Ford Taurus

Z Wikipedii

Ford Taurus
Producent	Ford Motor Company
Premiera	1985
Okres produkcji	1986 - 2006 2007 -
Poprzednik	Ford LTD (1986) Ford Five Hundred (2007)
Następca	Ford Fusion Ford Five Hundred (2005 - 2007) Ford Freestyle (2005 - 2007)
Segment	klasa E (Europa) klasa średnia (Ameryka Północna, 1986 - 2006) klasa średnia wyższa (Am. Płn., 2007 - )
Typy nadwozia	sedan kombi

Ford Taurus (łac. byk) jest przednionapędowym samochodem klasy E produkowanym przez Ford Motor Company w Ameryce Północnej i sprzedawanym głównie na tamtejszych rynkach. Jego prezentacji dokonano w grudniu 1985 jako model roku 1986. Zastąpił tylnonapędowego, bazowanego na Fairmoncie Forda LTD.

Model ten był krokiem milowym w amerykańskiej stylistyce samochodów. Po raz pierwszy w historii przez producenta amerykańskiego produkowane były światowej klasy samochody inspirowane stylem europejskim. Wielu, włącznie z Fordem, wierzyło, że Taurus okaże się pomyłką, ponieważ był zbyt nowoczesny dla klientów z lat 80. Model jednak stał się bestsellerem. Ford sprzedał blisko 7,5 miliona sztuk samochodów Taurus w przeciągu 20 lat produkcji. Pomiędzy 1992 i 1996 r., Taurus był najlepiej sprzedającym się samochodem osobowym w USA, pierwsze miejsce odstąpił w 1997 roku na rzecz Toyoty Camry.

Taurus przeszedł facelifting w 1992 r. a w 1996 r. dokonane zostały poważne zmiany projektowe, następnie dokonywano jeszcze dwóch zmian stylistycznych w 2000 r. i w 2004 r. Wersja SHO (Super High-Output) była produkowana od 1989 do 1999, stosowano w niej mocniejszy silnik i inne modyfikacje.

Taurus ma swoją luksusową wersję - Mercury'ego Sable. Do 2002 produkowano też jeszcze bardziej ekskluzywnego Lincolna Continentala, którego w 2008 roku zastąpi MKS.

Produkcję czwartej generacji zakończono 27 października 2006 r. Taurusa zastąpiono trzema modelami: zbliżonym wymiarami Fusionem, większym Five Hundred i crossoverem Freestyle'em (zastąpił on wersję kombi). Większość Taurusów została wyprodukowana w Chicago, w Illinois (do 2003 r., gdy fabrykę zmodyfikowano by wytwarzała Five Hundred), a w 2003 r. przeniesiono produkcję do Atlanty w Georgii.

7 lutego 2007 r. Ford niespodziewanie zawiadomił, że następcy niezbyt popularnego dużego Five Hundred i crossovera Freestyle'a otrzymają nazwy odpowiednio Taurus i Taurus X.

Spis treści 1 Pierwsza generacja 1.1 Ford Taurus SHO pierwszej generacji 1.2 Dostępne wersje 2 Druga generacja 2.1 Ford Taurus SHO drugiej generacji 2.2 SHO kombi 2.3 Dostępne wersje 3 Trzecia generacja 3.1 Ford Taurus SHO trzeciej generacji 3.2 Dostępne wersje 4 Czwarta generacja 4.1 Dostępne wersje 5 Zakończenie produkcji czwartej generacji 6 Piąta generacja 6.1 Ford Taurus SHO piątej generacji 6.2 Dostępne wersje 7 Rynki eksportowe 8 Sławni właściciele 9 Zobacz też 10 Linki zewnętrzne

[edytuj] Pierwsza generacja

Pierwsza generacja
Okres produkcji	1986 - 1991
Miejsce produkcji	Atlanta, Georgia Chicago, Illinois
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi
Silniki	2,5 l HSC R4 3,0 l Vulcan V6 3,8 l Essex V6 3,0 l SHO V6
Skrzynia biegów	5-biegowa skrzynia manualna MTX 3-biegowy automat ATX 4-biegowy automat AXOD 4-biegowy automat AXOD-E 5-biegowa skrzynia manualna MTX-IV
Długość	4785 mm
Szerokość	1798 mm
Wysokość	1374 mm
Masa własna	1383 kg
Modele bliźniacze	Mercury Sable Lincoln Continental
Podobne	Chevrolet Celebrity Dodge Dynasty Nissan Maxima

Pierwsza generacja Forda Taurusa była bardzo ważna dla Forda i rynku amerykańskiego. Zastosowano w niej nowoczesny, europejski design, stosowany już w takich samochodach jak Ford Sierra, Audi 100 czy Citroën CX.

