Krajowa Konfederacja Pracy
Z Wikipedii
Krajowa Konfederacja Pracy (Confederación Nacional del Trabajo, CNT) – hiszpańska anarchosyndykalistyczna centrala związków zawodowych należąca do Międzynarodowego Stowarzyszenia Pracowników[1]. Odgrywa istotną rolę w ruchach społecznych związanych z anarchizmem. Koncentruje się na zasadach samorządności, federalizmu i pomocy wzajemnej.
Spis treści |
[edytuj] Cele CNT
W 1977 r. ustalono, że celami związku jest:
- "A. Działalność na rzecz rozpropagowania wśród robotników ducha współpracy; uświadomienia im, że tylko w ten sposób mogą oni polepszyć swój status moralny i materialny w obecnym społeczeństwie oraz położyć podwaliny swojego pełnego wyzwolenia w przyszłości dzięki zdobyciu środków produkcji i konsumpcji.
- B.Praktykowanie pomocy wzajemnej pomiędzy sfederowanymi grupami (...)
- C.Ustanowienie relacji pomiędzy tymi stowarzyszeniami robotników, krajowych i międzynarodowych, w celu wspólnej działalności prowadzącej ku pełnemu wyzwoleniu robotników."
[edytuj] Struktura
Struktura CNT opiera się na tzw. federacjach lokalnych, czyli stowarzyszonych ze sobą związkach zawodowych danej miejscowości, koordynowanych przez komitet lokalny, wybierany przez delegatów związków wchodzących w skład federacji lokalnej, według instrukcji związkowców.
Federacje lokalne łączą się w federacje komarkalne, a te z kolei w federacje regionalne. Obecnie istnieje 11 federacji regionalnych - Andaluzja, Aragonia-La Rioja, Asturia-León, Wyspy Kanaryjskie, Katalonia-Baleary, Centrum (kraju), Estremadura, Galicja, Lewant, Murcja, Północ (kraju).
[edytuj] Historia
CNT powstała w 1910 r. w Barcelonie z inicjatywy grup skupionych wokół związku zawodowego Solidaridad Obrera (Solidarność Robotnicza), jako przeciwwaga dla socjalistycznego związku zawodowego UGT, licząc początkowo 30 000 członków i dość szybko zaczęła przewyższać go liczebnie.
W 1916 r. CNT pomimo wszelkich różnic nawiązała współpracę z UGT, co doprowadziło do ogłoszenia wspólnego strajku generalnego w 1917 r. Na II zjeździe związku w 1919 r. rozważano zjednoczenie się z UGT, ale projekt został odrzucony w głosowaniu, na tym samym zjeździe rozważano również przyłączenie się do Profinternu, (ale również ten pomysł upadł po wizycie działacza CNT Angela Pestañy w ZSRR w 1922 r.)
W 1922 r. w Berlinie założone zostało Międzynarodowe Stowarzyszenie Robotników, do którego przyłączyła się CNT.
W okresie panowania dyktatury Miguela Primo de Rivery CNT została zdelegalizowana i działała w konspiracji.
Do 1931 r. krystalizowały się jej anarchosyndykalistyczne poglądy. Od 1927 r., kiedy powstała Iberyjska Federacja Anarchistyczna toczyły się wewnętrzne dyskusje zakończone sformułowaniem przez umiarkowanych działaczy tzw. Manifestu trzydziestu (na III zjeździe w 1931 r.) którzy pod przewodnictwem Pestañy wystąpili z CNT, zakładając Partię Syndykalistyczną (Partido Sindicalista).
W czasie Hiszpańskiej wojny domowej CNT organizowała milicje robotnicze walczące z siłami frankistów. Była również inicjatorem rewolucyjnych zmian na terenach strefy określanej ogólnie „republikańską”.
Zobacz więcej w osobnym artykule: Rewolucja hiszpańska 1936 roku.
W 1939 r. CNT została zdelegalizowana, a całość jej majątku została przejęta przez reżim. W okresie panowania dyktatury Franco działała w konspiracji, współuczestnicząc w ruchu oporu przeciwko dyktaturze.
Zobacz więcej w osobnym artykule: Hiszpański Ruch Wolnościowy.
Po śmierci Franco, na V zjeździe w Madrycie w 1979 r., od CNT odłączyła się część związkowców tworząc Powszechną Konfederację Pracy (Confederación General del Trabajo, CGT)[2].
W 1987 r. przy CNT powstała Fundacja Studiów Wolnościowych im. Anzelmo Lorenzo (Fundación de Estudios Libertarios Anselmo Lorenzo), instytucja kulturalna zajmująca się dziedzictwem CNT w tej dziedzinie (m.in. archiwizowanie dokumentów, książek, publikacje itp.) Fundacja wydaje biuletyn "Bicel".
Hymnem CNT jest anarchistyczna pieśń „A las barricadas”, a organem prasowym całego związku czasopismo "CNT". Związki zawodowe z sektora medialnego wydają biuletyn "La tira de papel". Federacja Regionalna Katalonii publikuje własne czasopismo "Solidaridad Obrera".
CNT liczy obecnie 6000 członków.
Przypisy
[edytuj] Linki zewnętrzne
