Antoni Kalina
Z Wikipedii
Antoni Kalina (ur. 23 maja 1846 w Krępie, zm. 3 maja 1906 we Lwowie) - polski slawista, etnolog, ludoznawca, członek Akademii Umiejętności.
Pochodził z chłopskiej rodziny, był synem Szymona i Marii z Kostrzewów. Wykształcenie średnie zdobył w Królewskim Katolickim Gimnazjum w Ostrowie (skąd został usunięty za działalność narodową) i gimnazjum w Śremie. Studiował historię oraz filologię polską i klasyczną - na uniwersytetach we Wrocławiu i Berlinie. Doktoryzował się w Halle, później pracował jeszcze w Pradze. W 1877 osiadł we Lwowie gdzie został docentem gramatyki porównawczej języków słowiańskich. W 1888 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, po czym objął katedrę slawistyki; od 1892 profesor zwyczajny, pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego (1893/1894) oraz rektora Uniwersytetu Lwowskiego (1904). Został też radnym Lwowa. W 1884 został powołany na członka-korespondenta Akademii Umiejętności (późniejszej PAU), w 1895 na jej członka-czynnego. Był także członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, założycielem (1895) i prezesem (1895-1905) Towarzystwa Ludoznawczego, prezesem Towarzystwa Pedagogicznego we Lwowie (od 1896), prezesem Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych. Działał ponadto m.in. w Związku Naukowo-Literackim we Lwowie, Związku Nauczycielskim, Zjednoczonym Towarzystwie Ogrodniczym i Pszczelarskim we Lwowie.
Pozostawił po sobie liczne prace z dziedziny gramatyki historycznej języka polskiego, kaszubskiego, bułgarskiego i połabskiego. Współpracownik warszawskiego Słownika języka polskiego. Założyciel i redaktor pierwszego polskiego pisma naukowego - etnologicznego rocznika Lud (od 1895). Do grona jego studentów zaliczali się m.in. Andrzej Gawroński i Bronisław Gubrynowicz.
Po 1904 ograniczył pracę naukową z powodu choroby, zmarł we Lwowie. Pochowany jest na Cmentarzu Łyczakowskim.
W Ostrowie Wielkopolskim uhonorowany został ulicą oraz tablicą pamiątkową na domu rodzinnym.
