Lech Kaczmarek

Z Wikipedii

bp Lech Kaczmarek
Dewiza: Cooperatores simus veritatis Bądźmy współpracownikami prawdy
Data wyboru	16 listopada 1958
Urodzony	13 września 1909 Poznań
Zmarł	31 lipca 1984 Gdańsk

Lech Kaczmarek (ur. 13 września 1909 w Poznaniu, zm. 31 lipca 1984 w Gdańsku) - biskup gdański.

[edytuj] Dzieciństwo i lata młodzieńcze

Pochodził z poznańskiej rodziny mieszczańskiej. W latach 1916 - 1919 uczęszczał do szkoły powszechnej im. Comeniusa w Poznaniu. Następnie w latach 1919-1923 był uczniem poznańskiej szkoły wydziałowej im. Działyńskich. W roku 1923 rozpoczął naukę w gimnazjum matematyczno-przyrodniczym im. Bergera, którą zakończył uzyskując w 1929 roku świadectwo dojrzałości.

[edytuj] Stan kapłański

W październiku 1929 roku rozpoczął studia teologiczne w Metropolitarnym Seminarium Duchownym w Gnieźnie. Rok później, dekretem arcybiskupa gnieźnieńskiego i poznańskiego kard. Augusta Hlonda został skierowany na studia filozoficzno-teologiczne w Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, które odbywał w latach 1930-1934. Z powodu złego stanu zdrowia został przeniesiony do Polski. 13 października 1935 roku w katedrze poznańskiej otrzymał święcenia diakonatu, natomiast 2 sierpnia 1936 został wyświęcony na kapłana z rąk sufragana poznańskiego ks. bpa Walentego Dymka. Po święceniach jego pierwszą placówką duszpasterską była kapelania w Korpaczewie w powiecie kościańskim. Wkrótce ks. Kaczmarek wrócił do Rzymu, gdzie kontynuował rozpoczęte studia. 28 maja 1938 roku uzyskał tytuł doktora teologii na podstawie pracy Thomae Waldnsis de reali praesentia Christi eucharistica. Jednocześnie uzyskał licencjat z prawa kanonicznego. W lipcu 1938 ks. dr Lech Kaczmarek wrócił na stałe do Polski. 1 września 1938 roku został prefektem Gimnazjum Sióstr Urszulanek w Poznaniu. Po wybuchu II wojny światowej, 1 września 1939 roku. Zagrożony aresztowaniem przez Gestapo został zmuszony do ucieczki z Kraju Warty. Osiadł w parafii św. Michała Archanioła w Ujanowicach w diecezji tarnowskiej. Pobyt w Ujanowicach wykorzystał na rozwój pracy duszpasterskiej i naukowej. Prowadził m. in. tajne nauczanie oraz lekcje katechezy w tamtejszym gimnazjum wiejskim. Po zakończeniu wojny wrócił do Poznania, gdzie ponownie objął stanowisko prefekta w Gimnazjum Sióstr Urszulanek oraz Państwowym Gimnazjum i Liceum Spółdzielczym i Szkole Budowy Maszyn. Wykładał też w poznańskim Instytucie Wyższej Kultury Religijnej. Dekretem arcybiskupa poznańskiego, ks. dr Lech Kaczmarek pracował jako sędzia w Metropolitarnym Sądzie Duchownym w Poznaniu. W 1952 roku został referentem nauczania religii w kurii poznańskiej. 16 września 1953 roku abp Walenty Dymek powierzył mu stanowisko profesora Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu.

[edytuj] Biskup gdański

16 listopada 1958 mianowany przez papieża Jana XXIII biskupem tytularnym Alii i biskup sufraganem gdańskim. Konsekrowany na biskupa w Kościele Wniebowzięcia NMP w Gdańsku przez kard. Stefana Wyszyńskiego, abpa Antoniego Baraniaka i bpa Edmunda Nowickiego.

Jako sufragan gdański bp Kaczmarek podjął wykłady w Biskupim Seminarium Duchownym w Gdańsku oraz kierownictwo referatu nauki chrześcijańskiej w gdańskiej kurii. Oprócz tego wykonywał typowe posługi biskupie, takie jak wizytacje kanoniczne czy udzielanie sakramentu bierzmowania. W 1963 roku uczestniczył w pracach II Soboru Watykańskiego. Rok później został powołany na stanowisko krajowego duszpasterza pisarzy katolickich w Polsce.

10 marca 1971 roku w klinice w Warszawie zmarł ordynariusz gdański bp Edmund Nowicki. 11 marca 1971 konsultorzy diecezjalni wybrali bpa Kaczmarka wikariuszem kapitulnym diecezji gdańskiej. Blisko pół roku później, 2 grudnia 1971 roku papież Paweł VI mianował go biskupem ordynariuszem diecezji gdańskiej. Ingres biskupa-nominata do katedry w Oliwie odbył się 19 grudnia 1971 roku. Jako biskup gdański stworzył wiele instytucji diecezjalnych, takich jak: Biskupi Sąd Duchowny (1976), Gdańska Kapituła Katedralna (1978), Instytut Pastoralny dla Kapłanów (1983), Gdańskie Towarzystwo Teologiczne (1972). W 1973 roku przewodniczył obradom II Synodu Diecezji Gdańskiej. Po śmierci bpa Kazimierza Kluza w grudniu 1982 roku został krajowym duszpasterzem ludzi morza. Z jego inicjatywy powstało wiele nowych parafii na terenie całej diecezji, zwłaszcza na nowych osiedlach Gdańska.