Antonio Lotti

Z Wikipedii

Antonio Lotti (ur. prawdopodobnie 1666, zm. 5 stycznia 1740) - kompozytor włoski, uczeń Giovanni Legrenziego, przedstawiciel szkoły weneckiej. Jego muzyka stanowi pomost pomiędzy późnym barokiem, a wczesnym klasycyzmem. Swoją muzyczną edukację rozpoczął od pełnienia funkcji śpiewaka (alt), później pomocnika drugiego organisty, potem drugiego organisty, i od 1704 pierwszego organisty

W 1717 przeprowadził się do Drezna, gdzie przebywał na dworze elektora saskiego Augusta II. Tam też powstała jego najbardziej znana opera Teofane.

W 1719 powrócił do Wenecji. Po powrocie Lotti nie napisał już żadnej opery. W 1736 roku objął posadę kapelmistrza przy bazylice Św. Marka w Wenecji. Żoną była znana włoska sopranistka Santa Stella.

Spis treści

1 Twórczość
- 1.1 Opery
- 1.2 twórczość religijna
2 Linki zewnętrzne

[edytuj] Twórczość

[edytuj] Opery

Lotti napisał około 28 oper (pierwszą napisał w wieku 16 lat):

Il trionfo dell'innocenza (1693, Wenecja)
Tirsi (muzyka we współpracy z Antonio Caldara i Attilio Ariosti, 1696, Wenecja)
Sidonio (1706, Wenecja)
Achille placato (1707, Wenecja)
Teuzzone (1708, Neapol)
Il vincitor generoso (1709, Wenecja)
Ama più chi men si crede (1709, Wenecja)
Il comando non inteso et ubbidito (1710, Wenecja)
La ninfa Apollo (muzyka we współpracy z Francesco Gasparini, 1710, Wenecja)
Isacio tiranno (1710, Wenecja)
Il tradimento traditor di se stesso (1711, Wenecja)
La forza del sangue (1711, Wenecja)
L'infedeltà punita (muzyka we współpracy z Carlo Francesco Pallarolo, 1712, Wenecja)
Porsenna (1713, Wenecja)
Irene augusta (1713, Wenecja)
Polidoro (1713, Wenecja)
Foca superbo (1716, Wenecja)
Ciro in Babilonia (1716)
Costantino (1716, Wiedeń)
Alessandro Severo (1717, Wenecja)
Giove in Argo (1717, Drezno)
Ascanio ovvero Gli odi delusi dal sangue (1718, Drezno)
Teofane (1719, Drezno)
Li quattro elementi (1719, Drezno)