Janusz Symonides
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
Janusz Symonides, właść. Janusz Ignacy Symonides (ur. 5 marca 1938 w Brześciu, obecnie Białoruś) - polski prawnik, dyplomata i wykładowca uniwersytecki.
Spis treści |
Działalność naukowa i polityczna
Jest absolwentem Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie (1959). W 1963 uzyskał doktorat z prawa na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, a w 1968 habilitację z prawa międzynarodowego na Uniwersytecie Adama Mickiewicza. Od 1980 profesor zwyczajny. Jeden z przedstawicieli Polski podczas prac nad Konwencją o Prawie Morza z Montego Bay.
Działacz społeczny. W latach 1958-1990 członek PZPR, a od 1974 roku przewodniczący Rady Towarzystwa Przyjaźni z Narodami przy OK FJN.
Zdecydowany przeciwnik amerykańskiej interwencji w Wietnamie, wszelkich form nacjonalizmu, kolonializmu, rasizmu, jak i apartheidu. Ceniony na świecie obrońca praw człowieka, odznaczony licznymi nagrodami.
Zaangażowany na forum międzynarodowym w walkę z kolonializmem portugalskim w okresie dyktatury Salazara, za co został odznaczony w 1987 roku medalem im. króla Alfonsa I Zdobywcy przez prezydenta Soaresa.
W Polsce odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Gorący przeciwnik dyktatur w Hiszpanii, Grecji, Albanii, autor krytycznych raportów alarmujących o licznych przypadkach łamania praw człowieka tamże.
W latach 1996-2001 interweniował na forum ONZ w sprawie łamania praw kobiet i dzieci w "czarnej" i "arabskiej" Afryce, oraz prześladowaniu homoseksualistów przez reżimy islamistyczne w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie[potrzebne źródło].
Przeciwnik i krytyk wojny irackiej z 2003 roku, pozostaje sceptyczny wobec umieszczenia w Polsce elementów amerykańskiego systemu obrony antyrakietowej. Zwolennik wzmocnienia międzynarodowej roli ONZ i jej organów[potrzebne źródło].
Zasłużony dla pojednania Polski z narodami Europy Środkowo-Wschodniej, w 2001 roku otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Brześcia, a w 2002 roku Łucka na Wołyniu. Doradzał prezydentom Kuczmie oraz Constantinescu w Rumunii w zakresie prawa międzynarodowego.
W latach 1998-2000 (na zaproszenie Viktora Ciorbei) wykładowca prawa międzynarodowego i prawa morza na rumuńskim uniwersytecie im. Vlada Ţepeşa.
Najważniejsze zajmowane stanowiska
- 1969 - 1971 - prorektor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
- 1971 - 1973 - dyrektor Instytutu Nauk Prawno-Ustrojowych UMK
- 1973 - 1980 - wicedyrektor Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych
- 1974 - 1987 - wiceprzewodniczący Polskiego Komitetu Bezpieczeństwa Europejskiego
- 1980 - 1987 - dyrektor PISM
- 1989 - 2000 - dyrektor Departamentu Praw Człowieka, Demokracji i Pokoju UNESCO w Paryżu.
Współczesność
Obecnie kierownik Zakładu Prawa i Instytucji Międzynarodowych Instytutu Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego, kierownik Zakładu Prawa Międzynarodowego i Wspólnotowego Instytutu Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, członek Doradczego Komitetu Prawnego przy ministrze spraw zagranicznych, ekspert ludzkiego wymiaru OBWE oraz koncyliator konwencji z Montego Bay.
Ważniejsze publikacje
Pod jego redakcją w latach 1989-2003 powstało wiele publikacji z dziedziny międzynarodowej ochrony praw człowieka oraz wkładu ONZ w promocję praw człowieka
- Prawo międzynarodowe publiczne (wspólnie z Remigiuszem Bierzankiem), Warszawa 1985-2005 (8 wydań)
- Kontrola międzynarodowa, Toruń 1964
- Terytorium państwa w świetle zasady efektywności, Toruń 1961
- The New Law of the Sea, Warszawa 1988
- The Struggle against Discrimination, Paryż 1996
- Human Rights: New Dimensions and Challenges, Aldershot-Burlinghton-Singapur-Sydney 2000
- Human Rights of Women; A Collection of International and Regional Normative Instruments (wspólnie z Władimirem Wołodinem), Paryż 1999
- Acces to Human Rights Documentation (wspólnie z V. Volodinem), Paryż 1994;
- UNESCO and Human Rights (wspólnie z Władimirem Wołodinem), Paryż 1999 (2 wydania);
- A Guide to Human Rights: Institutions, Standarts, Procedures (wspólnie z Władimirem Wołodinem), Paryż 2001
Źródła
- Kto jest kim w Polsce? 1984, Warszawa 1984
- Kto jest kim w Polsce - inaczej, cz. III, Warszawa 1986
- Księga pamiątkowa ku czci prof. Janusza Symonidesa, Warszawa 2003