W 1986 r. Ford nie był w najlepszej sytuacji na rynku samochodów średniej klasy. Jego LTD nie mógł dobrze konkurować z Chevroletami Citation oraz Celebrity (liderem segmentu) i całym wianuszkiem modeli Chryslera opartych na płycie podłogowej "K". Nowy, rewolucyjny Taurus wprowadził powiew świeżości na ówczesny rynek samochodów. Designerzy Forda spostrzegli, że niektóre elementy produktów Chevroleta mogłyby powstać w latach 60., tymczasem Taurus posiadał wszystko, co najlepsze z europejskich konstrukcji. Taurus, wraz z Thunderbirdem '83 zakończyły erę "kwadratowych" samochodów w Ameryce Północnej.

Aerodynamiczny design nie był tylko środkiem stylistycznym. Samochody o niskim współczynniku oporu powietrza C_x spalają mniej paliwa zarówno podczas szybkiej jazdy na autostradzie, jak i powolnej w mieście.

Ciekawostką jest, że Taurus seryjnie oferował dwa siedzenia z przodu (kierowcy i pasażera), co było bardzo rzadkie w tamtych czasach w Stanach Zjednoczonych (częściej stosowano 3-osobową kanapę).

Premiera nowego Forda była wielkim wydarzeniem. Zaprezentowano go w studiu MGM, gdzie nakręcono Przeminęło z wiatrem. Sala ta była udekorowana w "kosmicznym" stylu, a Taurus i Sable stały za kurtyną. Podniesienie kurtyny odbyło się z wielką pompą; modele te wzbudziły sporą sensację.

Na 1986 r. dostępnymi silnikami były 90-konny, 2,5-litrowy HSC R4 (w wersjach MT-5 i L), oraz nowy, 140-konny, 3,0-litrowy Vulcan V6 (dostępny opcjonalnie w L, standardowo w Gl i LX). MT-5 wyposażane było w 5-biegową skrzynię manualną, wersje z HSC w stary, 3-biegowy automat ATX, a te z Vulcanem w nowoczesny, 4-biegowy automat AXOD.

Bazowymi modelami były MT-5 i L, oba po 10.050 USD. GL było doposażone w kilka "luksusowych" gadżetów, standardowo oferowano w nim 3,0-litrowy Vulcan. Najdroższe LX posiadało też klimatyzację, elektrycznie sterowane szyby i siedzenia, odtwarzacz kasetowy oraz tempomat. Najwięcej kosztowało kombi LX - 14.300 USD.

W 1988 r. do palety dodano 3,8-litrowy Essex V6. Mimo, że wytwarzał 140 KM, tak jak mniejszy Vulcan, produkował 291 Nm momentu obrotowego, co było przydatne zwłaszcza np. w jeździe po górach załadowanym kombi.

W tym samym roku zrezygnowano z wersji MT-5; skrzynia manualna powróciła rok później w SHO.

W 1990 zrestylizowano wnętrze, Taurus otrzymał nową kierownicę z poduszką powietrzną, inny drążek zmiany biegów, a także bardziej rozbudowaną deskę rozdzielczą. 2,5-litrowy HSC otrzymał wtrysk, co podniosło moc o 15 KM i moment obrotowy o 14 Nm. Wszystkie wersje oprócz SHO wyposażano w 4-biegowy automat AXOD, w 1991 unowocześniono go - powstał AXOD-E. LX posiadał ABS w standardzie.

Przez niecałe 6 lat produkcji pierwszej generacji Taurusa sprzedano około 2 milionów sztuk tego modelu.

[edytuj] Ford Taurus SHO pierwszej generacji

Ford chciał pod koniec lat 80. wprowadzić na rynek lekki, dwuosobowy sportowy samochód, który mógłby konkurować np. z Toyotą MR2 czy Pontiakiem Fiero. Ford nawiązał współpracę z Yamahą, by skonstruować silniki do tego nowego modelu. Niestety, rynek takich samochodów się zmniejszał, a silniki były już produkowane. Aby nie stracić sporu pieniędzy wykorzystano je w nowym Taurusie SHO.

