Kajetan Olszewski
Z Wikipedii
Kajetan Bolesław Olszewski (ur. 7 sierpnia 1858 w Kolnie - zm. 20 sierpnia 1944 Warszawa) - generał major Armii Imperium Rosyjskiego i tytularny generał broni Wojska Polskiego.
Spis treści |
[edytuj] Służba w Armii Rosyjskiej
Od 1879 oficer zawodowy rosyjskiej piechoty. Jako dowódca pułku walczył w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904 - 1905. W I wojnie światowej dowódca brygady piechoty. Generał major z 1914. Odznaczył sie w w bitwie pod Zelwą. W okresie wrzesień 1916 - luty 1917 dowódca Brygady Strzelców Polskich przy armii rosyjskiej. Po tym dowodził 153 Dywizją Piechoty.
[edytuj] Słuzba w Wojsku Polskim
Po rewolucji 1917 przeszedł do Polski, od 31 października 1918 w Wojsku Polskim, do 29 listopada 1918 inspektor generalny Wojska Polskiego na Lubelszczyźnie. 28 listopada 1918 - 28 lipca 1919 dowódca Okręgu Generalnego Kielce - na tym stanowisku mianowany generałem podporucznikiem. 28 lipca 1919 - 14 lutego 1921 dowódca Okręgu Generalnego Łódź. Od 14 lutego 1921 w stanie spoczynku jako generał dywizji, ale pozostaje zatrzymany w wojsku do lipca 1921 jako przewodniczący Centralnej Komisji Kontroli Stanów. Lipiec 1921 - 27 lipca 1924 przewodniczący Komisji Weryfikacyjnej, a potem Komisji Likwidacyjnej ds Weryfikacji. Tytularny generał broni ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Od 27 lipca 1924 w stanie spoczynku. Do lutego 1925 wojewoda Wołyński. 8 września 1925 Prezydent zezwolił mu na przyjęcie i noszenie Krzyża Komandorskiego Legii Honorowej. [1] Osiadł w Warszawie, gdzie zmarł. Pochowany razem z żołnierzami Pułku AK "Baszta" w Alei Niepodległości. W 1945 ekshumowany i pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
[edytuj] Ordery i odznaczenia:
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych
- Krzyż Komandorski Legii Honorowej
[edytuj] Zobacz:
- Generałowie polscy
- Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej
- Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej awansowani w 2007 r.
- Generałowie w ujęciu historycznym - statystyka
[edytuj] Bibliografia:
- T. Kryska Karski S. Żurakowski: Generalicja polski niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991,
- H. P Kosk: Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza Pruszków 2001
Przypisy
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 107 z 18.10.1925 r., s. 576.