Emanuel Grim
Z Wikipedii
Grim Emanuel (pseud. Ema G, Promienisty, Ślązak; ur. 1 stycznia 1883 r. w Karwinie (Śląsk Cieszyński) - zm. 18 października 1950 r. w Cieszynie). Ksiądz katolicki, literat, działacz społeczny i polityczny, z zamiłowania folklorysta, śląskoznawca.
Pochodził z rodziny górniczej. Szkołę podstawową ukończył w miejscowości rodzinnej, w latach 1896 - 1904 uczył się w Gimnazjum Macierzy Szkolnej w Cieszynie. Należał w tym czasie do tajnych organizacji: Promień i Jedność. W 1904 roku uzyskał świadectwo maturalne i podjął studia teologiczne w Widawie. Po czterech latach studiów otrzymał święcenia kapłańskie. Pierwszą placówka ks. Grima był Rychwałd. Później pracował w dwóch placówkach- w Zebrzydowicach i Jabłonkowie. W roku 1913 objął probostwo w Górkach Wielkich, a w 1917 w Istebnej, gdzie zarządzał parafią aż do wybuchu wojny. W latach 1935 - 1937 był proboszczem i dziekanem w Skoczowie, ale po tym okresie powrócił do Istebnej. W czasie pracy w Istebnej aktywnie współpracował ze środowiskiem literackim i artystycznym - utrzymywał bliskie kontakty z Zygmuntem Wasilewskim, Janem Sztaudyngerem, Feliksem Nowowiejskim, Julianem Fałatem, Janem Kuglinem i innymi. Od 1926 roku pełnił funkcję członka Rady Wojewódzkiej w Katowicach, był bliskim współpracownikiem wojewody Michała Grażyńskiego. W swojej działalności społeczno- politycznej był związany ze Związkiem Śląskich Katolików, od 1929 roku był jego prezesem. W roku 1938 został wiceprezesem Okręgu Śląskiego Obozu Zjednoczenia Narodowego.
Z jego twórczości najbardziej znana jest poezja: Znad brzegów Olzy, Znad źródeł Olzy. Wśród jego innej twórczości znajdziemy między innymi dramaty: Jasełka śląskie, Dwa orły śląskie, Pięć chwil z życia Stalmacha i Miarki, Wanda, Dla Ciebie Polsko!. Warto też wspomnieć o jego działalności publicystycznej, w której pisał o znanych śląskich postaciach- o Pawle Stalmachu, Karolu Miarce, czy księdzu Józefie Londzinie.
W jego twórczości można też znaleźć Baśnie z Podbeskidzia, Bojki śląskie, poemat Ondraszek oraz najbardziej cenione przez środowisko literackie O Kubie szałaśniku i jego córce Dorce, Istebna oraz Ze wspomnień. Na okres międzywojenny przypada najbardziej płodny okres jego twórczości.
Za działalność w okresie międzywojennym uzyskał szereg odznaczeń państwowych, między innymi: Złoty Krzyż Zasługi, Order Odrodzenia Polski, Gwiazdę Śląską, Krzyż Śląski i Srebrny Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury. Czas drugiej wojny światowej spędził w Krakowie i w Chochołowie koło Zakopanego. W 1945 r. powrócił do Istebnej, trzy lata później w „Zaraniu Śląskim” opublikował swoje ostatnią publikację - szkic pt. Stulecie „Tygodnika Cieszyńskiego”.
Nie działał już społecznie po wojnie, choć sympatyzował z ruchem Księży Patriotów, współpracował też ze świeckim Caritasem. Pochowany został na cmentarzu przy kościele w Istebnej.
