Język słowianoserbski
Z Wikipedii
Славяносербскій | |
Obszar | Wojwodina |
Liczba mówiących | - |
Ranking | ? |
Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki słowiańskie **Języki południowosłowiańskie ***Język słowianoserbski |
Pismo | łaciński i cyrylica |
Status oficjalny | |
Język urzędowy | ? |
ISO 639-2 | sla |
SIL | ? |
W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata
|
Język słowianoserbski (славяносербскій, po serbsku: славеносрпски) – wariant języka serbskiego, używany na przełomie XVIII i XIX wieku przez wykształcone warstwy mieszczańskie w Wojwodinie oraz przez serbską diasporę w innych częściach monarchii habsburskiej. Język ten stanowił mieszankę cech dialektów serbskich oraz literackiego języka cerkiewnosłowiańskiego w redakcji ruskiej.
Oto przykładowe zdanie z "Słowianoserbskiego czasopisma" ("Славеносербски магазин"): "Ves'ma by meni priskorbno bylo, ako bi ja kadgod čuo, čto ty, moj syne, upao u pyanstvo, roskoš', bezčinie, i nepotrebnoe žitie". Pojawiają się tu formy, charakterystyczne dla języka rosyjskiego, np. używanie słowa čto zamiast serbskiego što, pisanie roskoš' zamiast raskoš i oni mogut' zamiast oni mogu, itp.
[edytuj] Zobacz też
zachodniosłowiańskie:
czeski • dolnołużycki • górnołużycki • kaszubski • knaan † • polski (staropolski † • średniopolski †) • połabskie † • słowacki • słowiński † • śląski²
wschodniosłowiańskie:
białoruski • Krywiczów † • rosyjski • rusiński • ruski † • staroruski † • ukraiński
południowosłowiańskie:
bułgarski • cerkiewnosłowiański †* • macedoński • serbsko-chorwacki (bośniacki, chorwacki, czarnogórski, serbski) • słoweński • staro-cerkiewno-słowiański †
¹ Język prasłowiański nie jest językiem słowiańskim, ale przodkiem wszystkich języków słowiańskich
² przez literaturę naukową uznawany za dialekt śląski języka polskiego