Donkey Kong (gra)

Z Wikipedii

Donkey Kong
Producent	Nintendo
Wydawca	Nintendo
Data wydania	Arcade: 1981 Atari 2600: 1982 Atari 8-bit, Apple II, C64, NES, MS-DOS: 1983
Gatunek	platformówka
Tryb gry	gra jednoosobowa
Platforma	Arcade, Apple II, Atari 2600, Atari 7800, 8-bitowe Atari, ColecoVision, DOS, Game Boy Advance, Commodore 64, MSX, Nintendo Entertainment System, VIC-20, ZX Spectrum

Donkey Kong (jap. ドンキーコング, Donkī Kongu^?) – gra komputerowa i wideo wydana po raz pierwszy w 1981 roku, pierwotnie przeznaczona na automaty do gier. Celem gry jest uratowanie Lady (później nazywana Pauline), ukochanej głównego bohatera, poprzez dotarcie do niej skacząc po platformach. Donkey Kong, duży brązowy goryl, stara się to zadanie utrudnić rzucając beczki, które gracz musi przeskakiwać.

Gra jest głównym tematem filmu dokumentalnego pt. The King of Kong: A Fistful of Quarters.

Spis treści 1 Fabuła i postaci 2 Rozgrywka 3 Rozwój i implementacja gry 4 Wersje językowe 4.1 NES 4.2 Automaty do gier 5 Przypisy

[edytuj] Fabuła i postaci

Tytułowy Donkey Kong jest de facto złoczyńcą w grze. Jest zwierzęciem należącym do stolarza o imieniu Jumpman (postać ta później została nazwana Mario a jej zawód zmieniony na hydraulika), głównego bohatera gry.^[1] Stolarz źle traktuje swojego pupila, w konsekwencji czego goryl złości się i porywa ukochaną bohatera, która początkowo nazywana była Lady, a następnie Pauline. Gracz wciela się w rolę Jumpana i próbuje uratować dziewczynę z rąk rozzłoszczonego goryla. Jest to pierwszy przypadek gry, która bazuje na motywie damy w tarapatach, motyw, który później staje się szablonem dla wielu gier wideo^[2].

Gra korzysta z grafiki oraz animacji jako formy personifikacji i ekspresji charakteru bohaterów. Donkey Kong chichocze i śmieje się z niepowodzeń Jumpmana. Lady jest od razu rozpoznawalna jako kobieta dzięki swojej różowej sukience i długim włosom^[3]; napis "HELP!" (pol. Pomocy!) pojawia się co chwilę obok niej. Jumpman jest postacią typu everyman, typ popularny w Japonii. Na jego wizerunek wpłynęły ograniczenia techniczne: trudno było narysować jego twarz, zatem dano mu wąsy^[1]; programiści nie mogli stworzyć animacji włosów, więc dali mu czapkę z daszkiem^[2] i aby ruchy jego rąk były bardziej wyraźne, nadano im kolor odmienny od koloru tułowia, tworząc strój podobny do szelek.^[2]

Fabuła gry rozwijana jest korzystając z krótkich "przerywników filmowych". Na początku gry goryl wspina się po drabinie na górę konstrukcji, po czym skacze kilkakrotnie uszkadzając i przechylając platformy. Gdy gracz wespnie się na samą górę, pojawia się serce nad parą kochanków, jednak chwilę później zostaje one złamane, gdyż goryl ponownie porywa dziewczynę wspinając się jeszcze wyżej. Na końcu gry Jumpman jednoczy się ze swoją ukochaną a goryl upada na ziemię. Gra wtedy zaczyna się od początku na wyższym poziomie trudności.

[edytuj] Rozgrywka

Donkey Kong jest wczesnym przykładem gry platformowej (czasami określana jest jako pierwsza gra platformowa, jednak została wyprzedzona grą Space Panic^[4]). Wiele graczy i znawców gier zwraca uwagę na wysoki poziom trudności gry. Ukończenie gry wymaga cierpliwości i wyuczenie się odpowiednich momentów w których należy wykonać skok Jumpmanem^[2]. Oprócz głównego celu, jakim jest uratowanie ukochanej stolarza, gracz nagradzany jest punktami. Punkty można zdobywać kończąc plansze, przeskakując nad przeszkodami, niszcząc obiekty młotkiem lub zbierając czapki, portfele i parasolki (prawdopodobnie należące do Lady/Pauline). Oficjalnie, najwyższy wynik osiągnął Billy Mitchell 26 czerwca 2007 roku - jego rekord wynosi 1 050 200 punktów.^[5] Niewiele zanim znajduje się Steven Wiebe, który osiągnął tylko o 1100 punktów mniej; Steven jest pierwszą osobą, która osiągnęła wynik ponad milion punktów.^[6]

Gra podzielona jest na 4 pełnoekranowe plansze. Każda z planszy przedstawia 25 metrów konstrukcji po której wspina się Donkey Kong. Ostatnia plansza znajduje się na wysokości 100 metrów. Późniejsze wersje i porty zmieniają kolejność i ilość poziomów, jednak oryginalna wersja zawiera następujące plansze:

