Ford Scorpio

Z Wikipedii

Ford Scorpio Mk I
Premiera	1985
Okres produkcji	1985-1992
Miejsce produkcji	Kolonia, Niemcy
Poprzednik	Ford Granada
Segment	segment E
Typy nadwozia	kombilimuzyna, sedan
Silniki	benzynowe od 1,8 (4-cyl., 90 KM) do 2,9 (6-cyl., 150 KM)
Masa własna	1380
Podobne	Opel Omega A Renault 25 Mercedes-Benz W124 Audi 100 BMW E34

Ford Scorpio Mk II
Premiera	1992
Okres produkcji	1992-1994
Miejsce produkcji	Kolonia, Niemcy
Segment	segment E
Typy nadwozia	kombilimuzyna, sedan, kombi
Silniki	benzynowe od 2.0 (4-cyl., 115 KM) do 2,9 (6-cyl., 195 KM)
Masa własna	1380
Podobne	Opel Omega B Audi A6 Mercedes-Benz W124 BMW E34

Ford Scorpio Mk III
Premiera	1994
Okres produkcji	1994-1998
Miejsce produkcji	Kolonia, Niemcy
Segment	segment E
Typy nadwozia	sedan, kombi
Silniki	benzynowe od 2.0 (4-cyl., 115 KM) do 2,9 (6-cyl., 207 KM)
Długość	4825
Szerokość	1790
Masa własna	1577
Podobne	Opel Omega B Audi A6 Mercedes-Benz W210 BMW E39

Spis treści 1 Historia 2 O samochodzie 3 Zawieszenie 4 Silniki 5 Słabe strony

[edytuj] Historia

Ford Scorpio pojawił się na rynku w 1985 roku, jako następca modelu Granada. Ciekawostką jest fakt, że na rynku brytyjskim Ford sprzedawał ten model nadal pod starą nazwą co do dziś dzień powoduje konsternację użytkowników z obu stron kanału La Manche). W przeciwieństwie do dostojnej Granady, nadwozie Scorpio wyróżniało się pewnym nowatorstwem, co w przypadku samochodów klasy wyższej, zdarza się nieczęsto. Styliści zaproponowali pięciodrzwiowe nadwozie typu kombilimuzyna, będące rozwinięciem koncepcji zaprezentowanej kilka lat wcześniej w prototypach studyjnych i modelu Sierra. Wygląd auta jest dość atrakcyjny po dziś dzień, chociaż niektórzy zarzucają mu zbytnią ociężałość. W 1990 roku zaproponowano klasyczną wersję sedan, a dwa lata później nadwozie typu kombi. W 1992 roku Scorpio przeszło "facelifting" (zmieniono atrapę, światła przednie i tylne, maskę, deskę rozdzielczą; zyskał przydomek "krokodyl"). W 1994 pojawił się ostatni model Forda Scorpio, innowacyjny technicznie i często krytykowany za kontrowersyjny wygląd (przydomek "żaba", "wieloryb"). Niespotykana w latach 90. stylistyka połączona z ogólnym kryzysem sprzedaży segmentu E spowodowała ciągłe zmniejszanie zbytu i zamknięcie produkcji w 1998 – Ford wycofał się w Europie jako marka segmentu E, w latach późniejszych koncern realizował się w klasie wyższej pod innymi markami.

W 1986 roku pojazd zyskał miano samochodu roku.

[edytuj] O samochodzie

Trudno znaleźć auto o podobnych wymiarach zewnętrznych, które dysponowałoby tak dużą ilością miejsca dla pasażerów, jak Scorpio. Pod tym względem pojazd jest rzeczywiście wyjątkowy. Nawet po maksymalnym odsunięciu do tyłu przednich foteli, pasażer siedzący na tylnej kanapie ma sporo miejsca na nogi. Do tego bez problemu mieszczą się tam cztery osoby. Wnętrze Scorpio prezentuje także wysoką jakość wykonania. Niezła tapicerka, ładna deska rozdzielcza – to niewątpliwe atuty tego auta. Istniało wiele wersji i opcji wyposażenia, od dość skromnych, standardowo wyposażonych CL, po przebogato wyposażone wersje Ghia i Ultima, które nawet po latach szokują ilością dodatków i gadżetów i niewiele ustępują pod tym względem dużo nowszym i wielokrotnie droższym autom klasy wyższej. Trochę gorzej jest po zajrzeniu do bagażnika, który posiada pojemność 440 litrów (w wersji sedan 470 litrów). Przestrzeń bagażową można powiększyć po złożeniu tylnych siedzeń. Jest jeszcze jeden mankament, który dotyczy Scorpio w wersji pięciodrzwiowej – nie najlepsza widoczność do tyłu.

