Kot andyjski

Z Wikipedii

Kot andyjski
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	ssaki żyworodne
Szczep	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	kotowate
Rodzaj	Leopardus
Gatunek	kot andyjski
Nazwa systematyczna
Leopardus jacobitus
(Cornalia, 1865)
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: zagrożony
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Kot andyjski (Leopardus jacobitus syn. Oreailurus jacobita, Felis jacobita) - ssak z rodziny kotowatych. Opisany na podstawie zaledwie kilku okazów muzealnych. Występuje na następujących obszarach Ameryki Południowej: południowe Peru, północno-zachodnia Argentyna, zachodnia i środkowa Boliwia i Chile.

Spis treści 1 Charakterystyka ogólna 1.1 Wymiary 1.2 Pokarm 1.3 Rozród 1.4 Tryb życia 1.5 Siedlisko 2 Status 3 Bibliografia

[edytuj] Charakterystyka ogólna

Krępą budową ciała przypomina nieco żbika, lecz jest od niego większy. Głowa jest zaokrąglona i szeroka, uszy małe, bez pędzelków. Na twarzy prążki policzkowe. Futro puszyste i miękkie, żółtoszare do srebrzystego, z nieregularnie rozmieszczonym żółto-brązowymi cętkami i szerokimi pręgami. Kilka ciemnych pręg biegnie w poprzek ciała. Kończyny poprzecznie pręgowane. Ogon równej grubości, bardzo długi, pręgowany poprzecznie i zakończony jasnym czubkiem.

[edytuj] Wymiary

długość ciała z głową, bez ogona

50-64 cm

długość ogona

37-48 cm

masa ciała jedynego zważonego osobnika

4 kg

[edytuj] Pokarm

Ich pokarm stanowią drobne gryzonie. Istnieje uzasadnione podejrzenie, że koty andyjskie wyspecjalizowały się w polowaniu na szynszyle i wiskacze, które zamieszkują skaliste obszary powyżej 3 tys. m n.p.m. Zważywszy, że szynszyle zostały niemal doszczętnie wytępione, a wiskacze nie są zbyt liczne, może to oznaczać, że kotom andyjskim grozi wymarcie.

[edytuj] Rozród

Biologia rozrodu tego kota nie została poznana. Kot ten należy do najrzadszych i najsłabiej poznanych dzikich kotów świata.

[edytuj] Tryb życia

Tryb życia tych zwierząt jest słabo poznany. Wiadomo, że w długich skokach ze skały na skałę pomaga im ogon, którym wykonują wirujące ruchy.

[edytuj] Siedlisko

Zamieszkują tereny skaliste, prawie zupełnie pozbawione roślinności, na obszarach wyspowych i izolowanych.

[edytuj] Status

Koty andyjskie są bardzo rzadkie; dowodem na to, że jeszcze nie wyginęły są pojawiające się co jakiś czas na rynku nowe skóry, co świadczy o tym, że na te objęte całkowita ochroną zwierzęta polują kłusownicy. Kot andyjski jest zagrożony wyginięciem.

[edytuj] Bibliografia