach 20. z powodu swej popularności w stolicy Grecji, inspirując także do działania inne kluby imigrantów (Panonios czy Apollon), oraz przyjmując pod swe skrzydła dużą liczbę imigrantów. Nie posiadając własnego boiska, AEK rozgrywał większość swoich pierwszych meczów w różnych miejscach Aten i okolic, włącznie z łąkami Świątyni Olimpijskiej Zeusa czy stadionem Leoforosa Alexandrasa.
Pierwszy prezes AEK-u, Konstantinos Spanoudis (1871-1941), dziennikarz i współpracownik premiera Grecji Elefteriosa Venizelosa, wystąpił do rządu o nadanie klubowi ziemi w celu budowy kompleksu sportowego. W 1926 AEK otrzymał tereny w Nea Filadelfia i stworzył na nich osiedle dla imigrantów oraz boiska treningowe. W 1930 AEK rozpoczął korzystanie z tych terenów w celu treningu, a w tym samym roku posesja została oficjalnie przekazana klubowi. Wkrótce Venizelos zatwierdził plany budowy stadionu Nikos Goumas – stadionu, który miał wkrótce stać się domem AEKu na następne 70 lat. Pierwsze spotkanie na tym stadionie AEK zagrał w październiku 1930, remisując z Olympiakosem Pireus 2:2.
W roku 1928 Panathinaikos Ateny, Olympiakos i AEK rozpoczęli negocjacje z grecką federacją piłkarską (EPO), aby wspólnie, pod nazwą POK (Podosfairikes-Omades-Kentrou) rozpocząć występy w pierwszej lidze greckiej. Podczas negocjacji POK organizował mecze między swoimi drużynami i kilkoma zespołami z Europy. W 1929 negocjacje zakończyły się i kluby POK wstąpiły do EPO.
Trzy lata później, w 1932, AEK wywalczył swój pierwszy puchar Grecji, w finale pokonując Aris Saloniki 5:3. Trzon mistrzowskiej drużyny stanowili: Kostas Negrepontis, Kleanthis Maropoulos, Tryfon Tzanetis, Michalis Delavinias, Giorgos Mageiras oraz Spyros Sklavounos.
Złote lata klubu zostały ukoronowane pierwszą podwójną koroną – mistrzostwem Grecji i pucharem – w roku 1939.
[edytuj] 1940-1959
Z Negrepontisem na ławie trenerskiej, AEK wywalczył swój drugi grecki czempionat w roku 1940. Klub zdobył także mistrzostwo w 1941 i 1943, ale grecka federacja nie uznała tych zwycięstw z powodu drugiej wojny światowej. Z angielskim trenerem Jackiem Bimbym, ateńscy weterani sprzed wojny zdobyli dwukrotnie tytuł mistrza – w 1949 i 1950, pokonując Panathinaikos 2:1 i Aris 4:0.
AEK wygrał także regionalne mistrzostwa Aten w 1950 i 1952, ale playoffy mające wyłonić ogólnogreckiego mistrza nie zostały rozegrane ze względu na długi okres treningowy kadry narodowej.
Wczesne lata 50. przyniosły ze sobą falę młodych gwiazd w postaci Giannisa Kanakisa, Andresa Stamatiadisa i bramkarza Steliosa Serafeidisa. Napływ świeżej krwi spowodował zwycięstwo w pucharze Grecji w roku 1956, po pokonaniu Olympiakosu w finale 2:1. W 1957 w zespole zadebiutował, uważany za największą gwiazdę tamtego okresu, Kostas Nestoridis. Zakupiony z Panoniosu rok wcześniej, nie mógł grać od razu, z powodu niezgody obu zespołów dotyczącej jego transferu. W 1958 i 1959 był najlepszym strzelcem greckiej ligi, lecz nie wystarczyło to, aby AEK zwyciężył jakiekolwiek rozgrywki.
[edytuj] 1960-1979
Ze strzelającym mnóstwo goli w latach 60. Nestoridisem (król strzelców nieprzerwanie w latach 1958-1963), i wypożyczeniem napastnika Dimitrisa Papaioannou w 1962, AEK zdobył tytuł mistrza w roku 1963.
