Barnim II

Z Wikipedii

Barnim II, (ur. ok. 1275 r. – zm. 28 maja 1295 r.). Syn Barnima I i Matyldy askańskiej (trzeciej żony księcia), córki Ottona III margrabiego brandenburskiego.

W chwili śmierci ojca – Barnim II był jeszcze małoletnim dzieckiem . Powołany nad nim i jego bratem Ottonem I „konsens” w 1280 r. – miał regulować czynności prawne. Jednak wszystko przemawia za tym, że książę, wespół z młodszym bratem – pomagał w kierowaniu księstwem, najstarszemu z braci, przyrodniemu Bogusławowi IV.

Samodzielne rządy miał objąć w 1294 r. Za faktem tym przemawiają wystawione (przez niego i młodszego Ottona I ) dokumenty, potwierdzające nadania dla miast - Szczecina, Anklam (Tąglimia), Pyrzyc, Gryfina oraz klasztorów w Kołbaczu, Szczecinie i Pyrzycach.

Umiera przedwcześnie, zamordowany wg legendy - przez rycerza Widanta koło Wkryujścia, za próbę uwiedzenia jego żony (rewir leśny między Stolcem a Myśliborzem Wielkim).

Ten mało prawdopodobny pogląd, zawarty w dziełach J. Bugenhagena i T. Kantzowa - nie znajduje potwierdzenia, bo Widanta figuruje przy czynnościach prawnych w 1295 r. i dalszych latach - w dokumentach Bogusława IV. Gdyby był uczestnikiem wspomnianego mordu, zapewne poniósłby za ten czyn stosowną karę.

Bezżenna śmierć księcia - przyśpieszyła podział księstwa zachodniopomorskiego, dokonanego w następnym miesiącu przez jego braci – Bogusława IV i Ottona I, który nastąpił pomiędzy 27 czerwca a 12 lipca 1295 r. Pochowany w kościele NMP w Szczecinie.

[edytuj] Bibliografia

• Rymar E., „Rodowód książąt pomorskich”, Szczecin 2005
• Szymański J. Wł., „Książęcy ród Gryfitów”, Goleniów – Kielce 2006
• Wybranowski D., „Udział rycerstwa w konflikcie Bogusława IV z juniorami, w latach 1294 – 1295” PZP, 2000, nr. 3