HMS Juno (1939)

Z Wikipedii

HMS Juno (F46)
Historia
Położenie stępki	5 października 1937
Wodowanie	8 grudnia 1938
Oddanie do służby	24 sierpnia 1939[1]
Status okrętu	zatopiony 21 maja 1941
Stocznia	Fairfield Shipbuilding w Govan
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 1760 t pełna: 2330 t
Długość	108,6 m
Szerokość	10,8 m
Zanurzenie	3,9 m
Napęd	2 turbiny parowe o mocy łącznej 40 000 KM, 2 kotły parowe Admiralicji, 2 śruby
Prędkość	36 w
Zasięg	5500 mil morskich przy 15 w
Załoga	218
Uzbrojenie	6 x 120 mm (3xII), 4 x 40 mm plot (1xIV), 8 wkm plot (2xIV), 10 wt (2xV), bg, 2 mbg (stan na 1939 - szczegóły poniżej)

HMS Juno – brytyjski niszczyciel z okresu II wojny światowej, należący do typu J (J/K/N), w służbie Royal Navy w latach 1939-1941. Nosił znak taktyczny F46. Służył głównie na Morzu Śródziemnym, gdzie został zatopiony 21 maja 1941 w obronie Krety.

Spis treści 1 Budowa 2 Służba 2.1 Morze Północne 1939-1940 2.2 Morze Śródziemne 1940-1941 3 Dane techniczne: 4 Źródła 5 Przypisy

[edytuj] Budowa

Stępkę pod budowę okrętu położono 5 października 1937 w stoczni Fairfield Shipbuilding & Engineering Company w Govan w Szkocji. Kadłub wodowano 8 grudnia 1938. Budowę rozpoczęto pod nazwą "Jamaica", lecz w trakcie budowy zamieniono ją na "Juno" (od rzymskiej bogini Junony), gdyż nazwę "Jamaica" nadano jako bardziej adekwatną krążownikowi typu Colony. Okręt oddano do służby w Royal Navy 24 sierpnia 1939^[1]. W tej samej stoczni budowano równolegle też niszczyciel HMS Kelvin identycznego typu K, a następnie HMAS Napier i HMAS Nestor identycznego typu N.

[edytuj] Służba

[edytuj] Morze Północne 1939-1940

"Juno" wszedł do służby tuż przed wybuchem II wojny światowej, podobnie jak inne okręty typu J, w skład 7. Flotylli Niszczycieli Floty Metropolii. Flotylla ta po wybuchu wojny bazowała w ujściu rzeki Humber, jako część sił Humber Force Dowództwa Nore. Przez pierwsze miesiące wojny niszczyciele flotylli, w tym "Juno", głównie patrolowały na Morzu Północnym i eskortowały tam konwoje przybrzeżne. Od 8 września do 30 września 1939 "Juno" był przydzielony do Dowództwa Zachodnich Podejść, następnie do 17 października był remontowany i powrócił do Humber Force. 7 grudnia 1939 w nocy, patrolując z niszczycielem HMS "Jersey", natknął się na niemieckie niszczyciele "Erich Giese" i "Hans Lody", które zaatakowały brytyjski zespół torpedami, uszkadzając "Jersey", odholowany następnie przez "Juno". 24 stycznia 1940 "Juno" z "Jervis" osłaniał stawianie obronnej zagrody minowej przez HMS "Princess Victoria".

W kwietniu i maju 1940 "Juno" brał udział w kampanii w Norwegii, głównie osłaniając konwoje i zespoły floty. 9 kwietnia wyszedł w morze w eskorcie pancernika HMS Warspite, dołączając do głównych sił brytyjskiej Home Fleet adm. Forbesa. 17 kwietnia osłaniał krążownik ciężki HMS "Suffolk" bombardujący Stavanger (wraz z HMS "Hereward", "Janus" i "Kipling"). W dniach 23-30 kwietnia brał udział w eskorcie lotniskowców HMS "Ark Royal" i "Glorious", atakujących cele lądowe w Norwegii.

