Maria Izabela Burbon

Z Wikipedii

Maria Izabela Burbon, hiszp. María Isabel de Borbón y Borbón-Parma (6 lipca 1789, w Madrycie - 13 września 1848, w Portici) - druga żona i jedyna królowa-małżonka króla Franciszka I Burbona.

Maria Izabela była czwarta córką króla Hiszpanii - Karola IV Burbona i jego żony - Marii Ludwiki Burbon-Parmeńskiej. Jej dziadkami ze strony ojca byli: król Karol III Burbon i królowa Maria Amalia Wettyn, a dziadkami ze strony matki: Filip, książę Parmy i księżna Maria Ludwika Elżbieta Burbon, księzniczka francuska. Jej dziadkowie - Karol III i Filip Parmeński byli braćmi, synami Filipa V, pierwszego króla Hiszpanii z dynastii Burbonów, oraz jego drugiej żony - Elżbiety Farnese.

[edytuj] Małżeństwo i potomstwo

6 lipca 1802 Maria Izabela poślubiła w Barcelonie per procura swojego brata ciotecznego - księcia Franciszka z Neapolu i Sycylii. Franciszek był wdowcem i najstarszym synem króla Ferdynanda I, króla Obojga Sycylii, i jego żony - arcyksiężnej Marii Karoliny Habsburg. Ferdynand był wujem Marii Izabeli, młodszym bratem jej ojca.

Maria Izabela została wysłana do Neapolu, aby poznać swojego przyszłego małżonka i wziąć drugi ślub - 19 sierpnia 1802. Panna młoda miała 13 lat, a pan młody - dwadzieścia pięć. Para miała potem 12 dzieci:

• Luisa Carlota (1804-1844), żona Franciszka de Paula, infanta hiszpańskiego, młodszego brata swojej matki,
• María Cristina (1806-1878), żona najpierw Ferdynanda VII, starszego brata swojej matki, później żona Ferdinanda Muñoz, księcia Rianzares,
• Ferdynand II, król Obojga Sycylii (1810-1859),
• Carlo Ferdinando, hrabiego Kapui (1811-1862), męża Penelope Smyth,
• Leopoldo, hrabiego Syrakuz (1813-1860), męża Marii, księżniczki Savoy-Carignano,
• Marię Antoniettę (1814-1898), żonę Leopolda II, Wielkiego Księcia Toskanii,
• Antonio, hrabiego Lecce (1816-1843),
• Marię Amalię (1818-1857), żonę Sebastiana, infanta hiszpańskiego,
• Marię Karolinę (1820-1861), żonę Don Carlosa, hrabiego Montemolin, pretendenta do tronu Hiszpanii,
• Teresę (1822-1889), żonę Piotra II, cesarza Brazylii,
• Luigi, hrabiego Aquila (1824-1897), męża Januarii, księżniczki brazylijskiej, infantki portugalskiej (siostry Piotra II i Marii II da Gloria)
• Francesco, hrabiego Trani (1827-1892), męża Izabeli, księżniczki toskańskiej.

[edytuj] Dalsze życie

Maria Izabela była macochą dla córki Franciszka z jego małżeństwa z Marią Klementyną Habsburg - księżniczki Karoliny, przyszłej księżnej de Berry. 4 stycznia 1825, zmarł teść Marii Izabeli i Franciszek został królem jako Franciszek I, a Maria Izabela - jego królową. Franciszek nie brał dużego udziału w sprawowaniu rządów, pozostawił je prawie w całości w rękach swoich faworytów i urzędników. Sam żył ze swoją kochanką, otoczony przez zołnierzy, ciągle bojąc się zamachu na swoje życie. Zmarł 8 listopada 1830.

Maria Izabela pozostała wdową przez 9 kolejnych lat. 15 stycznia 1839 poślubiła Franciszka, hrabiego Balzo (1805-1882). Panna młoda miała wtedy 50 lta, a pan młody - 34.

Poprzednik Lucia Migliaccio

Królowa Obojga Sycylii 1825-1830

Następca Maria Krystyna Sabaudzka