Papaioannou, zwany przez kibiców AEK "Mimisem", zdobył dwa gole w meczu rewanżowym finału playoffu z Panathinaikosem, ustalając wynik na 3:3, dając AEKowi pierwszy po wojnie tytuł, wywalczony dzięki bramkom na wyjeździe. Niemała była w tym zasługa węgierskiego szkoleniowca Jenő Csaknadyego.
Klub kontynuował swoją świetną passę, zwyciężając w pucharze Grecji dwukrotnie – w 1964 i 1966, i dzięki powrotowi Csaknadyego na stanowisko trenera w 1968 oraz znakomitym piłkarzom, takim jak; Kostas Nikolaidis, Giorgos Karafeskos, Panagiotis Ventouris, Fotis Balopoulos, Spyros Pomonis, Alekos Iordanou czy Nikos Stathopoulos, AEK wygrał mistrzostwo w tym roku i jako pierwszy grecki klub piłkarski zagrał w ćwierćfinale Pucharu Mistrzów. Dalsze wzmocnienia umożliwiły wywalczenie przez klub swojego piątego czempionatu w roku 1971
Wielu znawców futbolu w Grecji uważa, że jedna z najlepszych drużyn w historii AEKu powstała w drugiej połowie lat 70., kiedy prezesem został Loukas Barlos. Zatrudnił on czeskiego trenera Frantiska Fadrhonca, który miał w swoim składzie takich piłkarzy, jak Christos Ardizoglou, Giorgos Dedes, Giorgos Skrekis, niemiecki duet Walter Wagner i Timo Zahnleiter, Dionysis Tsamis, Pantelis Nikolaou, Petros Ravousis, Serb Dušan Bajević, Takis Nikoloudis, Stefanos Theodoridis, Christos Itzoglou czy Nikos Christidis.
Z Papaioannou w roli kapitana, sezon 1976/1977 AEK zapisał w swojej historii osiągając półfinał Pucharu UEFA, będąc pierwszym greckim klubem, który tego dokonał. AEK pokonał takich rywali, jak: Dynamo Moskwa, Derby County, Crvena Zvezda Belgrad, czy Queens Park Rangers, żeby w półfinale odpaść ze słynnym Juventusem, który później zwyciężył te rozgrywki.
Niemały wpływ na te sukcesy miał transfer do AEKu jednego z najlepszych greckich napastników tamtych lat; był nim Thomas Mavros. Mavros był integralną częścią zespołu, który awansował do półfinału Pucharu UEFA. Jednak to jego fantastyczna forma (przez dwa sezony zdobył 53 gole) doprowadziła AEK do podwójnej korony w roku 1978. Dopełnieniem było sprowadzenie byłych gwiazd Panathinaikosu – Dimitrisa Domazosa i Kostasa Eleutherakisa, którzy pomogli drużynie w zapieczętowaniu tej świetnej dekady mistrzostwem Grecji w roku 1979.
Pod rządami Barlosa, stadion Nikosa Goumasa został rozbudowany, włączając w to legendarną Trybunę Krytą, czyli Skepasti (Σκεπαστή), która stała się wizytówką najfantastyczniejszej grupy kibiców AEKu – Original 21.
[edytuj] 1980-1999
Z nowym prezesem Michalisem Arkadisem i austriackim trenerem Helmutem Senekowiczem, AEK pokonując PAOK 2:0 na nowym Stadionie Olimpijskim zwyciężył puchar Grecji 1983. Bramki strzelali Thomas Mavros i 21-letni kapitan Vangelis Vlachos.
AEK także czynił wszystko, aby zdobyć kolejny magiczny tytuł mistrzowski – nastąpiło to w roku 1989. Trenowany przez byłego piłkarza Duszana Bajevicia, piłkarze z Aten wywalczyli mistrzostwo, pokonując w decydującym meczu Olympiakos 1:0. Jedyny tytuł AEKu w tej dekadzie był dziełem Takisa Karagiozopoulosa, który zdobył w tym meczu jedyną bramkę. AEK wygrał także Superpuchar Grecji, eliminując Panathinaikos po dogrywce.
Po sukcesach w roku 1989, AEK zbudował kolejny model silnej drużyny w swojej historii. Prowadzeni przez Steliosa Manolasa piłkarze, tacy jak Toni Savevski, Daniel Batista czy Giorgos Savvidis, zdominowali początek lat 90. w greckiej lidze, zdobywając trzy razy z rzędu krajowy czempionat – w roku 1992, 1993 i 1994.