SHO nie okazał się takim sukcesem, na jaki liczył Ford. Na zewnątrz niewiele się różnił od "zwykłego" Taurusa, w przeciwieństwie do wnętrza - miał np. kubełkowe fotele czy obrotomierz wyskalowany do 8000 obrotów. Po zrezygnowaniu z wersji MT-5 SHO był jedynym Taurusem z manualną skrzynią biegów.

[edytuj] Dostępne wersje

W latach 1986 - 1991 paleta możliwych do zakupu wersji wyglądała następująco:

Wersja	Lata	Silnik	Moc	Skrzynia biegów
MT-5	1986–1988	2,5 l HSC R4	90 KM (67 kW)	5-biegowa skrzynia manualna MTX
L	1986–1990			3-biegowy automat ATX
L	1991	2,5 l HSC R4	105 KM (78 kW)	4-biegowy automat AXOD
L GL LX	1986–1990	3,0 l Vulcan V6	140 KM (104 kW)	4-biegowy automat AXOD
GL LX	1988–1990	3,8 l Essex V6	140 KM (104 kW)	4-biegowy automat AXOD
L GL LX	1991	3,0 l Vulcan V6	140 KM (104 kW)	4-biegowy automat AXOD-E
GL LX	1991	3,8 l Essex V6	140 KM (104 kW)
SHO	1989–1991	3,0 l SHO V6	220 KM (164 kW)	5-biegowa skrzynia manualna MTX-IV

[edytuj] Druga generacja

Druga generacja
Okres produkcji	1991 - 1995
Miejsce produkcji	Atlanta, Georgia Chicago, Illinois
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi
Silniki	3,0 l SFI Vulcan V6 3,8 l Essex V6 3,0 l SHO V6 3,2 l SHO V6
Skrzynia biegów	4-biegowy automat AXOD-E 4-biegowy automat AX4N 5-biegowa skrzynia manualna MTX-IV 4-biegowy automat AX4S
Długość	4877 mm
Szerokość	1808 mm
Wysokość	1374 mm
Masa własna	1414 kg - 1575 kg
Modele bliźniacze	Mercury Sable Lincoln Continental
Podobne	Chevrolet Lumina Nissan Maxima Toyota Camry

Taurus przeszedł pierwszą poważną zmianę w 1992 r. (w 1989 otrzymał ledwie zauważalny lifting przodu karoserii), zmieniono jego wnętrze i nadwozie. Operacja ta kosztowała Forda 650 milionów ówczesnych dolarów. Nowa wersja przywróciła wielką popularność Taurusowi, w 1992 r. sprzedano go 410.000 sztuk. Doposażono go też w luksusowe (jak na tamte czasy) gadżety, jak automatyczna klimatyzacja, elektryczny szyberdach, skórzane wstawki na siedzeniach czy inna deska rozdzielcza przystosowana specjalnie dla wersji z dwoma osobnymi fotelami z przodu (dostępna była też 3-osobowa kanapa). Kombi można było też doposażyć w trzeci rząd siedzeń, umożliwiający jazdę w osiem osób. Podczas "panowania" tej generacji Taurus był co roku najlepiej sprzedającym się samochodem w Stanach.

Po 1991 r. z gamy wycofano 2,5-litrowe R4, od 1992 podstawowym silnikiem w większości wersji było 3,0-litrowe V6. Wyjątkami były wersja SHO i kombi LX. W 1993 zaprzestano sprzedawania podstawowego modelu L, jak i oferowania mało popularnych opcjonalnych elementów wyposażenia, np. podgrzewanej przedniej szyby. W 1994 wprowadzono poduszkę powietrzną pasażera oraz zmodernizowano boczną poduszkę kierowcy i kierownicę. Również w 1994 zaczęto standardowo wyposażać wszystkie Taurusy w 15-calowe koła, wcześniej 14-calowe sprzedawano w wersji GL.

Wersja Wagon (kombi) była zazwyczaj wyposażana w te same elementy, co sedan. Z położonym, dzielonym w stosunku 60/40 oparciem tylnej kanapy, kombi mieściło po dach około 2000 litrów bagażu. W standardowym położeniu siedzeń po dach można było załadować 1280 litrów pakunków.

Druga generacja Taurusa była w sprzedaży do 1995 r. Na ten rok modelowy dodano sportową wersję SE (podobnie bliźniak Mercury Sable otrzymał LTS). Od pozostałych modeli różniła się tym, że miała aluminiowe felgi (zapożyczone z LX), osobne fotele ze skórzanymi wstawkami, unikalne reflektory przednie (również z LX) i tylny spojler (z SHO).