[edytuj] Zawieszenie

Jazda tym samochodem należy do komfortowych. Jest to także zasługa zawieszenia. Z przodu zastosowano kolumny McPhersona z pojedynczym wahaczem poprzecznym. Natomiast z tyłu zawieszenie oparto na trójkątnych wahaczach wleczonych, sprężynach śrubowych, amortyzatorach teleskopowych i skrętnym stabilizatorze przechyłów. Poziom bezpieczeństwa podnosi także układ ABS, który był montowany seryjnie. W momencie rozpoczęcia produkcji w 1985 r. Ford Scorpio było pierwszym autem posiadającym to urządzenie w seryjnym wyposażeniu, wyznaczając tym samym nowy standard wyposażenia dla aut w tej klasie.

[edytuj] Silniki

W Fordzie Scorpio zastosowano klasyczny układ napędowy, tzn. silnik umieszczony z przodu napędza tylne koła. Ale dla osób lubiących sportową jazdę były pierwotnie dostępne także wersje z napędem na obie osie, w późniejszych latach wycofana z powodu nadmiernej komplikacji i awaryjności przy nikłym popycie. Początkowo montowano czterocylindrowe silniki benzynowe o pojemności 1,8 litra i mocy 90 KM i o pojemności 2 litrów (gaźnik do 107 KM i EFI (wtrysk) do 125 KM) oraz sześciocylindrową widlastą jednostkę o pojemności 2,8 litra (140 KM). Dość szybko okazało się jednak, że silnik 1,8 litra jest za słaby, jak na auto o masie własnej przekraczającej 1300 kg i wycofano je z produkcji. Wprowadzono za to nowe jednostki V6 o pojemnościach 2,4 (do 130 KM) i 2,9 (do 150 KM) litra. Najsilniejszą jednostką V6 montowaną w Scorpio był zmodyfikowany przez znaną firmę silnikową Cosworth silnik 2.9 V6 w wersji 24 zaworowej i z układem dolotowym o zmiennej geometrii, o mocy do 207KM i bardzo korzystnej charakterystyce momentu obrotowego. W ofercie pojawiły się także dwa silniki wysokoprężne o pojemności 2,5 litra bez oraz z turbodoładowaniem. W tym ostatnim przypadku moc jednostki wynosi (TD 92 KM). W latach 90. wycofano stopniowo silniki 2.4, 2.9 i 8 zaworowy 2.0, zastępując je 16 zaworowym 2.0 oraz nowym 4 cylindrowym 16 zaworowym silnikiem 2.3 (147KM), do końca produkcji dostępny był też poprawiony silnik 2.9 24 zaworowy. Z silnikami współpracują pięciobiegowe mechaniczne skrzynie biegów albo trzy (wczesne modele) lub czterobiegowe skrzynie automatyczne, w wersji Cosworth – wyłącznie skrzynia automatyczna.

[edytuj] Słabe strony

Typowe usterki modelu dzielą się na konstrukcyjno-wykonawcze i wynikające z niedopracowanej innowacyjności rozwiązań. Czasami zawodzi instalacja elektryczna, szczególnie trudna w diagnozowaniu w modelu MkIII z instalacją typu multiplex, także usterki w bardzo bogatych wersjach wyposażenia (komputer, tempomat, klimatyzacja automatyczna dwustrefowa, fotele z 4 płaszczyznami regulacji, pompowanym oparciem i pamięcią ustawień, ogrzewane szyby przednia i tylna, itd itp) są trudne w diagnozie i kosztowne w utrzymaniu dla przeciętnego użytkownika. Jeśli chodzi o zabezpieczenie antykorozyjne, to jest ono przyzwoite w MkII i III, dość słabe we wcześniejszych wersjach (powszechna korozja rantów tylnych nadkoli, progów i czasem innych elementów). Silniki stosowane w Scorpio mają różną trwałość, od niezbyt trwałych 2.0 16 zaworowych i wysilonych Cosworth, przez gamę przeciętnych, po niewysilone, niezwykle solidne 2.9. Jednostki są w miarę sprawne, pod warunkiem poprawnej eksploatacji, właściwie ich jedynym mankamentem jest paliwożerność. Tylko w silniku 2-litrowym oraz w dieslu średnie zużycie paliwa wynosi ok. 7 litrów na 100 km. W innych wersjach zużycie paliwa przekracza 10 litrów, a z automatyczną skrzynią biegów sięga nawet 15 litrów. Co do automatów, to nie cieszą się one dobrą opinią (są względnie delikatne, były to w swoim czasie bardzo innowacyjne skrzynie, pierwsze seryjnie dysponujące 4 biegiem i sprzęgłem lockup, co niesie ich znaczną komplikację i duże wymagania co do kultury obsługi i konserwacji), choć ich usterki wynikają raczej ze względu na zaniedbania użytkowników. Ujemną stroną eksploatacji tych samochodów są także dość wysokie ceny części zamiennych i ewentualnych napraw, szczególnie w wersjach Cosworth, z automatyczną skrzynią i przy bogatym wyposażeniu. W wielu warsztatach Scorpio uchodzi za auto luksusowe, co podbija cennik.