AEK wygrał także jedyną w historii edycję greckiego pucharu ligi w 1990 oraz Puchar Śródziemnomorski w 1991 (pokonując OFI Kreta 1:0).
W sezonie 1994/1995 AEK był pierwszym greckim klubem, który wystąpił w fazie grupowej Ligi Mistrzów, pokonując w trzeciej rundzie eliminacji Glasgow Rangers; AEK został wyeliminowany przez AC Milan i Ajax Amsterdam, którzy potem zagrali ze sobą w finale. Z Michalisem Trochanasem na stanowisku prezesa i Dušanem Bajevićiem na ławie trenerskiej, zespół zdobył puchar Grecji 1996.
Następca Bajevićia, który odszedł do największych rywali z Olympiakosu Pireus, były piłkarz Petros Ravousis, poprowadził drużynę do jej drugiego triumfu w superpucharze Grecji (sierpień 1996), a rok później zdobył dla AEKu jedenasty puchar Grecji – oba trofea AEK osiągnął, pokonując po rzutach karnych Panathinaikos.
Był to jak dotąd najlepszy okres AEKu w dziejach, licząc po trofeach. Ateńczycy osiągnęli także sukces na polu szkoleniowym, dając greckiej piłce wielu utalentowanych piłkarzy. W ich poczet zalicza się: Demisa Nikolaidisa, Christosa Kostisa, Vassilisa Tsiartasa, Christosa Maladenisa, Andreasa Zikosa i Michalisa Kasapisa. Demis Nikolaidis, od dzieciństwa kibic AEKu, oprócz oferty żółto-czarnych otrzymał bardzo lukratywne propozycje z Panathinaikosu i Olympiakosu, jednak odrzucił je i wybrał swój ukochany klub. W sezonach 1996/1997 i 1997/1998, AEK dwukrotnie osiągnął ćwierćfinał Pucharu Zdobywców Pucharów.
W roku 1999 były prezes klubu Dimitris Melissanidis zorganizował mecz towarzyski z drużyną Partizanu Belgrad w Belgradzie, podczas nalotów bombowych NATO w Serbii. W geście współczucia i solidarności wobec Serbów, piłkarze AEKu i sztab szkoleniowy zignorował nałożone na Serbię embargo i przybył do Belgradu na mecz. Spotkanie zakończyło się remisem 1:1, gdy w 60 minucie gry tysiące serbskich fanów wyszło na boisko, aby uściskać piłkarzy.
Lata 90. są ogólnie kojarzone jako najlepsza dekada AEKu, głównie ze względu na to, iż w czternaście lat (1988-2002) AEK sięgnął po dwanaście tytułów, na które składają się cztery mistrzostwa i tyle samo pucharów, dwa superpuchary, jeden puchar ligi i jeden puchar śródziemnomorski.
[edytuj] 2000 - obecnie
AEK zdobył swój dwunasty puchar Grecji w 2000, pod wodzą Giannisa Pathiakakisa. Zespół pokonał w finale Ionikos Pireus 3:0, po bramkach ikony klubu Demisa Nikolaidisa, Milena Petkowa i Christosa Maladenisa. Nikolaidis został później nagrodzony przez FIFA nagrodą fair play, ponieważ poinformował sędziego, iż jedna z jego bramek została zdobyta przezeń ręką.
Klub kontynuował pasmo sukcesów, zajmując w roku 2002 ex aequo pierwsze miejsce w lidze z Olympiakosem Pireus, jednak rywale zza miedzy mieli lepszy stosunek bramkowy. Lecz w Pucharze Grecji AEK pokonał właśnie piłkarzy z Pireusu, sięgając po swój trzynasty taki tytuł.
Mimo sukcesów AEKu na boisku, ten okres został zapamiętany z powodu powrotu Dusana Bajevićia na stanowisko trenera latem roku 2002, głównie przez otwartą wrogość, jaką żywili do Serba najzagorzalsi fani ateńczyków.
Pod wodzą Bajevićia AEK przeszedł rundę kwalifikacyjną do Ligi Mistrzów 2002, eliminując APOEL Nikozja. Grecy znaleźli się w grupie A, razem z Romą, Realem Madryt i Racingiem Genk. Mimo tego, iż AEK nie przegrał żadnego meczu, jednakże nie awansowali dalej, ponieważ wszystkie... zremisowali.
