Wacław Sierakowski

Z Wikipedii

Wacław Sierakowski (ur. 1788 w Kamieńcu Podolskim - zm. 1839 Płock). Generał brygady powstania listopadowego.

Służbę wojskową rozpoczął w roku 1809 w 15 pułku jazdy armii Księstwa Warszawskiego. Jako adiutant polowy gen. I. Krasińskiego walczył w kampanii moskiewskiej 1812 - 1813 i saskiej. Ranny w bitwie pod Lipskiem dostał sie do niewoli rosyjskiej.

Uwolniony w 1814 w stopniu majora wszedł do armii Królestwa Polskiego. Wkrótce szef sztabu 2 Dywizji Piechoty. Od 1819 dowódca 2 pułku piechoty. Pułkownik z 1820. Skazany sądownie za nadużycia finansowe. Ułaskawiony przez księcia Konstantego i w 1824 zdymisjonowany.

Po wybuchu powstania listopadowego zgłosił sie do służby. Szef sztabu prawego brzegu Wisły. Jako dowódca 17 pułku piechoty walczył w licznych bitwach. Szef sztabu gen. H. Dembińskiego podczas jego wyprawy na Litwę.

Generał z sierpnia 1831 na stanowisku dowódcy Brygady Piechoty. Potem przez 2 dni gubernator Warszawy walczącej przeciwko armii feldmarszałka. I. Paskiewicza.

Po kapitulacji podał sie do dymisji. Represjonowany nie był. Mieszkał w okolicach Lipna. Zmarł i pochowany w Płocku.

[edytuj] Bibliografia

H. P Kosk Generalicja polska t. 2 wyd. Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001.