Adam i Ewa

Z Wikipedii

Adam (hebr. אדם; ar. آدم - "człowiek" / "mężczyzna)", dosł. "czerwony", od koloru ziemi, z której został ulepiony) i Ewa (hebr. חוה Chawa - "budząca życie"; ar. حواء Hawwaa) - według relacji biblijnych, zawartych w Księdze Rodzaju, pierwsi ludzie. Biblijna historia została rozbudowana w tradycji żydowskiej i chrześcijańskiej. Tę samą historię powtarza tradycja manichejska; wzbogacona o dodatkowe elementy została też zawarta w Koranie.

Księga Rodzaju zawiera dwie tradycje odnośnie stworzenia pierwszych ludzi - według starszej Bóg najpierw stworzył Adama, a następnie z jego żebra tworzy Ewę; według młodszej obydwoje zostali stworzeni szóstego dnia.

Adam i Ewa mieli mieszkać w Edenie; Bóg zakazał im jedynie kosztowania owocu z Drzewa Poznania Dobra i Zła. Za namową węża-kusiciela Ewa i Adam złamali zakaz. Za ten grzech Bóg ukarał ich wygnaniem z ogrodu i przekleństwem.

Księga Rodzaju z imienia wymienia trzech synów Adama i Ewy: Kaina, Abla i Seta.

Spis treści 1 W relacji biblijnej 1.1 Stworzenie 1.2 Upadek pierwszych ludzi 1.3 Potomstwo Adama i Ewy 2 W tradycji żydowskiej 3 W tradycji chrześcijańskiej 4 Według tradycji islamskiej 5 Bibliografia 6 Przypisy 7 Zobacz też 8 Linki zewnętrzne

[edytuj] W relacji biblijnej

[edytuj] Stworzenie

Księga Rodzaju przekazała dwa opisy stworzenia pierwszych ludzi. Według młodszej tradycji szóstego dnia Bóg stworzył rośliny, zwierzęta, a następnie na swój obraz - mężczyznę i kobietę. Pobłogosławił im, mówiąc Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną: abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszelkim zwierzątkiem naziemnym^[1].

Według starszej tradycji ulepił z prochu człowieka (mężczyznę) i osadził go w ogrodzie w Eden, aby go uprawiał i doglądał. Zabronił mu jedynie spożywania owocu z Drzewa Poznania Dobra i Zła.

Mężczyzna nadał nazwę wszystkim zwierzętom stworzonym przez Boga. Później Bóg zesłał na mężczyznę mocny sen, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Jahwe Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę^[2]. Po hebrajsku słowu "żebro", odpowiada też słowo życie, co sugeruje błąd w tłumaczeniu Biblii^[3].

[edytuj] Upadek pierwszych ludzi

Ewa, skuszona przez węża, zdecydowała się zerwać i skosztować owoc z Drzewa Poznania Dobra i Zła, a następnie podała go Adamowi. Wtedy obydwoje uświadomili sobie, że są nadzy, więc spletli gałązki figowe, z których zrobili sobie przepaski.

Bóg Jahwe, gdy powiedzieli mu o swoim czynie, najpierw przeklął węża, dodając Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę^[4].

Co do kobiety, postanowił: Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą^[5].

Wobec Adama, reprezentującego przyszłą ludzkość, Bóg postanowił: "W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz" (Rdz 3,17-19). Przez ten czyn obarczyli całą ludzkość grzechem pierworodnym.

[edytuj] Potomstwo Adama i Ewy

Synami Adama i Ewy byli Kain i Abel. Gdy Abel został zabity przez Kaina, Adama i Ewa doczekali się trzeciego syna - Seta. O innych potomkach brak konkretnych informacji w relacjach biblijnych; Księga Rodzaju podaje, że po urodzenia Seta Adam miał synów oraz córki^[6].

Adam według Biblii żył 930 lat (Rdz 5,3).

[edytuj] W tradycji żydowskiej

Interpretowano cztery greckie litery, składające się na imię Adam, jako symbol czterech stron świata. Filon z Aleksandrii odróżniał Adama niebiańskiego od Adama ziemskiego.

Według tradycji hagadycznej pierwszą żoną Adama była Lilith; gdy ta opuściła Adama, Ewa została stworzona z trzynastego żebra pierwszego mężczyzny^[7].

[edytuj] W tradycji chrześcijańskiej

Łukasz w swojej Ewangelii doprowadził rodowód Jezusa aż do Adama. Z kolei Paweł z Tarsu w Liście do Rzymian zestawił Adama z Jezusem:

Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli... Bo i przed Prawem grzech był na świecie, grzechu się jednak nie poczytuje, gdy nie ma Prawa. A przecież śmierć rozpanoszyła się od Adama do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie zgrzeszyli przestępstwem na wzór Adama. On jest typem Tego, który miał przyjść. Ale nie tak samo ma się rzecz z przestępstwem jak z darem łaski. Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa (...). A zatem, jak przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy Jednego sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie^[8].

Augustyn z Hippony w jednym z listów twierdził, że nie ma wątpliwości, co do tego, czy Adam został zbawiony^[9]. To stanowisko - za Augustynem - przyjmowali średniowieczni teolodzy.

W Kościele wschodnim Adam i Ewa są czczeni jako święci, a ich wspomnienie jest obchodzone w niedzielę przed Bożym Narodzeniem oraz 25 marca.

Adam i Ewa pojawili się też w kilku martyrologiach łacińskich - pod datami 25 marca, 24 kwietnia i 23 sierpnia.

[edytuj] Według tradycji islamskiej

Według Koranu aniołowie sprzeciwiali się stworzeniu Adama, gdyż oni zawsze będą czcili i wielbili Boga, zaś z człowiekiem wiąże się zniszczenie i rozlew krwi. Mimo to Bóg stworzył Adama i nauczył go imion wszystkich rzeczy; nie wyjawił ich aniołom, którzy mieli być posłuszni człowiekowi. Wtedy Iblis, szatan, zbuntował się, twierdząc, że jako stworzony z ognia stoi wyżej od istoty stworzonej z gliny.

Przez wyznawców islamu Adam uznawany jest za pierwszego proroka. Według at-Tabariego Adam zbudował Kaabę.

[edytuj] Bibliografia

• Bocian M., Leksykon postaci biblijnych, Kraków 1996, s. 43-58.
• Bosak P. Cz., Postacie Nowego Testamentu. Słownik-konkordancja, Poznań - Pelplin 1996, s. 32-35.
• Fros H., Sowa F., Księga imion i świętych, t. 1, Kraków 1997, szp. 30-33; t. 2, szp. 239-240.

Przypisy

[edytuj] Zobacz też

• Adam
• Ewa
• proces starzenia się

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Pierwszy rozdział Księgi Rodzaju
• Drugi rozdział Księgi Rodzaju