John Davies (polityk)

Z Wikipedii

John Emerson Harding Harding-Davies MBE (ur. 8 stycznia 1916 w Blackheath w Londynie, zm. 4 lipca 1979), brytyjski przedsiębiorca i polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządzie Edwarda Heatha.

Był drugim synem Arnolda Thomasa Daviesa i Edith Minnie Harding, córki kapitana Francisa Dallasa Hardinga. Wykształcenie odebrał w Windlesham House School w Sussex oraz w St. Edward's School w Oksfordzie. W 1934 r. rozpoczął pracę w księgowości. W 1939 r. W 1939 r. został Chartered Accountant jako najmłodszy urzędnik na tym stanowisku. Po wybuchu II wojny światowej został przydzielony do Royal Army Service Corps w stopniu podporucznika. Wojnę spędził głównie z sztabie Operacji Kombinowanych. W 1945 r. pracował w Combined Operations Experimental Establishment. Został zdemobilizowany w 1946 r. i otrzymał Order Imperium Brytyjskiego. 8 stycznia 1943 r. poślubił Verę Bates, córkę George'a Batesa i Elviny Taylor. Miał z nią syna, Francisa Williama Hardinga Daviesa, oraz córkę, Rosamonda Ann.

Po wojnie rozpoczął pracę w Anglio-irańskiej Kompanii Naftowej w sekcji marketingu. W 1949 r. został członkiem Institute of Chartered Accountants in . Davies pracował dla swojej firmy w Londynie, Sztokholmie i Paryżu. W 1956 r. został generalnym menadżerem Kompanii (od 1954 r. noszącej nazwę British Petroleum), a w 1960 r. dyrektorem BP Trading. Rok później został wiceprzewodniczącym i dyrektorem zarządzającym Shell-Mex and BP Ltd. Został również dyrektorem Hill Samuel Group. Sprawując te stanowiska z urzędu został członkiem wielkiej rady Federacji Przemysłu Brytyjskiego (Federation of British Industry). W 1965 r. Federacja połączyła z Federacją Pracodawców Brytyjskich oraz Narodowym Stowarzyszeniem Brytyjskich Producentów, tworząd Konfederację Przemysłu Brytyjskiego (Confederation of British Industry, CBI). W lipcu Davies został jej dyrektorem generalnym. Popierał inicjatywę utworzenia Rady Narodowego Rozwoju Ekonomicznego, w której mieli zasiadać przedstawiciele rządu, pracodawców i związków zawodowych. Przez krótki czas był członkiem Komisji Szkół Publicznych. Po dewaluacji funta w 1967 r. stał się krytykiem laburzystowskiego rządu. W 1969 r. zrezygnował ze stanowiska dyrektora generalnego CBI.

W 1970 r. Davies wygrał wybory do Izby Gmin w okręgu Knutsford z ramienia Partii Konserwatywnej. 28 lipca został członkiem gabinetu jako minister technologii. W październiku został pierwszym ministrem handlu i przemysłu. Davies nie zdołał uzyskać poparcia ani związków zawodowych, ani nawet CBI, która skrytykowała jego plan rządowego wsparcia dla upadających przedsiębiorstw. W 1972 r. Davies otrzymał mniej eksponowane stanowisko Kanclerza Księstwa Lancaster, na którym odpowiadał za stosunki Wielkiej Brytanii z EWG.

Po przegranych przez konserwatystów wyborach 1974 r. Davies pozostał w parlamencie, ale nie otrzymał stanowiska w gabinecie cieni. Został natomiast dyrektorem Hill Samuel. W listopadzie 1976 r. Davies został ministrem spraw zagranicznych w gabinecie cieni Margaret Thatcher. W 1978 r. zdiagnozowano u niego nowotwór ośrodkowego układu nerwowego. Davies zrezygnował ze stanowiska w gabinecie cieni oraz z miejsca w Izbie Gmin. Zmarł w lipcu 1979 r.