Keith Joseph
Z Wikipedii
Keith Sinjohn Joseph, baron Joseph CH (ur. 17 stycznia 1918 w Londynie, zm. 10 grudnia 1994 tamże), brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Harolda Macmillana, Aleca Douglasa-Home'a, Edwarda Heatha i Margaret Thatcher. Jeden z najbliższych współpracowników pani premier, współtwórca thatcheryzmu.
Był synem sir Samuela Josepha, burmistrza Londynu w latach 1942-1943, który w tym czasie został kreowany baronetem. Keith odziedziczył tytuł baroneta po śmierci ojca w 1944 r. Od tamtej pory znany był jako sir Keith Joseph. Wykształcenie odebrał w Lockers Park Perparatory School, w Harrow School oraz w Magdalen College na Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie studiował prawo. Wkrótce po ukończeniu studiów został członkiem All Souls College.
Podczas II wojny światowej walczył w stopniu kapitana w Królewskiej Artylerii. Został wspomniany w rozkazie dziennym. Podczas walk na froncie włoskim został ranny. Po zakończeniu wojny został powołany do korporacji prawniczej Middle Temple. Zasiadał w radzie Londynu. Pracował w firmie ubezpieczeniowej Lloyd's of London.
W 1956 r. został wybrany do Izby Gmin w wyborach uzupełniających w okręgu Leeds North East. Wkrótce został parlamentarnym prywatnym sekretarzem. Po 1959 r. sprawował wiele pomniejszych stanowisk w administracji rządowej, m.in. w ministerstwie budownictwa i departamencie handlu. Po nocy długich noży w 1962 r. został członkiem gabinetu jako minister budownictwa i samorządu lokalnego. Na tym stanowisku zgłosił pomysł budowy 400 000 mieszkań rocznie do 1965 r. Planu tego nie zrealizowano.
Po wyborczej porażce konserwatystów w 1964 r. Joseph został mówcą ds. socjalnych, a następnie ds. pracy. W 1967 r. został mówcą ds. handlu. Po wygranych wyborach 1970 r. został ministrem służby socjalnej. Kiedy Partia Konserwatywna ponownie znalazła się w opozycji (1974 r.) Joseph stał się stronnikiem Margaret Thatcher. Był jednym ze współzałożycieli think-tanku Centrum Studiów Politycznych. Brał znaczny udział w przygotowaniu wyborczego manifestu torysów w 1979 r. Po zwycięskich wyborach został ministrem przemysłu. Rozpoczął przygotowania do prywatyzacji wielu państwowych przedsiębiorstw.
Ministrem przemysłu pozostał do 1981 r., kiedy objął tekę ministra edukacji i nauki. Na tym stanowisku dokonał zmiany systemu nauczania. Próby reformowania płacy nauczycieli wywołały konflikt ze związkami zawodowymi i falę strajków. W 1985 r. opublikował "Białe Papiery" dotyczące funkcjonowania wyższych uczelni. W 1986 r. zrezygnował z zasiadania w gabinecie, a w 1987 r. ze startu w wyborach powszechnych. Otrzymał dożywotni tytuł parowski barona Joseph i zasiadł w Izbie Lordów. Zmarł w 1994 r.
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Poprzednik Charles Hill |
Minister budownictwa i samorządu lokalnego Wielkiej Brytanii 1962-1964 |
Następca Richard Crossman |
| Poprzednik Richard Crossman |
Minister służby socjalnej Wielkiej Brytanii 1970-1974 |
Następca Barbara Castle |
| Poprzednik Roy Jenkins |
Minister spraw wewnętrznych w brytyjskim gabinecie cieni 1974-1975 |
Następca Ian Gilmour |
| Poprzednik Eric Varley |
Minister przemysłu Wielkiej Brytanii 1979-1981 |
Następca Patrick Jenkin |
| Poprzednik Mark Carlisle |
Minister edukacji i nauki Wielkiej Brytanii 1981-1986 |
Następca Kenneth Baker |
W dniu powstania
Henry Brooke • Rab Butler • David Eccles • Lord Hailsham • John Hare • Edward Heath • Derick Heathcoat-Amory • Charles Hill • Lord Home • Lord Kilmuir • Selwyn Lloyd • John Maclay • Iain Macleod • Harold Macmillan • Ernest Marples • Reginald Maudling • Lord Mills • Duncan Sandys • Harold Watkinson
Późniejsi członkowie gabinetu
Julian Amery • John Boyd-Carpenter • Edward Boyle • Bill Deedes • Lord Dilhorne • Frederick Erroll • Keith Joseph • Michael Noble • Enoch Powell • Christopher Soames • Peter Thorneycroft
W dniu powstania
Julian Amery • Anthony Barber • Lord Blakenham • John Boyd-Carpenter • Edward Boyle • Henry Brooke • Rab Butler • Lord Carrington • Bill Deedes • Lord Dilhorne • Alec Douglas-Home • Frederick Erroll • Joseph Godber • Edward Heath • Quintin Hogg • Keith Joseph • Selwyn Lloyd • Ernest Marples • Reginald Maudling • Michael Noble • Geoffrey Rippon • Duncan Sandys • Christopher Soames • Peter Thorneycroft
W dniu powstania
Anthony Barber • Gordon Campbell • Robert Carr • Lord Carrington • Alec Douglas-Home • Lord Hailsham of St Marylebone • Edward Heath • Lord Jellicoe • Keith Joseph • Iain Macleod • Reginald Maudling • Michael Noble • James Prior • Geoffrey Rippon • Margaret Thatcher • Peter Thomas • Peter Walker • William Whitelaw
Późniejsi członkowie gabinetu
John Davies • Ian Gilmour • Joseph Godber • Maurice Macmillan • Francis Pym • Lord Windlesham
W dniu powstania
Humphrey Atkins • John Biffen • Mark Carlisle • Lord Carrington • Nicholas Edwards • Ian Gilmour • Lord Hailsham of St Marylebone • Michael Heseltine • Geoffrey Howe • David Howell • Patrick Jenkin • Keith Joseph • Angus Maude • John Nott • James Prior • Francis Pym • Lord Soames • Norman St John-Stevas • Margaret Thatcher • Peter Walker • William Whitelaw • George Younger
Późniejsi członkowie gabinetu
Leon Brittan • Lord Cockfield • Norman Fowler • Tom King • Nigel Lawson • Cecil Parkinson • Norman Tebbit • Lady Young
W dniu powstania
John Biffen • Leon Brittan • Lord Cockfield • Nicholas Edwards • Norman Fowler • Lord Hailsham of St Marylebone • Michael Heseltine • Geoffrey Howe • Patrick Jenkin • Michael Jopling • Keith Joseph • Tom King • Nigel Lawson • Cecil Parkinson • James Prior • Peter Rees • Norman Tebbit • Margaret Thatcher • Peter Walker • Lord Whitelaw • George Younger
Późniejsi członkowie gabinetu
Kenneth Baker • Paul Channon • Kenneth Clarke • Lord Gowrie • Douglas Hurd • John MacGregor • John Moore • Nicholas Ridley • Malcolm Rifkind • Lord Young of Graffham
