Józef Rybak

Z Wikipedii

Józef Artur Rybak (ur. 7 kwietnia 1882 w Delatynie woj. stanisławowskie, zm. 8 maja 1953 w Warszawie) - generał dywizji Wojska Polskiego, pułkownik austriackiej artylerii.

Kształcił się w Bielsku. w 1901 ukończył Szkołę Kadetów w Wiedniu i od 1902 jako oficer zawodowy artylerii przeszedł kolejne szczeble dowódcze i sztabowe w Krakowie i Sarajewie. Od 1907 oficer sztabowy austriackiego Sztabu Generalnego. W l. 1909 - 1914 szef oddziału sztabu Korpusu Armijnego w Krakowie. Kapitan z 1911. W 1914 oddelegowany do Komendy Legionów Polskich. Potem szef II oddziału i szef sztabu armii na różnych frontach I wojny światowej. Major z 1916. W 1917 zastępca szefa sztabu Generalnej Guberni w Lublinie. Podpułkownik z 1918.

W Wojsku Polskim od listopada 1918. Listopad - grudzień 1918 Szef wojskowej Misji Zakupów w Wiedniu. Grudzień 1918 - marzec 1919 szef oddziału IV Sztabu Generalnego. Marzec 1919 - kwiecień 1920 szef Departamentu Mobilizacyjno Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Odegrał istotna rolę na froncie bolszewickim: kwiecień - lipiec 1920 dowódca Grupy Operacyjnej w 3 Armii, lipiec - październik 1920 szef sztabu 4 Armii, październik 1920 - styczeń 1921 szef delegacji Wojska Polskiego w Komisji Porozumiewawczej w Baranowiczach i Rozjemczej w Mińsku. Generał brygady z 1920 ze starszeństwem z 1 czerwca 1919.

W okresie styczeń 1921 - czerwiec 1924 szef biura Ścisłej Rady Wojennej i I zastępca szefa Sztabu Generalnego. Generał dywizji z z 15 sierpnia 1924, potem od kwietnia 1924 - sierpnia 1926 dowódca Okręgu Korpusu IX w Brześciu. Od sierpnia 1926- grudnia 1930 inspektor Armii Warszawa.

Od 30 grudnia 1930 na własną prośbę przeszedł w stan spoczynku i osiadł pod Brześciem, gdzie gospodarował na zakupionym folwarku. W czasie okupacji nie brał udziału w ruchu oporu, mimo to krótko więziło go gestapo. W 1945 zgłosił sie do służby w Ludowym Wojsku Polskim. Nie został przyjęty ze względu na wiek. Prowadził w Krakowie warsztat ślusarski. Zmarł w Warszawie, pochowany w Krakowie - cmentarz Rakowicki.

Autor sygnowanych przez niego wspomnień, napisanych przez inną osobę, odsłaniających kulisy współpracy kierownictwa polskich organizacji niepodległościowych z wywiadem Austro-Węgier.

Odznaczenia: Virtuti Militari, Polonia Restituta 3 i 4 kl., Krzyż Walecznych dwukrotnie.

[edytuj] Bibliografia

• T. Kryska Karski S. Żurakowski Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991
• H. P Kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001