Gustaw Dobrucki
Z Wikipedii
Gustaw Karol Dobrucki (ur. 4 kwietnia 1873 w Mizuniu - zm. 12 czerwca 1943 w Warszawie) - polski chirurg ginekolog, polityk, minister.
Był synem inspektora leśnictwa Wiktora Dobruckiego i Matyldy Lettner. Jego małżonką była Janina Berezowska, z którą miał dwie córki.
W latach 1922 - 1927 był senatorem. Od 9 stycznia 1927 do 27 czerwca 1928 był ministrem wyznań religijnych i oświecenia publicznego w rządzie Józefa Piłsudskiego. Jako minister wprowadził m.in. obowiązek nauczania języka białoruskiego w gimnazjach na terenach zamieszkałych w większości przez Białorusinów.
Od 1928 mieszkał w Warszawie, gdzie prowadził prywatną praktykę lekarską.
Gustaw Dobrucki zmarł 12 czerwca 1943 i został pochowany na warszawskich Powązkach.
[edytuj] Źródło
- Małgorzata Smogorzewska, Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny. Tom I (A-D), Wydawnictwo Sejmowe 1998
W dniu zaprzysiężenia |
Józef Piłsudski • Kazimierz Bartel • Gabriel Czechowicz • Stanisław Jurkiewicz • Eugeniusz Kwiatkowski • Aleksander Meysztowicz • Jędrzej Moraczewski • Karol Niezabytowski • Paweł Romocki • Felicjan Sławoj Składkowski • Witold Staniewicz • August Zaleski |
|
Późniejsi członkowie rządu |
Gustaw Dobrucki • Bogusław Miedziński |