W gamie Taurusa był też wersja policyjna. Radiowóz był "zwykłym" Taurusem GL z silnikiem Essex 3,8 l V6 (15 KM mocniejszym od tradycyjnego Essexa). Dodatkowym wyposażeniem były np. większy bak paliwa, ABS, inny grill czy prędkościomierz wyskalowany do 140 mph (ok. 220 km/h).

Od 1992 do 1995 sprzedano ok. 1,5 miliona egzemplarzy tej generacji Taurusa.

[edytuj] Ford Taurus SHO drugiej generacji

Drugi SHO miał ten sam napęd co pierwsza generacja: 3,0-litrowe V6 konstrukcji Yamahy i 5-biegową skrzynię manualną. Tym razem SHO bardziej różnił się od oryginału niż jego pierwsza generacja - otrzymał inne zderzaki i spoilery. M.in. reflektory i maska pochodziły z Mercury'ego Sable'a.

Brak automatycznej skrzyni biegów miał znaczący wpływ na sprzedaż SHO, co Ford zauważył w 1993 r. 3,2-litrowy SHO V6 był wyposażony już w automat; wciąż miał 220 KM - jak 3,0 l SHO V6 - ale też 20 Nm większy moment obrotowy niż wspomniany silnik.

W 1993 Ford gruntownie zmodernizował wnętrze SHO, dodał również nowy spojler, który zintegrowano ze światłem stopu.

[edytuj] SHO kombi

Jeden SHO kombi został zbudowany przez Forda na prośbę magazynu Car and Driver. Model ten był na okładce CaD w kwietniu 1993 r, gdzie był określony m.in. "najszybszym i najlepszym kombi kiedykolwiek zbudowanym przez Forda".

Samochód ważył 1649 kg, od 0 do 60 mph (ok. 100 km/h) przyspieszał w 7,2 s, a z 70 mph (ok. 115 km/h) do 0 hamował w 52,4 m (co było dobrym wynikiem na tamte czasy). Jeżeli Ford zdecydowałby się na jego produkcję, kosztowałby ok. 30.000 USD.

Mimo, że SHO kombi nigdy nie był seryjnie produkowany, dokonano kilku takich amatorskich przeróbek.

[edytuj] Dostępne wersje

W latach 1992 - 1995 paleta możliwych do zakupu wersji wyglądała następująco:

Wersja	Lata	Silnik	Moc	Skrzynia biegów
L	1992	3,0 l Vulcan V6	140 KM (104 kW)	4-biegowy automat AXOD-E
GL LX	1992
		3,8 l Essex V6	140 KM (104 kW)
GL LX	1993–1995	3,0 l Vulcan V6	140 KM (104 kW)	4-biegowy automat AX4S
		3,8 l Essex V6	140 KM (104 kW)
SE	1995	3,0 l Vulcan V6	140 KM (104 kW)
		3,8 l Essex V6	140 KM (104 kW)
SHO	1992–1995	3,0 l SHO V6	220 KM (164 kW)	5-biegowa skrzynia manualna MTX-IV
	1993–1995	3,2 l SHO V6	220 KM (164 kW)	4-biegowy automat AX4N

[edytuj] Trzecia generacja

Trzecia generacja
Okres produkcji	1996 - 1999
Miejsce produkcji	Atlanta, Georgia Chicago, Illinois
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi
Silniki	3,0 l SFI Vulcan V6 3,0 l DOHC Duratec 30 V6 3,4 l SHO V8
Skrzynia biegów	4-biegowy automat AX4N 4-biegowy automat AX4S
Długość	5016 mm
Szerokość	1854 mm
Wysokość	1400 mm
Masa własna	1510 kg
Modele bliźniacze	Mercury Sable Lincoln Continental
Pokrewne	Ford Windstar
Podobne	Chevrolet Lumina Dodge Intrepid Toyota Camry

Na rok modelowy 1996 Ford bardzo gruntownie zmodernizował Taurusa. Miał nadzieję, że taka rewolucja stylistyczna przyczyni się do takiego samego sukcesu jak w roku 1986. Niestety, kontrowersyjny styl pełen owali nie został dobrze przyjęty przez rynek, co natychmiastowo poskutkowało spadkiem sprzedaży i straceniem tytułu najlepiej sprzedającego się samochodu osobowego na rzecz Toyoty Camry w 1997.

