Elżbieta Niewiadomska
Z Wikipedii
Elżbieta Niewiadomska (ur. w 1918 w Lwowie, zm. 7 listopada 1986 w Buenos Aires) – lwowianka, aktorka, tancerka, choreograf, zesłana na Syberię, żołnierz II korpusu, występy na froncie pod Monte Cassino, po wojnie zamieszkała w Argentynie gdzie organizowała kulturalne życie emigracyjne.
Elżbieta Niewiadomska Bogusławlewicz urodziła się we Lwowie w 1918 r. Ojciec Mirosław Prus Niewiadomski (*1886+1925) syn Mieczysława i Ludmiły z bar. Smirzic. Matka Wanda Gryf Skrzyszowska (*1897+1989) córka Władysława i Heleny z d. Łabędź Horoszewicz. Siostra Krystyna (*1921+1997).
Matura i studia choreograficzne w Szkole Sztuki Dramatycznej i Tańca Klasycznego we Lwowie. Debiutowała w zespole baletowym opery i operetki lwowskiej. Po wybuchu wojny wywieziona przez Sowietów na Syberię. W 1941 r. po uwolnieniu z łagru dostała się do Buzułuku i następnie Teheranu. W zespole rewiowym Feliksa Konarskiego (Ref-Ren) przemierzała Bliski Wschód (Irak, Syria, Palestyna, Egipt) z 5 dywizją II Korpusu gen. Władysława Andersa. We Włoszech uczestniczyła w bitwie pod Monte Cassino. Melchior Wańkowicz pisze o Elżbiecie Niewiadomskiej w swej książce „Monte Cassino”. Po wojnie przez Niemcy i Anglię wyjechała w 1948 r. do Argentyny. 6 lipca 1956 r. wyszła za mąż za wychowanka Korpusu Kadetów i tancerza Mariana Bogusławlewicza. Pracowała jako ekspert w firmie kosmetycznej Helen Rubinstein.
Początkowo należała do zespołu teatru dramatycznego i pracowała jako tancerka. W 1949 r. założyła w Buenos Aires zespół taneczny „Nasz Balet”. Zepół założono pod egidą Polskiej Macierzy Szkolnej, z czasem stał się częścią Stowarzyszenia Polskich Kombatantów. Kierowała nim wraz z mężem nieprzerwanie przez 35 lat. Odnosili wielkie sukcesy artystyczne w całej Argentynie. Występowali m.in. w Cordobie, Santa Fe, Rosario, Mar del Plata, Venado Tuerto, Misiones, Olivos. Zdobywali przychylność argentyńczyków i szerzyli sympatię dla Polski. Zmarła w Buenos Aires 7.11.1986 r. Żegnana przez tysiące rodaków. Powiedziano, że „… do słownictwa polskiego w Argentynie należałoby dodać słowo Ela jako synonim wielkiego patriotyzmu, wielkiej ofiarności, wielkiego poświęcenia i wielkiego talentu…”. Pochowana na cmentarzu Jardin w Pablo Nogues.
[edytuj] Bibliografia
- Anna Chojnacka red. Almanach sceny polskiej, XXVIII, Warszawa 1993, s. 217.
- Melchior Wańkowicz Monte Cassino PAX, Warszawa 1990, s. 28, fot. 14.
- Krystyna Niewiadomska, listy (w zbiorach J. Krzewickiego)
- Głos Polski, La vaz de polonia, Buenos Aires, 31.05.1974.
- Głos Polski, La vaz de polonia, Buenos Aires, 27.09.1974.
- Głos Polski, La vaz de polonia, Buenos Aires, 16.08.1974.
- Głos Polski, La vaz de polonia, Buenos Aires, 23.07.1976.
- Głos Polski, La vaz de polonia, Buenos Aires, 12.11.1976.
- Głos Polski, La vaz de polonia, Buenos Aires, 28.09.1979.
- Głos Polski, La vaz de polonia, Buenos Aires, 16.11.1979.
- Głos Polski, La vaz de polonia, Buenos Aires, 29.11.1985.
- Głos Polski, La vaz de polonia, Buenos Aires, 21.11.1986.
- Aleksander Omiljanowicz Argentyńska mozaika Wyd. MON, 1978, s. 290.
