Lectio Divina
Z Wikipedii
Lectio Divina (łac. pobożne, duchowe czytanie) - forma modlitwy oparta o pogłębioną lekturę tekstów biblijnych stanowiąca część tradycji Kościoła katolickiego. Znana była już w okresie patrystycznym (IV - V w.). Rozwinęła się w okresie późnego średniowiecza (por. m. in. traktat De modo orationis), by zaniknąć prawie całkowicie w XV w. wraz z tzw. devotio moderna. W tym okresie coraz bardziej popularna stawała się modlitwa myślna, która w niewielkim stopniu opierała się na lekturze biblijnej. Lectio Divina jako forma modlitwy zakonnej i pozazakonnej zaczęła odradzać się w XX w. wraz z rozwojem francuskiego ruchu biblijno-liturgicznego. Dei Verbum, jeden z oficjalnych dokumentów Soboru Watykańskiego II poleca tę formę modlitwy wszystkim wierzącym.
Spis treści |
[edytuj] Struktura Lectio Divina
Przy tej metodzie modlitewnej ważny jest wybór czasu, miejsca oraz właściwe przygotowanie. Czterema podstawowymi elementami Lectio Divina są: Lectio (lektura tekstu biblijnego), Meditatio (jego medytacja), Oratio (modlitwa serca) i Contemplatio (kontemplacja - wsłuchanie się w to, co Bóg ma do powiedzenia).
[edytuj] Rodzaje Lectio Divina
Podstawowymi elementami Lectio Divina są lektura tekstu biblijnego oraz osąd konkretnej sytuacji życiowej medytującego, w połączeniu z modlitwą uwielbienia. Różne szkoły duchowości i tradycje, np. zakonne, propagowały i praktykowały własne warianty Lectio Divina. Także współcześnie występują różne warianty, w zależności od adresatów, dla których schemat modlitwy Lectio Divina jest przeznaczony.
[edytuj] Franciszkańska Lectio Divina
Schemat propagowany przez Zakon Franciszkański, założony w XIII w. przez św. Franciszka z Asyżu. Nazywana Lekturą modlitewną Słowa Bożego w życiu franciszkańskim. Wg reguły franciszkanów ich życie polega na zachowywaniu Ewangelii Jezusa Chrystusa i naśladowaniu go. Przełożeni zakonu, odwołując się do tekstu reguły, zalecają członkom wspólnoty zbliżenie się do Słowa Bożego - tzn. Biblii - poprzez czytanie go, przyswajanie, wprowadzanie w życie, osobiście i w grupie [1]. Podstawowy schemat franciszkańskiej Lectio Divina:
- Przygotowanie: wezwanie Ducha Świętego, usunięcie przeszkód wewnętrznych i zewnętrznych, które mogą zakłócić przebieg modlitwy, tzn. wejście w kontakt z Bogiem,
- Lektura i słuchanie Słowa Bożego w połączeniu z weryfikacją zrozumienia za pomocą odpowiednich środków (np. Katechizm Kościoła Katolickiego),
- Pogłębienie i przyswojenie Słowa Bożego: zapamiętanie kluczowych zdań, podjęcie konkretnych życiowych decyzji, osąd i przemiana uczuć,
- Oddanie słowa poprzez modlitwę uwielbienia, dziękczynienia, błogosławieństwa, błagania i prośby,
- Pobożność jako wola czynienia dobra, piąty etap polegający na podjęciu konkretnego postanowienia, wprowadzenie słowa w czyn.
[edytuj] Lectio Divina wg karmelity Brunona Secondina
Metoda propagowana przez włoskiego karmelitę Brunona Secondina, który organizuje spotkania dla rodzin i osób zainteresowanych tą formą modlitwy w rzymskim kościele Santa Maria in Traspontina [2]. Kilka książek o. Secondina, dotyczących Lectio Divina, zostało przetłumaczonych na język polski. Podstawowy schemat [3]:
- Uważne poszukiwanie
- Wezwanie Ducha Świętego
- Lektura tekstu biblijnego
- Medytacja, polegająca na powolnej analizie każdego zdania i tekstów paralelnych
- Zaznajomienie się z tym, co o danym tekście mówi tradycja Kościoła (egzegeza, ojcowie Kościoła, sztuka sakralna, święci, itd.)
- Oświecenie, osąd życia w oparciu o przeczytany fragment tekstu biblijnego
- Szczera odpowiedź
- Modlitwa, np. psalmami
- Kontemplacja, doświadczenie obecności Boga w historii i własnym życiu
- Dzielenie się Słowem Bożym w konkretnej wspólnocie
- Zapamiętanie jednego zdania
- Czyn, podejmowanie decyzji w oparciu o medytację i kontemplację.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Zakon Braci Mniejszych, Lektura modlitewna Słowa Bożego w życiu franciszkańskim (broszura), Rzym (brak roku).
- ↑ Lectio Divina, w: www.lectiodivina.it, 12 czerwca 2007.
- ↑ Bruno Secondin, Lectio Divina. Lettura orante (broszura), Rzym 2004.