Innym czynnikiem powodującym słabą sprzedaż była zbyt wysoka cena. Taurus '96 był o 2.500 $ droższy od modelu '95. Celem Forda było też wprowadzenie Taurusa na poziom samochodów luksusowych, co poskutkowało dużą ilością standardowego i opcjonalnego wyposażenia. Przykładem może być mocny, 200-konny, 3,0-litrowy silnik DOHC Duratec 30, dostępny jako opcja. Jakość tej generacji była niższa niż dwóch poprzednich, tak samo jak i w innych modelach Forda w tamtym czasie; Taurus nie otrzymał zbyt dobrej oceny w rankingu niezawodności magazynu Consumer Reports. Właśnie niska jakośc wywołała bitwę pomiędzy Fordem a Jerry'm Schreiberem, starszym mężczyzną, który nieomal zginął w swoim Taurusie '98, gdy element klimatyzacji wyleciał przez otwory wentylacyjne (podczas jej działania), raniąc go. Proces sądowy trwa do dziś.

Tym razem dostępne były trzy wersje wyposażeniowe: bazowa G, pośrednia GL i luksusowa LX. Trzecią generacją Taurusa amerykański oddział Forda powrócił na rynki z ruchem lewostronnym, gdzie oferowano ekskluzywnego Taurusa Ghia. Nowego SHO wyposażano w nowoczesny silnik 3,8 l SHO V8. Od 1997 można było też dostać model z napędem na benzynę i etanol, co jednak nie polepszyło sytuacji Taurusa na rynku nowych samochodów.

W celu poprawienia sprzedaży swojego średniego samochodu Ford zrestylizował go w 1998 r. Zmiany objęły zderzak przedni - teraz miał jeden owalny wlot powietrza, grill - przeniesiono na jego środek logo Forda, a także reflektory - dostały przezroczyste szkła i inny kształt wnętrza, co spowodowało, że były nie tylko ładniejsze, ale też skuteczniejsze. Kolor tylnych kierunkowskazów zmieniono z pomarańczowego na czerwony, by lepiej się komponowały z innymi zgrupowanymi z nimi światłami. Zrezygnowano z dwóch tańszych wersji wyposażenia (G i GL), zamiast nich wprowadzono SE, która była lekko usportowiona (obejmowała chociażby twardsze zawieszenie).

W 1998 r. 200-konny Duratec 30 był dostępny opcjonalnie w obu wersjach wyposażeniowych, ale już w 1999 łączono go tylko z SE. W tym samym roku do standardu modelu SE włączono dwa oddzielne siedzenia z przodu, opcjonalnie dostępne one były w LX.

Na rok modelowy 1999 Ford usunął niektóre elementy wyposażenia i lekko odświeżył Taurusa, głównie w celu obcięcia kosztów. Spowodowane było to spadającą sprzedażą tego modelu i skupieniu się Forda na rynku SUV-ów i pick-upów, których popularność bardzo wzrastała w tamtym czasie.

Mimo złych ocen i kłopotów z jakością Fordowi udało się sprzedać 1,4 miliona egzemplarzy tej generacji Taurusa.

[edytuj] Ford Taurus SHO trzeciej generacji

Dla SHO przeznaczono 295-konny, 3,4-litrowy SHO V8, ale zrezygnowano z 5-biegowej przekładni manualnej. V8 podniosło masę własną modelu, a brak takiej skrzyni biegów oznaczał gorsze przyspieszenie niż w poprzednich generacjach, nawet pomimo większej prędkości maksymalnej (232 km/h), czy lepszego prowadzenia i hamowania.

I w tym przypadku pojawiły się kłopoty z jakością i spasowaniem elementów. Silnik ten bardzo często miał awarie przy przebiegu ok. 80.000 km, a gwarancja była ważna tylko do 58.000 km. Trzeci SHO był mniej popularny niż poprzednie, w 1997 sprzedano go 9000 sztuk. Rezultatem było zrezygnowanie z tej odmiany przy wprowadzeniu 4. generacji "byka".