Transfery Nikosa Lyberopoulosa i Cypryjczyka Ioannisa Okkasa do klubu poprawiły sytuację boiskową zespołu, w przeciwieństwie do problemów finansowych, które ciągle narastały.
Kiepska gra na boisku była nieporównywalna do tego, co działo się poza nim. Po zdemolowaniu stadionu Nikosa Goumasa, prezes Chrysostomos Psomiadis (wraz ze swoimi ochroniarzami) miał rzekomo nastraszyć kapitana zespołu Demisa Nikolaidisa (który coraz częściej był podobno widywany w nocnych klubach).
Po tym wydarzeniu, także z powodów finansowych, Nikolaidis został sprzedany do Atlético Madryt. Także Bajević nie znalazł porozumienia z kibicami i zrezygnował w roku 2004.
Po Euro 2004, w konsekwencji stracenia najlepszych zawodników i gwiazd, nad klubem zawisło widmo bankructwa. AEK oczekiwał cudu, który nie pozwoli im spaść do amatorskich lig greckich. Kostas Katsouranis, Nikos Lyberopoulos, Vassilis Borbokis, Grigorios Georgatos, Theodoros Zagorakis, Michalis Kapsis, Michalis Kassapis, Michel Kreek, Vassilis Lakis, Vassilis Tsiartas i Ioannis Okkas zostawili klub z mnóstwem problemów.
W roku 2004, Demis Nikolaidis, szef konsorcjum biznesowego i były piłkarz AEKu, wykupił akcje zespołu i z pomocą zjednoczonych fanów został prezesem klubu. Jego najważniejszym zadaniem było wyciągnięcie AEKu z zapaści finansowej. Jego pierwszym sukcesem było uzyskanie przez greckie sądy zezwolenia na skreslenie większości długów klubu, które były dziełem poprzedniego zarządu, oraz spłacenie wszystkich długów wobec państwa.
Zabezpieczywszy egzystencję klubu w Alpha Ethniki, Nikolaidis rozpoczął program przywracania klubu do dawnej świetności. Zatrudnił doświadczonego eks-piłkarza Ilję Ivićia jako dyrektora klubu i przywrócił na stanowisko trenera Fernando Santosa. Rozradowani obrotem spraw kibice AEK wykupili aż siedemnaście tysięcy karnetów na spotkania ateńczyków.
AEK zatrudnił obiecujących młodych piłkarzy w celu wzmocnienia rozbitej drużyny. Prowadzeni przez doświadczonych Katsouranisa i Lyberopoulosa, wraz z Brazylijczykiem Júlio Césarem, drużyna wystąpiła w finale pucharu Grecji oraz zdobyła wicemistrzostwo Hellady. W sezonie 2006/2007 były trener Realu Betis, Lorenzo Serra Ferrer zastąpił Fernando Santosa po tym, jak postanowiono nie przedłużyć kontraktu tego drugiego.
[edytuj] Przed sezonem 2007/2008
Latem 2007 AEK zmienił producenta strojów z Adidas na Pumę. AEK sprowadził do składu brazylijską legendę Rivaldo oraz kilku innych zawodników. Traianos Dellas podpisał nowy, lukratywny kontrakt z klubem do roku 2009. 13 czerwca AEK sprowadził brazylijskiego golkipera Marcelo Moretto z Benfiki Lizbona na zasadzie wypożyczenia do końca sezonu. 25 sierpnia grecka federacja zdecydowała przełożyć start ligi ze względu na szalejące na Peloponezie pożary.
[edytuj] AEK w europejskich pucharach
AEK miał kilka chwalebnych sezonów w europejskich pucharach, włącznie z grą w fazie grupowej Ligi Mistrzów 2002/2003 bez porażki. Poniżej największe sukcesy AEKu w europucharach.
Puchar Mistrzów/Liga Mistrzów:
1968/69 Ćwierćfinał – wyeliminowanie przez Spartak Trnava
Puchar UEFA:
1976/77 Półfinał – wyeliminowanie przez Juventus Turyn
Puchar Zdobywców Pucharów:
1996-97 Ćwierćfinał – wyeliminowanie przez Paris Saint-Germain
1997-98 Ćwierćfinał – wyeliminowanie przez Lokomotiw Moskwa
[edytuj] Piłkarze w historii klubu
Na poniższej liście mogą znaleźć się:
|
|
|
|
|
[edytuj] Trenerzy w historii klubu
|
|
|
|
[edytuj] Stadion
Od zniszczenia w roku 2003 stadionu Nikosa Goumasa, zespół rozgrywa większość swych spotkań na 70-tysięcznym Stadionie Olimpijskim Spirydona Louisa w Atenach. Klub obecnie negocjuje z greckim ministerstwem sportu zakup terenów pod nowy stadion, mający nosić nazwę AEK Arena.
