Alfons Sycylijski (hrabia Caserty)

Z Wikipedii

Alfons Burbon-Sycylijski, wł. Alfonso Marie Joseph Albert di Borbone (28 marca 1841, w Casercie - 26 maja 1934, w Cannes) - hrabia Caserty, trzeci syn Ferdynanda II, króla Obojga Sycylii, i jego drugiej żony - Marii Teresy, arcyksiężniczki austriackiej.

Był księciem Kalabrii, po swoim najstarszym przyrodnim bracie - Franciszku II - królu Obojga Sycylii. Tytuł odziedziczył później najstarszy syn Alfonsa - Ferdinando Pius.

[edytuj] Następstwo tronu

Początkowo, w chwili narodzin, Alfons był czwarty w "kolejce" do tronu sycylijskiego. Przed nim był jego najstarszy brat - Franciszek - późniejszy król, później byli zaś starsi bracia: Lodovico, hrabia Trani i Alberto, hrabia Castrogiovanni. 12 lipca 1844, Alberto zmarł (na dwa miesiące przed swoimi piątymi urodzinami), oczywiście bezdzietnie. Alfons znalazł się na trzecim miejscu w "kolejce". 22 maja 1859, zmarł ojciec chłopców - Ferdynand II, królem został Franciszek II, który jednak nie miał dzieci ze swoją żoną - Marią Zofią Bawarską. Lodovico został więc następcą tronu, a Alfons był już drugi w "kolejce" do tronu.

Jednak Królestwo Obojga Sycylii podczas wyprawy "Tysiąca czerwonych koszul", pod dowództwem Giuseppe Garibaldi, w 1861, zostało przyłączone do Królestwa Sardynii i Piemontu. Był to element zjednoczenia wszystkich państewek włoskich w jedno Królestwo, pod berłem króla Wiktora Emanuela II. Franciszek II pozostał tytularnym królem, a raczej pretendentem do tronu sycylijskiego. 8 czerwca 1886, Lodovico zmarł. Jego jedyne dziecko - córka Maria Teresa, księżniczka Obojga Sycylii nie mogła dziedziczyć tronu, ponieważ dziedziczyć mogli jedynie potomkowie męscy. Alfons został nowym następca tronu. 27 grudnia 1894, zmarł Franciszek II. Alfons został tytularnym królem Obojga Sycylii i głową Królewskiej Rodziny Burbonów Sycylijskich.

[edytuj] Małżeństwo i potomkowie

8 czerwca 1868 Alfons poślubił swoją kuzynkę - księżniczkę Marię Antoniettę (16 marca 1851-12 września 1918). Była ona córką Francesco, hrabiego Trapani (syna Franciszka I Sycylijskiego i jego drugiej żony - Marii Izabeli Hiszpańskiej), i Marii Izabeli Habsburg, księżniczki Toskanii (córki Leopolda II Toskańskiego i jego drugiej żony - Marii Antonietty Sycylijskiej). Para miała 12 dzieci:

Ferdinando Pius, książę Kalabrii (1869-1960), męża Maria Ludwiki Teresy Bawarskiej (córki króla Ludwika III),
Carlos Tancredi (1870-1949), od 1901 męża Marii de las Mercedes Hiszpańskiej, a od 1907 męża Ludwiki Burbon-Orleańskiej,
Francesco di Paola (1873-1876),
Maria Immacolata (1874-1947), od 1906 żonę Johanna Georga Saksońskiego (młodszego syna króla Jerzego I Saksońskiego i infantki portugalskiej - Marii Anny),
Maria Cristina (1877-1947), od 1900 żonę Piotra Ferdynanda Toskańskiego, arcyksięcia austriackiego (młodszego syna Ferdynanda IV Toskańskiego),
Maria di Grazia (1878-1973), od 1908 żonę Dom Luiza Bragança-Orleańskiego, matkę Piotra (III) Brazylijskiego,
Maria Giuseppina Antonietta (1880-1971),
Gennaro (1882-1944), od 1922 męża Beatrice Bordessy - hrabiny Villa Colli (tytuł nadano jej w 1923),
Ranieri, księcia Castro (1883-1973), od 1923 męża hrabiny Karoliny Zamoyskiej (siostry Jana Kantego Zamoyskiego),
Filippo (1885-1949),
Francesco d'Assisi (1888-1914),
Gabriele (1897-1975), od 1927 męża księżniczki Małgorzaty Czartoryskiej (córki Adama Ludwika Czartoryskiego i Marii Ludwiki Krasińskiej), a potem Cecylii Lubomirskiej (córki Kazimierza Lubomirskiego).