Kość prącia
Z Wikipedii
Kość prącia (os penis) – kość, występująca w prąciu u większości mięsożernych, ale nie tylko. Generalnie nie występuje u naczelnych oraz nietoperzy, natomiast są znane bardzo nieliczne przypadki ludzi, u których najprawdopodobniej doszło do skostnienia tkanki łącznej i wytworzyła się kość prącia. Służy ona do usztywniania narządu podczas kopulacji a jej rozmiar waha się, w zależności od gatunku. Jej charakterystyka może posłużyć do rozróżnienia podobnych gatunków zwierząt.
Narządem homologicznym do kości prącia u samic ssaków jest kość łechtaczki (łac. os clitoridis)
Człowiek nie potrzebuje kości prącia, ponieważ sztywność tkanki zapewnia ciśnienie krwi w ciałach jamistych.
Przykładami gatunków, u których występuje kość prącia, są psy, szczury oraz morsy.
Spis treści |
[edytuj] Nieobecność kości u ludzi
Ludzie w przeciwieństwie do innych naczelnych nie posiadają kości prącia i kości łechtaczki. U innych człowiekowatych także występuje kość prącia, ale jest względnie małą strukturą długości 10-20 mm. Istnieją doniesienia o przypadkach kostnienia prącia u ludzi w wyniku urazu,[1] a także jeden przypadek wrodzonej kości prącia usuniętej chirurgicznie 5-letniemu chłopcu, urodzonego z innymi wadami wrodzonymi, w tym z rozszczepem moszny.[2]
Zoolog Richard Dawkins spekulował w 2006, że utrata kości u ludzi (jako że jest obecna u nabliższego krewnego człowieka – szympansa) jest prawdopodobnie spowodowana doborem płciowym wynikającym z poszukiwania przez kobiety oznak zdrowia u ich potencjalnych partnerów. Osiągnięcie sztywności przez prącie człowieka zależy wyłącznie od zasad hydrauliki i dlatego zmiany ciśnienia krwi mają szczególne znaczenie. Słaba czynność erekcyjna zdradza nie tylko stan zdrowia fizycznego osoby, np. cukrzycę czy zaburzenia neurologiczne, ale też stany umysłowe, jak depresja i zestresowanie.[3]
[edytuj] Aspekt biblijny
W biblijnej Księdze Rodzaju Jahwe wyjmuje żebro Adama, aby stworzyć Ewę (zob. Adam i Ewa). Niektórzy (Gilbert i Zevit w 2001 roku) zinterpretowali tę opowieść w taki sposób, aby wyjaśnić nieobecność kości prącia u człowieka.
Przypisy
- ↑ Sarma, Deba. Human os penis. Urology, 349-350. 1990.
- ↑ Champion, RH. Congenital os penis. Czasopismo of Urology, 663. 1964.
- ↑ Richard Dawkins: Samolubny gen. Ss. p158 endnote. ISBN 0199291144. "It is not implausible that, with natural selection refining their diagnostic skills, females could glean all sorts of clues about a male’s health, and robustness of his ability to cope with stress, from the tone and bearing of his penis.".
[edytuj] Bibliografia
- Bochenek Adam, Reicher Michał. "Anatomia człowieka"
- Gilbert, Scott F. and Ziony Zevit. 2001. Congenital human baculum deficiency: The generative bone of Genesis 2:21-23. American Journal of Medical Genetics 101(3): 284-285.
