Archiwum Państwowe w Katowicach
Z Wikipedii
Archiwum Państwowe w Katowicach - jedno z największych archiwów państwowych w Polsce. Jego wyjątkowością jest posiadanie dokumentów kancelarii typowej dla średniowiecza, kancelarii pruskiej, austriackiej i rosyjskiej, a także dokumentów autonomicznego województwa śląskiego z okresu międzywojnia.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Początki archiwum w Katowicach sięgają roku 1932, kiedy to powołano Archiwum Akt Dawnych Województwa Śląskiego. Jego organizację w Urzędzie Województwa Śląskiego powierzono dr Michałowi Antonówowi, który kierował nim, z przerwą podczas okupacji, aż do końca 1969 roku. Jego następcą na stanowisku dyrektora był Adam Kałuża, który pełnił swą funkcję do 1996 r. Od stycznia 1997 do czerwca 2006 dyrektorem archiwum był dr Zygmunt Partyka. Aktualnie funkcję tę pełni dr Piotr Greiner.
Latem 1992 roku archiwum przejęło na swą siedzibę posesję pokoszarową w Katowicach – Wełnowcu, gdzie mieści się do dziś 11 budynków o łącznej powierzchni 12 tys. m2. Ze względu na trudną sytuację finansową, trwają nadal prace adaptacyjne ww. obiektów.
[edytuj] Zasięg działania
Archiwum Państwowe w Katowicach obejmuje swym zasięgiem województwo śląskie z wyjątkiem obszaru dawnego województwa częstochowskiego oraz tereny pograniczne województwa małopolskiego. Placówce podlega 7 oddziałów zamiejscowych (Bielsko-Biała, Cieszyn, Gliwice, Oświęcim, Pszczyna, Racibórz i Żywiec).
[edytuj] Zasób
Zasób archiwum obejmuje archiwalia od końca XIII wieku. Łącznie zgromadzono 17 000 metrów bieżących akt, co plasuje archiwum na drugim miejscu w kraju (po Wrocławiu). Obecnie archiwum sprawuje nadzór nad ponad siedmiuset jednostkami (urzędami, instytucjami, przedsiębiorstwami) tworzącymi narastający zasób archiwalny.
