Hermann Fegelein

Z Wikipedii

Hermann Fegelein - ze względu na bezkompromisowe karierowiczostwo przezywany także (niem. Flegelein) dosłownie (pol. Chamski) (ur. 30 października 1906 Ansbach - zm. 29 kwietnia 1945 Berlin Niemcy) - osobisty przedstawiciel Heinricha Himmlera, oficer łącznikowy Waffen-SS przy Głównej Kwaterze Wodza - Adolfa Hitlera.

Po maturze 1926 w Monachium i próbie studiów uniwersyteckich, w 1927 krótki epizod aspiranta oficerskiego w policji bawarskiej w Monachium. Zapalony adept jeździectwa, zawodnik tej dyscypliny. Od 1929 praca w Szkole Jazdy Konnej swojego ojca Johanna Fegeleina. Od 1931 członek NSDAP, 1933 członek SS, założyciel Szkoły Jazdy Konnej SS w Monachium, a od 1937 jej komendant. Uczestnik Kampanii Polskiej. Od 1940 Obersturmbannführer-SS, dowódca szwadronu konnego Totenkopf, a następnie brygady kawalerii SS i w 1943 dowódca 8 Dywizjii Kawalerii SS "Florian Geyer" cieszącej się złą sławą z walk z oddziałami partyzanckimi Polski, ZSRR i Chorwacji.

Ranny, po odbytej rekonwalescencji, od 1 stycznia 1944 oficer łącznikowy Waffen-SS przy Głównej Kwaterze Wodza. 3 czerwca 1944 powodowany jedynie względami kariery zawodowej ożenił się w Salzburgu z siostrą kochanki Hitlera, Evy Braun - Margarete (Gretl) Braun. Przyjęcie weselne odbyło się w willi Hitlera na Kehlsteinie, a w prezenice ślubnym Hitler mianował go generałem dywizji Waffen-SS.

25 kwietnia 1945 opuścił potajemnie bunkier Hitlera pod Kancelarią Rzeszy prawdopodobnie z zamiarem ucieczki do neutralnej Szwajcarii. Po tym jak telefonicznie usiłował nakłonić Evę Braun do ucieczki z Berlina, odnaleziony 27 kwietnia w stanie ciężkiego upojenia alkoholowego, w swoim berlińskim mieszkaniu w towarzystwie niezidentyfikowanej rudowłosej kobiety (prawdopodbnie agentki brytyjskiej zatrudnionej w poselstwie tureckim), został aresztowany przez szefa Dienststelle I RSD Petera Högla. Christa Schroeder - sekretarka Hitlera i inne osoby z jego kręgu były przekonane, iż Fegeleina i Evę Braun łączył co najmniej platoniczny romans.

Na polecenie Hitlera, po doprowadzeniu do bunkra zdegradowany (właściwie autodegradacja - sam zerwał dystynkcje) w celu dalszego pełnienia służby liniowej jako zwykły szeregowiec. W dalszej kolejności, pod namową Otto Günschego oddany pod doraźny sąd wojenny pod przewodnictwem Wilhelma Mohnkego. Po odroczonym na kilkanaście godzin z powodu upojenia alkoholowego uproszczonym procesie skazany(?) na karę śmierci.

Wyroku nie wykonano. Fegelein został nocą 28/29 kwietnia 1945 wyprowadzony z miejsca osadzenia pod pozorem doprowadzenie na widzenie z Hitlerem, a następnie zastrzelony strzałem w plecy, oddanym poprzez konwojującego go agenta RSD w ogrodach Kancelarii Rzeszy. (Niektórzy badacze twierdzą, że sposób pozbycia się Fegeleina wskazuje na to, że żadnego procesu nie było, a jedyne jego świadectwo jako pochodzące od samego Mohnkego, a więc zainteresowanego w wybieleniu się, było w całości fałszywe).

[edytuj] Źródła

• Ostatnie Dni Hitlera, H. R. Trevor Roper, Wydawnictwo Poznańskie 1963
• Katakumba; Ostatnie Dni w Bunkrze Hitlera, Uwe Bahnsen, James O’Donnel, wyd. Adamski i Bieliński 2003, ISBN 83-89187-36-1
• Teczka Hitlera; materiały wieloletniego śledztwa utajnionego przez Stalina, (ДЕЛО Но-1-Г-23), pod red. Henrik Eberle & Matthias Uhl, wyd. Świat Książki 2005, ISBN 83-247-0047-1
• Byłam Sekretarką Adolfa Hitlera, Christa Schroeder, wyd. Bellona 2000, ISBN 83-11-08974-4