Dolinianie
Z Wikipedii
Dolinianie to niegóralska ludność pochodzenia polsko-ruskiego zamieszkująca obszar wokół Sanoka, okolice Mrzygłodu oraz tereny na północ i wschód od Leska (wsch. Pogórze Bukowskie, połud. Pogórze Dynowskie) przede wszystkim Mrzygłód, Bukowsko, Sanok, Zagórz, Lesko, Nadolany. Na południu sąsiadowali z góralami ruskimi - Bojkami i Łemkami. Byli głównie rolnikami.
Po II wojnie światowej większość Dolinian została przymusowo wysiedlona do Związku Radzieckiego.
[edytuj] Budownictwo
W budownictwie występowała niemal wyłącznie zagroda jednobudynkowa, ze zrębem bielonym wapnem. Tradycyjnym pokryciem dachu była słoma, ale już przed I wojną światową pojawia się cementowa dachówka, gont, a nawet blacha. Cechą charakterystyczną dla doliniańskich chałup jest wnęka na szerokość stajni. Wsie Dolinian ciągnęły się przeważnie łańcuchem wzdłuż rzek.