[edytuj] Morze Śródziemne 1940-1941

15 maja 1940 "Juno" (wraz z "Janus" z 7. Flotylli) został przeniesiony do 14. Flotylli Niszczycieli Floty Śródziemnomorskiej w Aleksandrii, dowodzonej również przez komandora Philipa Macka (w jej skład wchodziły wówczas HMS "Juno", "Janus", "Mohawk" i "Nubian"). Bazując głównie w Aleksandrii, brał następnie aktywny udział w działaniach przeciw flocie i żegludze włoskiej oraz osłonie konwojów na Maltę i działań głównych sił floty. 6 lipca 1940 wraz z krążownikiem HMS "Capetown" i niszczycielami HMS "Ilex", "Imperial" i "Janus" ostrzeliwał port w Bardii. Brał udział w bitwie koło Punta Stilo 9 lipca 1940^[2]. W sierpniu, wrześniu i grudniu ostrzeliwał parokrotnie cele lądowe na wybrzeżu afrykańskim, m.in. Bardię i lotnisko w Sidi Barrani. Na przełomie lutego i marca 1941 operował z lotniskowcem "Formidable" na Morzu Czerwonym. 29 marca 1941 wziął udział w bitwie pod Matapanem.

W nocy 23/24 kwietnia "Juno" wraz z "Jervis", "Janus" i "Jaguar" wziął udział w wypadzie z Malty na poszukiwanie włoskiego konwoju, którego nie odnaleziono, lecz "Juno" zatopił torpedami włoski statek "Egeo" (3311 BRT).

W trzeciej dekadzie maja 1941 "Juno" uczestniczył w bitwie o Kretę, w składzie zespołu Force C (z krążownikami HMS "Naiad", HMAS "Perth" i niszczycielami HMS "Kandahar", "Kingston", "Nubian"). 20 maja wraz z "Naiad" i "Kandahar" odpierał atak 6 włoskich kutrów torpedowych MAS. "Juno" został następnie zatopiony 21 maja 1941 o godz. 21.50 trzema bombami przez włoski samolot Cant Z.1007 z 50. pułku (50. Gruppo) na południe od Krety, na pozycji 34°35'N, 26°34'E (128 ofiar).^[3]

Dowódcy:

• 1939-1940: Cdr W. Wilson
• 1940-1941:Cdr John Tyrwhitt

[edytuj] Dane techniczne:

Opis okrętu i szczegółowe dane - zobacz Niszczyciele typu J/K/N

Uzbrojenie i wyposażenie:

Uwaga - dane dotyczące uzbrojenia odnoszą się ogólnie do okrętów typu J, daty zmian w przypadku konkretnego okrętu są orientacyjne.

• 6 dział 120 mm QF Mk XII na podwójnych podstawach CP Mk XIX, osłoniętych maskami (3xII)
  • długość lufy: L/45 (45 kalibrów), donośność maksymalna 15.520 m, kąt podniesienia +40°, masa pocisku 22,7 kg
• 4 automatyczne armaty przeciwlotnicze 40 mm Vickers Mk VIII ("pom-pom") poczwórnie sprzężone na podstawie Mk VII (1xIV)
• 2-4 automatycznych działek plot 20 mm Oerlikon 20 mm (od 1941, ilość stopniowo wzrastała, 2xI do 4xI zamiast wkm)
• 8 wkm plot 12,7 mm Vickers Mk III (2xIV) (do 1941)
• 10 wyrzutni torpedowych 533 mm w dwóch aparatach torpedowych PR Mk II (2xV), 10 torped Mk IX ^[4]
• 1 zrzutnia na 6 bomb i 2 miotacze bomb głębinowych (20 bomb głębinowych)

Wyposażenie

• hydrolokator Asdic
• system kierowania ogniem artylerii: dalocelownik (DCT) i główny dalmierz (na nadbudówce dziobowej)
• radar dozoru ogólnego Typ 286 (od 1941, na głównym maszcie), później Typ 291
• radar kierowania ogniem plot Typ 285 (od 1941, na stanowisku dalmierza)

[edytuj] Źródła

• NAVAL-HISTORY.NET
• O. A. Rubanow (О. А. Рубанов): Eskadriennyje minonoscy Anglii wo Wtoroj Mirowoj wojnie. Czast 1 - 1925-1945 (Эскадренные миноносцы Англии во Второй Мировой войне. Часть 1. 1925-1945 гг.), seria Bojewyje Korabli Mira

Przypisy