[edytuj] Dostępne wersje

W latach 1996 - 1999 paleta możliwych do zakupu wersji wyglądała następująco:

Wersja	Lata	Silnik	Moc	Skrzynia biegów
G GL	1996–1997	3,0 l Vulcan V6	145 KM (108 kW)	4-biegowy automat AX4S 4-biegowy automat AX4N
		3,0 l DOHC Duratec 30 V6	200 KM (149kW)
LX	1996–1997
LX SE	1998	3,0 l Vulcan V6	145 KM (108 kW)
		3,0 l DOHC Duratec 30 V6	200 KM (149 kW)
LX	1999	3,0 l Vulcan V6	145 KM (108 kW)
SE	1999	3,0 l DOHC Duratec 30 V6	200 KM (149 kW)
SHO	1996–1999	3,4 l SHO V8	235 KM (175 kW)	4-biegowy automat AX4N

[edytuj] Czwarta generacja

Czwarta generacja
Okres produkcji	2000 - 2006
Miejsce produkcji	Atlanta, Georgia Chicago, Illinois
Następca	Ford Fusion Ford Five Hundred Ford Freestyle (wersja kombi)
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi
Silniki	3,0 l SFI Vulcan V6 3,0 l DOHC Duratec 30 V6
Skrzynia biegów	4-biegowy automat AX4N
Długość	5019 mm
Szerokość	1854 mm
Wysokość	1425 mm
Masa własna	1504 kg
Modele bliźniacze	Mercury Sable Lincoln Continental
Podobne	Chevrolet Malibu Dodge Intrepid Nissan Altima

Kolejna generacja Taurusa ujrzała światło dzienne w 2000 r. Zmniejszono w niej ilość "owalnych" elementów, wprowadzając kilka ostrych linii. Poprowadzono wyżej dach, by zwiększyć ilość miejsca na głowy tylnych pasażerów. Kolejnym atutem podniesienia dachu była większa przestrzeń bagażowa (w kombi), która uczyniła Taurusa bardziej funkcjonalnym samochodem, co było ważne dla kupujących. Wnętrze również pozbawiono kontrowersyjnych kształtów - np. owalnej części deski rozdzielczej, w której zgrupowana była większość przycisków. W celu bardziej komfortowej jazdy zmiękczono zawieszenie. Zrezygnowano z różnych kosztownych dodatków (chociażby hamulców tarczowych), by obniżyć cenę i zwiększyć rentowność sprzedaży. Porzucono też sportową wersję SHO.

Aby zachować wysoki popyt na Taurusa, Ford oferował w 2002 r. niepłatne opcje dla poszczególnych wersji: odtwarzacz CD i elektrycznie ustawiane siedzenie kierowcy w SE, elektryczny szyberdach lub skórzana tapicerka (do wyboru) w SES, oraz oba te elementy i elektrycznie ustawiane pedały w SEL. ASR i boczne poduszki powietrzne oferowano w każdej z nich.

W 2003 Ford obchodził 100-lecie swojego istnienia, więc wprowadził na rynek Taurusa Centennial Version. Wersja ta zawierała wiele dodatkowych elementów w standardzie, jak wykończenie z jaśniejszego drewna, specjalną tapicerkę, unikalne koła, reflektory z czarnymi akcentami, czy skórzaną kurtkę i zegarek z napisem: Ford: 100 years ("Ford: 100 lat"). Produkcję ograniczono do 3000 sztuk.

W 2004 r. Taurus przeszedł face-lifting - zmieniono przedni i tylny pas nadwozia. Najbardziej widoczna zmiana to usunięcie chromowanej listwy na środku grilla i rozdzielenie wlotów powietrza na zderzaku (trzy zamiast jednego).

W 2005 r. zrezygnowano z wersji LX i SES, a rok później - z nadwozia kombi i 3,0-litrowego DOHC Duratec 30 V6. Wtedy też zakończyła się sprzedaż Taurusa klientom prywatnym w USA, samochód dostępny był już tylko klientom flotowym. Ciągle oferowano go w Kanadzie.

[edytuj] Dostępne wersje

W latach 2000 - 2006 paleta możliwych do zakupu wersji wyglądałą następująco:

Wersja	Lata	Silnik	Moc	Skrzynia biegów
LX SE SES	2000–2005	3,0 l Vulcan V6	155 KM (116 kW)	4-biegowy automat AX4N
		3,0 l DOHC Duratec 30 V6	200 KM (149 kW) 201 KM (150 kW)
SEL
SE SEL	2005–2006	3,0 l Vulcan V6	155 KM (116 kW)	4-biegowy automat AX4N