Nazwa: Stadion Olimpijski w Atenach
Miejsce: Ateny
Rok budowy: 1980 (renowacja w 2004)
Pojemność: 71 030 (wszystkie siedzące)
Właściciel: Rząd grecki/OAKA
Dzierżawcy: AEK Ateny
[edytuj] Kibice
AEK posiada trzy zorganizowane grupy kibiców: Gate 21 (gr. Θύρα 21 – Thyra 21, założona w 1975), Original 21 największa z trójki, została założona w roku 1982 przez byłych członków Gate 21 i AEK Fans, założona w 2001.
Original 21 stała się największą grecką grupą kibiców, z oddziałami w całej Grecji, Europie i nawet w Australii (Original 21 Melbourne).
[edytuj] Obecny skład
Stan na 10 sierpnia 2007.
| Nr | Kraj | Imię i nazwisko | Poprzedni klub |
|---|---|---|---|
| 32 |  |
Marcelo Moretto | Benfica Lizbona |
| 84 | |
Yiannis Arabatzis | AS Veria |
| Nr | Kraj | Imię i nazwisko | Poprzedni klub |
|---|---|---|---|
| 2 | |
Edson Ramos | Botafogo |
| 3 |  |
Rodolfo Arruabarrena | Villarreal C.F. |
| 4 |  |
Gerardo Alves | Paços Ferreira |
| 5 | |
Traianos Dellas | AS Roma |
| 6 | |
Georgios Alexopoulos | Aigaleo Ateny |
| 14 | |
Federico Azcárate | Atlético Madryt |
| 15 | |
Sokratis Papasthathopoulos | Apollon Petalidiou |
| 27 | |
Christos Bourbos | AE Giannena |
| 31 | |
Nikolaos Georgeas | Kalamata FC |
| 89 | |
Nikos Barboudis | wychowanek |
| 90 | |
Savvas Gentsoglou | wychowanek |
| Nr | Kraj | Imię i nazwisko | Poprzedni klub |
|---|---|---|---|
| 1 | |
Pantelis Kafes | Olympiakos Pireus |
| 7 | |
Charis Pappas | Olympiakos Pireus |
| 8 |  |
Tamandani Nsaliwa | Panonios Ateny |
| 16 | |
Andreas Zikos | AS Monaco |
| 18 |  |
El Hadji Diouf II | Xam Xam Dakar |
| 19 | |
Panagiotis Lagos | Iraklis Saloniki |
| 22 | |
Panagiotis Kone | wychowanek |
| 25 | |
Vassilios Pliatsikas | Haidari |
| 56 |  |
Perparim Hetemaj | HJK Helsinki |
| 88 |  |
Dániel Tőzsér | Ferencváros |
| 20 | |
Evaristo Manú | Benfica Lizbona |
| Nr | Kraj | Imię i nazwisko | Poprzedni klub |
|---|---|---|---|
| 9 | |
Pantelis Kapetanos | Benfica Lizbona |
| 10 | |
Rivaldo | Olympiakos Pireus |
| 11 | |
Gustavo Manduca | Benfica Lizbona |
| 33 | |
Nikos Lyberopoulos | Panathinaikos Ateny |
| 77 | |
Ismael Blanco | Olimpo Bahía Blanca |
| 80 |  |
Giorgos Tofas | Enosis Neon Paralimni FC |
| 83 | |
Michalis Pavlis | wychowanek |
| 99 | |
Júlio César | Gil Vicente |
[edytuj] Sztab Szkoleniowy
Trener: Lorenzo Serra Ferrer
Asystent: Nikos Kostenoglou
Asystent: Pep Alomar
[edytuj] Najważniejsze statystyki
[edytuj] Najwięcej występów ligowych
- Mimis Papaioannou (483)
- Stelios Manolas (447)
-
Toni Savevski (410) - Stylianos Skevofylakas (297)
- Lakis Nikolaou (293)
- Thomas Mavros (276)
- Andreas Stamatiadis (269)
- Petros Ravousis (263)
- Christos Ardizoglou (260)
- Michalis Kassapis (254)