• Plansza 1 (25 metrów) – Jumpman/Mario musi się wspiąć po konstrukcji zbudowanej z 7 stalowych platform, lekko przechylonych od skoków goryla i połączonych drabinami. Gracz musi także unikać płomieni oraz beczki zrzucane przez Donkey Konga, które turlają się na sam dół konstrukcji.
• Plansza 2 (50 metrów) – Jumpman/Mario wspina się po 5-piętrowej konstrukcji, na której znajdują się taśmy transportujące cement. W planszy tej również pojawiają sie płomienie, które śledzą gracza.
• Plansza 3 (75 metrów) – Jumpman/Mario korzystając z dwóch wind posuwających się w przeciwne strony, unikając płomieni i obiektów regularnie wyrzucanych z góry musi dostać się na szczyt konstrukcji.
• Plansza 4 (100 metrów) – Jumpman/Mario musi wcisnąć i usunąć 6 bolców utrzymując konstrukcję w całości. Po ich wciśnięciu całość zawala się a goryl upada na ziemię. Ostatecznie główny bohater jednoczy się ze swoją ukochaną, a gra zaczyna się od nowa z trudniejszym poziomem trudności.

Każda "czwórka" plansz określana jest jako jeden poziom; każdy kolejny jest coraz trudniejszy. 22 poziom jest określany jest jako ekran śmierci, bowiem z powodu błędu programisty Jumpman ginie po kilku sekundach, definitywnie kończąc rozrywkę.

[edytuj] Rozwój i implementacja gry

Na początku 1981, wszelkie próby Nintendo wyjścia na północnoamerykański rynek gier wideo kończyły się fiaskiem; punktem kulminacyjnym była gra Radar Scope, która nie osiągnęła znaczącej popularności. Dyrektor firmy, Hiroshi Yamauchi, zdecydował, iż należy przerobić automaty z grą Radar Scope na coś nowego. Yamauchi skontaktował się młodym projektantem przemysłowym Shigeru Miyamoto, który pracował dla Nintendo od 1977 roku. Spytał się go, czy może zaprojektować grę na automaty do gier. On odparł, że jest w stanie tego dokonać.^[7] Yamuachi następnie przekonał głównego inżyniera firmy Gunpei Yokoi aby nadzorował projekt.

Ówcześnie, Nintendo próbowało zdobyć licencję aby stworzyć grę na podstawie komiksów Popeye. Gdy firmie nie powiodło się to, zdecydowała się na stworzenie własnych postaci, które potem można by było wykorzystać w innych celach.^[2] Miyamoto miał wiele pomysłów i planów, jednak ostatecznie zdecydował się na trójkąt miłosny stolarza, dziewczyny i goryla, który odzwierciedlał rywalizację pomiędzy Bluto, Popeyem i Olive Oyl.^[1] Bluto stał się gorylem, określanem przez Miyamoto jako "postać nie tak bardzo złą i repulsywną". Miał należeć do głównego bohatera, "śmiesznego i wyluzowanego gościa".^[8] Miyamoto także wskazał na Piękna i Bestię i King Konga jako filmy, który były inspiracją dla gry.^[1] Mimo, iż geneza gry leży w porzuconych planach otrzymania licencji na wykorzystanie postaci z komiksu Popeye, Donkey Kong jest pierwszą grą, której fabuła była stworzona przed rozpoczęciem pisania programu.

Yamauchi chciał głównie nakierować grę na Amerykę Północną, stąd zgodził się na wykorzystanie angielskiego tytułu. Miyamoto zdecydował się nazwać grę od goryla, który według niego był najwyrazistszą postacią.^[1] Istnieje kilka wyjaśnień genezy tytułu. Jedna z historii, będąca miejską legendą mówi, iż gra oryginalnie miała nazywać się Monkey Kong (pol. małpa [o imieniu] Kong), lecz nastąpiła literówka spowodowana zniekształconą wiadomością wysłaną przez fax lub przerwanym połączeniem telefonicznym.^[9] Inna historia mówi, że Miyamoto szukał w słowniku słowa, które oznaczałoby upartość (donkey po angielsku oznacza osła)^[7] albo głupkowatość, a Kong było slangowym określeniem dotyczącym goryla.^[2]

[edytuj] Wersje językowe

[edytuj] NES

Wersja językowa	Tytuł wersji językowej	Pierwsze wydania	Ograniczenie wiekowe	Kod seryjny
Amerykańska	Donkey Kong	czerwiec 1986		NES-DK-USA
Europejska	Donkey Kong	15 października 1986
Japońska	ドンキーコング (Donkey Kong)	15 lipca 1983		HVC-DK-JPN

[edytuj] Automaty do gier

Wersja językowa	Tytuł wersji językowej	Pierwsze wydania	Ograniczenie wiekowe	Kod seryjny
Amerykańska	Donkey Kong	sierpień 1981
Japońska	ドンキーコング (Donkey Kong)	lipiec 1981

Przypisy