[edytuj] Zakończenie produkcji czwartej generacji

Sprzedaż Taurusa z roku na rok spadała (od 382.035 sztuk w 2000, przez 353.560 w 2001, 332.690 w 2002, 300.496 w 2003, do około 150.000 w 2006), dając miejsce na rynku dla japońskich i koreańskich średnich samochodów (głównie Toyocie Camry, Hondzie Accord i Nissanowi Altimie). Wersję kombi wycofano z produkcji w styczniu 2005, po krótkiej serii sedanów na rok modelowy 2006 zakończono sprzedaż tych aut klientom prywatnym w USA, ciągle oferowano go w Kanadzie. Klienci flotowi mogli go jeszcze kupić do października 2006 (w Ameryce Północnej był to rok modelowy 2007). Produkcję zakończono 27 października 2006, kiedy to Ford zamknął fabrykę w Atlancie jako część planu restrukturyzacyjnego The Way Forward ("Droga Naprzód"). Potencjalnie ostatni egzemplarz Taurusa nabył S. Truett Cathy, właściciel sieci fast-foodów Chick-fil-A.

Taurus nie został zastąpiony jednym nowym modelem na zmodyfikowanej płycie podłogowej, jak to często bywa u wielu producentów, ale trzema: zbliżonym wymiarami Fusionem, większym Five Hundred i crossoverem Freestyle'em (zajął on miejsce po wersji kombi).

Zaprzestanie produkcji tego modelu było bardzo kontrowersyjnym posunięciem. Wiele osób wierzyło, że Ford po prostu "odstawił" Taurusa na dalszy plan, skupiając się (i swoje pieniądze) na rosnącym rynku SUV-ów. Niektórzy mówili też, że gdyby Ford chciał zachować swojego bestsellera na rynku, zrobiłby to.

W artykule USA Today z 25 października 2006 podkreślono, że producenci japońscy zachowują nazwy swoich bestsellerów, jednocześnie udoskonalając je (np. Toyota Corolla - w produkcji od lat 60.), a "Wielka Trójka" z Detroit (General Motors, Ford Motor Company i Chrysler) lansują zupełnie nowe modele i nazwy wraz z nadejściem innych trendów (np. produkcja Chevroleta Impali w latach 1958 - 1985, 1994 - 1996 i 2000 - ).

[edytuj] Piąta generacja

Piąta generacja
Inne nazwy	Ford Taurus X (crossover, następca Freestyle'a i Taurusa kombi)
Okres produkcji	2007 -
Miejsce produkcji	Chicago, Illinois
Poprzednik	Ford Five Hundred
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan
Silniki	3,5 l Cyclone V6
Skrzynia biegów	6-biegowy automat 6F
Długość	5118 mm
Szerokość	1882 mm
Wysokość	1555 mm
Modele bliźniacze	Mercury Sable Lincoln MKS
Pokrewne	Ford Taurus X Ford Flex
Podobne	Chevrolet Impala Nissan Maxima Toyota Avalon

Jeden z następców Taurusa, Five Hundred, okazał się kosztowną pomyłką. Przez niektórych był krytykowany za słaby silnik i mdłą stylistykę. Już po niecałych 3 latach Ford postanowił przeprowadzić gruntowny restyling tego modelu, przy okazji przemianowując go na Taurusa. Dyrektor generalny Forda (Alan Mullaly) powiedział, że nazywanie wszystkich nowych modeli na "F" nie było dobrym posunięciem, a w dodatku nietrafione nazwy dostały niektóre samochody zastępujące bardzo popularne i dobrze kojarzące się pojazdy (np. Windstara zastąpił Freestar, a Taurusa Five Hundred - oba przedsięwzięcia okazały się fiaskiem).

Zmiany w stosunku do Five Hundred obejmują nowy pas przedni z chromowanym grillem (znanym chciażby z Fusiona), mocniejszy 260-konny, 3,5-litrowy silnik Cyclone oraz "zwykłą", 6-biegową skrzynię automatyczną 6F (zamiast przekładni CVT, ograniczającej moc poprzendiego silnika). Podobne zmiany też przejdzie Freestyle, którego ujrzymy już pod nazwą Taurus X.

Bliźniak Taurusa, Mercury Sable, również pojawi się na rynku po kilkuletniej nieobecności (zastąpił go Montego w 2005 r.).

Organizacja NHTSA po serii testów zderzeniowych przyznała Taurusowi pięć gwiazdek (najwyższą notę) za ochronę pasażerów podczas zderzenia czołowego, podobnie (również najwyższy możliwy wynik) za zderzenie boczne. Nazwano go "najbezpieczniejszym dużym sedanem na rynku amerykańskim".

