FT-17

Z Wikipedii

Renault FT Modèle 1917
Czołg FT-17 w muzeum w Saumur
Dane podstawowe
Państwo	Francja
Producent	Renault
Typ pojazdu	czołg lekki
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	2 (dowódca-strzelec, kierowca)
Historia
Prototypy	grudzień 1916
Produkcja	1917 – 1919
Wyprodukowano	ok. 4 000
Dane techniczne
Silnik	1 silnik gaźnikowy, 6-cylindrowy Renault o mocy 39 KM (28 kW) przy 1500 obr./min.
Transmisja	mechaniczna
Pancerz	z płyt pancernych, nitowany o grubości 6 – 22 mm
Długość	5,00 m (z ogonem) 4,10 m (kadłuba)
Szerokość	1,74 m
Wysokość	2,14 m
Masa	6 700 (wersja z działkiem) 6 500 kg (wersja z karabinem maszynowym)
Osiągi
Prędkość	8 km/h (po drodze) 6 km/h (w terenie)
Zasięg	60 km (po drodze) 45 km (w terenie)
Pokonywanie przeszkód
Rowy (szer.)	1,80 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata Puteaux wz.18 kal. 37 mm (zapas amunicji – 237 szt.) lub 1 karabin maszynowy Hotchkiss wz. 25 kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 4800 szt.)
Użytkownicy
Francja, Belgia, Brazylia, Czechosłowacja, Estonia, Finlandia, Hiszpania, Holandia, Iran, Japonia, Jugosławia, Litwa, Polska, Rumunia, Stany Zjednoczone, Szwajcaria, Turcja, ZSRR

Renault FT-17 (Renault FT Modèle 1917) — francuski czołg lekki z okresu I wojny światowej

Spis treści 1 Historia 2 Bibliografia 3 Plany i modele 4 Linki zewnętrzny

[edytuj] Historia

Czołg Renault FT-17 został skonstruowany w 1917 roku. Był to pierwszy czołg o klasycznej konstrukcji - typowej dla prawie wszystkich konstruowanych później do czasów obecnych czołgów. Konstrukcja ta charakteryzowała się przedziałem bojowym (załogi) z przodu, uzbrojeniem w obrotowej wieży i przedziałem napędowym z tyłu. Czołg ten przeznaczony był do wsparcia piechoty, dlatego rozwijał niewielką prędkość. Jego niewielkie rozmiary, będące zaletą, powodowały pewne problemy w pokonywaniu okopów i transzei, co starano się zniwelować za pomocą "ogona" - specjalnej konstrukcji montowanej z tyłu kadłuba.

Wyprodukowano ogółem ponad 3800 czołgów tego typu. Czołgi FT-17 były szeroko używane w bitwach końca I wojny światowej, począwszy od ich debiutu 31 maja 1918. Spośród 2.697 czołgów (wyprodukowanych w czasie wojny) 356 zostało zniszczonych przez artylerię, 13 przez miny, 70 z innych przyczyn. Był najskuteczniejszym czołgiem tej wojny.

Po I wojnie były one szeroko eksportowane - używane były w większości państw posiadających wojska pancerne, często jako ich pierwsze czołgi. Większość z wyprodukowanych czołgów znajdowała się wciąż w służbie jeszcze w chwili wybuchu II wojny światowej, głównie w armii francuskiej, chociaż wówczas były one już przestarzałe.

Renault FT-17 były to także pierwsze czołgi na wyposażeniu Wojska Polskiego. W 1919 w Armii Polskiej gen. Hallera we Francji utworzono 1 Pułk Czołgów, wyposażony w 120 czołgów FT-17. W czerwcu 1919 pułk czołgów razem z armią gen. Hallera, wrócił do Polski, z całym wyposażeniem. Dawało to Polsce czwarte miejsce na świecie pod względem posiadanych sił pancernych. Używane były następnie w wojnie polsko-radzieckiej. W momencie wybuchu II wojny światowej armia polska posiadała 102 czołgi tego typu, użyte w składzie trzech kompanii czołgów lekkich i jako drezyny pancerne.

[edytuj] Bibliografia

• Adam Jońca, Rajmund Szubański, Jan Tarczyński Wrzesień 1939 Pojazdy Wojska Polskiego Barwa i broń wyd. WKiŁ Warszawa 1990, ISBN 83-206-0847-3

[edytuj] Plany i modele

• Mały Modelarz: nr 12/1986

[edytuj] Linki zewnętrzny

• Opis czołgu
• Zdjęcia z Wielkiej Wojny

Czołg uzbrojony w działo	Czołg uzbrojony w karabin z wieżą ośmiokątną
Czołg uzbrojony w karabin z wieżą okrągłą	Drezyna pancerna typu R (czołg FT-17 na prowadnicy szynowej).