[edytuj] Najwięcej goli ligowych
- Mimis Papaioannou (233)
- Thomas Mavros (175)
- Kostas Nestoridis (140)
- Demis Nikolaidis (127)
- Kostas Nikolaidis (94)
- Vasilis Dimitriadis (81)
- Vassilis Tsiartas (80)
Dušan Bajević (65)
Daniel Batista (65)- Andreas Stamatiadis (61)
- Christos Kostis (56)
- Nikolaos Lyberopoulos (54)
[edytuj] Królowie strzelców (Alpha Ethniki)
- 1958-59 Kostas Nestoridis
- 1959-60 Kostas Nestoridis
- 1960-61 Kostas Nestoridis
- 1961-62 Kostas Nestoridis
- 1962-63 Kostas Nestoridis
- 1963-64 Dimitris Papaioannou
- 1965-66 Dimitris Papaioannou
- 1975-76 Giorgos Dedes
- 1977-78 Thomas Mavros
- 1978-79 Thomas Mavros
- 1979-80 Dusan Bajevic
- 1984-85 Thomas Mavros
- 1987-88
Henrik Nielsen - 1991-92 Vasilis Dimitriadis
- 1992-93 Vasilis Dimitriadis
- 1993-94 Alexandros Alexandris
- 1995-96 Vassilis Tsiartas
- 1998-99 Demis Nikolaidis
- 2006-07 } Nikos Lyberopoulos
[edytuj] Najlepsi strzelcy (Puchar UEFA)
- 2000-01 Demis Nikolaidis
[edytuj] Największe ligowe zwycięstwa
- 29 września 1940 – AEK - Olympiakos Pireus 7:3
- 1943 – AEK - Arionas 12:1
- 9 września 1961 – Aigaleo Ateny - AEK 0:8
- 11 grudnia 1989 – AEK - Skoda Xanthi 8:0
[edytuj] Największa liczba publiczności
- 1986 – Stadion Olimpijski w Atenach, AEK - Panathinaikos Ateny (74.500)
- 1986 – Stadion Olimpijski w Atenach, AEK - Olympiakos Pireus (74.241)
- 1983 – Stadion Olimpijski w Atenach, AEK - PAOK Saloniki (73.000)
- 2006 – Stadion Olimpijski w Atenach, AEK - AC Milan (65.000)
[edytuj] Barwy i herb AEK
Herb AEKu stanowi dwugłowy, czarny orzeł (Δικέφαλος Αετός – Dikefalos Aetos) na żółtym tle. Kiedy AEK był zakładany przez greckich imigrantów z Konstantynopola i Anatolii, założyciele postanowili złożyć hołd swojej dawnej ojczyźnie i cywilizacji, która istniała na tych terenach – Cesarstwu Bizantyjskiemu, czyli Bizancjum. Żółto-czarne barwy i dwugłowy orzeł były symbolami właśnie cywilizacji bizantyjskiej, która upadła w roku 1453 wraz ze zdobyciem Konstantynopola przez Turków.
[edytuj] Hymn AEK
Hymn klubowy został napisany przez Steliosa Kazantzidzisa i zaśpiewany przez czołowego napastnika AEK, "Mimisa" Papaioannou.
| Grecka transkrypcja | Polskie tłumaczenie |
|---|---|
| Pierwsza zwrotka |
|
|
AEK, AEK, AEK |
AEK, AEK, AEK |
| Refren | |
|
Embros tis AEK palikaria |
Potężni wojownicy AEKu, |
| Druga zwrotka | |
|
AEK, AEK, AEK |
AEK, AEK, AEK |
| Refren | |
|
AEK, AEK, AEK |
AEK, AEK, AEK |
| Refren | |
[edytuj] Strony klubowe
AEK Ateny • Apollon Kalamaria • Aris Saloniki • Asteras Tripolis • Ergotelis Iraklion • Iraklis Saloniki • OFI Kreta • AE Larisa • Olympiakos SFP • Panathinaikos AO • Panserraikos • Panthrakikos • Panionios Ateny • PAOK Saloniki • Skoda Xanthi • Thrasyvoulos
