Francis Pym
Z Wikipedii
Francis Leslie Pym, baron Pym (ur. 13 lutego 1922 w Abergavenny, zm. 7 marca 2008), brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Edwarda Heatha i Margaret Thatcher.
Wykształcenie odebrał w Eton College oraz w Magdalene College na Uniwersytecie Cambridge. Podczas II wojny światowej walczył w Afryce Północnej oraz w kampanii włoskiej jako kapitan 9 pułku lansjerów. Został odznaczony Military Cross. Po wojnie zasiadał w radzie hrabstwa Herefordshire. W 1959 r. podjął nieudaną próbę dostania się do Izby Gmin w okręgu Rhondda West. Do parlamentu dostał się w 1961 r. wygrywając wybory uzupełniające w okręgu Cambridgeshire. Od 1983 r. reprezentował okręg wyborczy South East Cambridgeshire.
W 1964 r. został whipem Opozycji. W latach 1970-1973 był głównym whipem konserwatywnego rządu Edwarda Heatha oraz parlamentarnym sekretarzem skarbu. W 1973 r. został członkiem gabinetu jako minister ds. Irlandii Północnej. W latach 1978-1979 był ministrem spraw zagranicznych w gabinecie cieni Margaret Thatcher. Po zwycięstwie konserwatystów w wyborach 1979 r. został ministrem obrony. W 1981 r. został Paymaster-General, Kanclerzem Księstwa Lancaster i wreszcie Lordem Przewodniczącym Rady oraz przewodniczącym Izby Gmin. W 1982 r. został ministrem spraw zagranicznych.
Jako minister Pym był jednym z najważniejszych "wetsów" w Partii Konserwatywnej, czyli grupy działaczy, którzy sprzeciwiali się obowiązującej doktrynie monetaryzmu i zmniejszaniem wydatków socjalnych państwa. Podczas kampanii wyborczej 1983 r. publicznie wyraził wątpliwość, czy lawinowe zwycięstwo pozwoli na utworzenie dobrego rządu. Margaret Thatcher skrytykowała Pyma za te słowa, Pym utracił też wkrótce stanowisko ministra. Po wyborach założył Conservative Centre Forward, grupę nacisku wewnątrz partii, ale wobec popularności pani premiera nie spełniła oczekiwań Pyma.
Pym zrezygnował z miejsca w Izbie Gmin w 1987 r. Wkrótce potem został kreowany parem dożywotnim jako baron Pym i zasiadł w Izbie Lordów. Jest autorem książek The Politics of Consent, opublikowanej w 1984 r., oraz Sentimental Journey, opublikowanej w 1998 r. W 1994 r. został dyrektorem Christie Brockbank Shipton Ltd.
Był potomkiem XVII-wiecznego parlamentarzysty Johna Pyma. Jego dziadek, Walter Pym, był biskupem Bombaju. Jego ojciec, Leslie Pym, również był deputowanym do Izby Gmin. Francis był żonaty z Valerie Daglish, miał z nią dwóch synów i dwie córki.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Poprzednik William Whitelaw |
Minister ds. Irlandii Północnej 1973-1974 |
Następca Merlyn Rees |
Poprzednik John Davies |
Minister spraw zagranicznych w brytyjskim gabinecie cieni 1978-1979 |
Następca Peter Shore |
Poprzednik Frederick Mulley |
Minister obrony Wielkiej Brytanii 1979-1981 |
Następca John Nott |
Poprzednik Peter Carington, 6. baron Carrington |
Minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii 1982-1983 |
Następca Geoffrey Howe |
Poprzednik Angus Maude |
Paymaster-General 1981 |
Następca Cecil Parkinson |
Poprzednik Norman St John-Stevas |
Kanclerz Księstwa Lancaster 1981 |
Następca Janet Young, baronowa Young |
Poprzednik Christopher Soames, baron Soames |
Lord Przewodniczący Rady 1981-1982 |
Następca John Biffen |
Poprzednik Norman St John-Stevas |
Przewodniczący Izby Gmin 1981-1982 |
Następca John Biffen |
W dniu powstania
Anthony Barber • Gordon Campbell • Robert Carr • Lord Carrington • Alec Douglas-Home • Lord Hailsham of St Marylebone • Edward Heath • Lord Jellicoe • Keith Joseph • Iain Macleod • Reginald Maudling • Michael Noble • James Prior • Geoffrey Rippon • Margaret Thatcher • Peter Thomas • Peter Walker • William Whitelaw
Późniejsi członkowie gabinetu
John Davies • Ian Gilmour • Joseph Godber • Maurice Macmillan • Francis Pym • Lord Windlesham
W dniu powstania
Humphrey Atkins • John Biffen • Mark Carlisle • Lord Carrington • Nicholas Edwards • Ian Gilmour • Lord Hailsham of St Marylebone • Michael Heseltine • Geoffrey Howe • David Howell • Patrick Jenkin • Keith Joseph • Angus Maude • John Nott • James Prior • Francis Pym • Lord Soames • Norman St John-Stevas • Margaret Thatcher • Peter Walker • William Whitelaw • George Younger
Późniejsi członkowie gabinetu
Leon Brittan • Lord Cockfield • Norman Fowler • Tom King • Nigel Lawson • Cecil Parkinson • Norman Tebbit • Lady Young