Andrzej Kosiński

Z Wikipedii

Andrzej Kosiński h. Rawicz
Rawicz
Data urodzenia	1890
Miejsce urodzenia	gubernia czernihowska Ukraina
Data śmierci	1946
Miejsce śmierci	łagier Riazań-Diagilewo Rosja
Rodzina	Kosińscyz Malinowa, gmina Dziadkowice
Rodzice	Andrzej Kosiński Leokadia Mierzwińska
Małżeństwo	{{{malzonka}}}
Dzieci	Alina, Tatyana,Aldona Barbara,Danuta Teresa

Andrzej Kosiński PS. Rawicz (ur. 11 lutego 1890, zm. 8 czerwca 1946) – polski lekarz, żołnierz Wojska Polskiego i AK. Represjonowany przez NKWD.

Przyszedł na świat w rodzinie ziemiańskiej o silnych tradycjach patriotycznych w Turanówce, powiat Głuchowski, guberni czernihowskiej (Ukraina) jako syn Andrzeja (powstańca styczniowego) i Leokadii Mierzwińskiej. Gimnazjum ukończył w Kursku w 1910r. W 1916 r. ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Kijowskim. W czasie studiów był prezesem Rady Starostw Wydziału Lekarskiego. Kierował strajkami młodzieży akademickiej. Parokrotnie aresztowany. Ranny w walkach rewolucyjnych w Rosji. W czasie I wojny światowej początkowo pracował w Czerwonym Krzyżu, a następnie w wojsku rosyjskim. Za męstwo otrzymał odznaczenia: Krzyż św. Jerzego 4. stopnia, św. Włodzimierza 4. stopnia bojowy i św. Stanisława 3. stopnia bojowy.

W latach 1918-1919 był dowódcą oddziału walczącego w powiecie taraszczańskim przeciw bolszewikom. W 1920 r. wstąpił do Wojska Polskiego i uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Za waleczność w bitwie pod Nawozem został przedstawiony do Krzyża Walecznych.

Do 1924 r. pracował jako lekarz wojskowy w stopniu kapitana, a następnie jako lekarz cywilny.Po zwolnieniu z wojska był dyrektorem szpitala sejmikowego w Zelwie (powiat Wołkowysk). Organizator i prezes kola rolniczego w Zelwie oraz wiceprezes dozoru szkolnego. Od 1926r. lekarz kasy chorych, szkolny i samorządowy w Łapach (woj. Białostockie). W 1931r. pełnił obowiązki inspektora lekarskiego w Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie, a także członka Zarządu okręgu PCK i Towarzystwa Przeciwgruźliczego. W roku 1935 został naczelnikiem Wydziału Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w Stanisławowie (dziś Ukraina) organizuje okręg PCK i zostaje prezesem Towarzystwa Przeciwgruźliczego. Od 1938r. Naczelnik Wydział u Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku.

Od początku II wojny światowej w 110. Pułku Rezerwowym Ułanów, następnie w Narodowej Organizacji Wojskowej (członek Komendy Głównej), a od 1942 r. w AK w stopniu majora. W latach 1941-44 był szefem służby sanitarnej AK inspektoratu białostockiego. Był kierownikiem Wydziału Zdrowia w Okręgowej Delegaturze Rządu RP na Białostocczyznę. Za działalność w AK został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Po wkroczeniu do Białegostoku w 1944 r. wojsk sowieckich, aresztowany ( sierpień 1944) i wywieziony do więzienia Lefertowo w Moskwie. Następnie poprzez więzienie w Charkowie trafił do obozu NKWD Riazań-Diagilewo, gdzie zmarł.

[edytuj] Bibliografia

1. Władysław Żarski-Zajdler, Ruch oporu w latach 1939-1944 na Białostocczyźnie.
2. Białostocczyzna 1944-1945 w dokumentach podziemia i oficjalnych władz, ISBN 83-86759-48-8
3. K. Komorowski, Konspiracja wojskowa obozu narodowego 1939-1945, Wojskowy Przegląd Historyczny, 1988 nr 1.
4. Teczka akt personalnych Andrzeja Kosińskiego, Centralne Archiwum Wojskowe.
5. Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, Warszawa 1938r.
6. Okręgowa Izba Lekarska w Białymstoku, zeszyty historyczne tom IV, nr. 4/12 2005-2007, Józef Kuzminski "Doktor medycyny Andrzej Kosiński. Ostatni Naczelnik Wydziału Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku 1939 r."