Ceny piątej generacji Taurusa mieszczą się w granicach od 23.245 $ (za przednionapędowy SEL) do 28.695 $ (za Limited z napędem na cztery koła).

Pod koniec maja 2007 wprowadzono 5. generację do sprzedaży w USA. Do końca miesiąca zdążono tam sprzedać 125 sztuk nowego Taurusa. W pierwszym pełnym miesiącu sprzedaży - czerwcu - sprzedano kolejne 5.836 sztuk, a w słabym dla całego rynku lipcu 3.907. Łącznie sprzedano 9.868 aut. Luksusowy bliźniak piątej generacji Taurusa, Mercury Sable, wyjechał z salonów w czerwcu 1.520, a w lipcu 1.776 razy (łącznie 3.296).

[edytuj] Ford Taurus SHO piątej generacji

Zaraz po wiadomości o powrocie Taurusa na rynek fani SHO zaczęli nalegać, by Ford znów wprowadził sportową wersję do gamy modelu. Silniki, które pasowałyby do jego napędzania to m.in. 4,4-litrowy Yamaha V8 (z Volvo S80) i wersja TwinForce 3,5-litrowego Cyclone'a V6.

[edytuj] Dostępne wersje

Od maja 2007 paleta możliwych do zakupu wersji wygląda następująco:

Wersja	Lata	Silnik	Moc	Skrzynia biegów
SEL Limited	2007 -	3,5 l Cyclone V6	260 KM (194 kW)	6-biegowy automat 6F

[edytuj] Rynki eksportowe

Trzecia generacja Taurusa była eksportowana do Australii, Hongkongu, Izraela, Japonii i Nowej Zelandii, lecz nie zyskała tam zbytniej popularności. Miała przednie reflektory z Sable'a, oraz specjalnie zaprojektowany zderzak z kierunkowskazami i światłami do jazdy dziennej. Wnętrze również zmieniono, a oprócz oczywistych zmian - np. przeniesienia kierownicy na prawą stronę - hamulec ręczny ustawiono między fotelami (w Ameryce Północnej zamiast dźwigni hamulca był pedał).

Australijczycy i Nowozelandczycy nie polubili Taurusa, większy Ford Fairmont z mocniejszym silnikiem i tylnym napędem kosztował mniej więcej tyle samo. Mimo, że w np. w Japonii dostępne były obie wersje samochodu (sedan i kombi), to w Australii można było kupić jedynie sedana, podobnie jak w Hongkongu.

W Brazylii w 1994 r. wprowadzono do sprzedaży drugą generację tego samochodu, również tylko z 4-drzwiowym nadwoziem. Był traktowany jako luksusowa alternatywa dla europejskiego Forda Mondeo. W latach 1997 - 1998 oferowano tam też trzecią generację auta, ale nie zdobyła ona popularności, głównie przez kontrowersyjną stylizację. Dziś samochód ten cieszy się tam wzięciem na rynku aut używanych, ponieważ oprócz niskiej ceny oferuje też wysoki poziom wyposażenia.

[edytuj] Sławni właściciele

• Conan O'Brien posiada drugą generację SHO.
• Jay Leno posiada kilka Taurusów w wersji SHO.
• Pat Goss z programu motoryzacyjnego MotorWeek jeździ SHO '91.
• Noel Gugliemi, znany chociażby z Bruce'a Wszechmogącego czy Szybkich i wściekłych, jeździ 4. generacją SE.
• S. Truett Cathy, właściciel Chick-Fil-A, posiada ostatniego Taurusa z fabryki w Atlancie.

[edytuj] Zobacz też

• Ford Five Hundred
• Ford Freestyle
• Ford Taurus X
• Mercury Sable
• Lincoln Continental
• Lincoln MKS

[edytuj] Linki zewnętrzne

• USA|Kanada Oficjalne strony piątej generacji Taurusa
• Edmunds.com: Ford Taurus - Historia (en)
• Edmunds.com: Ford Taurus - Wprowadzenie (en)
• Taurus Car Club of America (en)
• Strona poświęcona wersjom SHO (en)
• Quiz o Taurusie (en)
• Strona Jerry'ego Schreibera poświęcona niezadowolonym klientom Forda (en)
• Strona ukazująca Forda Taurusa Ghię, australijskiego Taurusa (en)
• Strona ukazująca drugą generację Taurusa SHO w wersji kombi (en)