Lot nad kukułczym gniazdem
Z Wikipedii
| Lot nad kukułczym gniazdem | |
| Oryginalny tytuł | One Flew Over the Cuckoo's Nest |
| Gatunek | dramat |
| Kraj produkcji | USA |
| Główne role | Jack Nicholson, Louise Fletcher, William Redfield |
| Data premiery | 31 grudnia 1975  20 października 1975  |
| Czas trwania | 128 min |
| Produkcja | |
| Reżyseria | Miloš Forman |
| Scenariusz | Bo Goldman, Lawrence Hauben |
| Muzyka | Jack Nitzsche |
| Zdjęcia | Haskell Wexler |
| Scenografia | Paul Sylbert |
| Montaż | Sheldon Kahn Lynzee Klingman |
| Produkcja | Saul Zaentz |
| Od lat | 15 |
| Nagrody | |
| 1976 Michael Douglas, Oscar za najlepszy film 1976 Milos Forman, Oscar, za najlepszą reżyserię 1976 Lawrence Hauben, Bo Goldman, Oscar za najlepszy scenariusz adaptowany 1976 Jack Nicholson, Oscar, najlepszy aktor w roli pierwszoplanowej 1976 Louise Fletcher, Oscar najlepsza aktorka pierwszoplanowa 1976 Złoty Glob, najlepszy dramat 1976 Milos Forman, Złoty Glo] najlepszy reżyser 1976 Brad Dourif Złoty Glob, najlepszy debiut 1976 Lawrence Hauben, Bo Goldman, Złoty Glob za najlepszy scenariusz 1976 Jack Nicholson, Złoty Glob, najlepszy aktor w dramacie 1976 Louise Fletcher, Złoty Glob najlepsza w dramacie 1977 BAFTA najlepszy film 1977 Milos Forman, BAFTA najlepszy reżyser 1977 Jack Nicholson, BAFTA, najlepszy aktor 1977 Louise Fletcher, BAFTA, najlepsza aktorka 1977 Brad Dourif, BAFTA, najlepszy aktor drugoplanowy |
|
| Lot nad kukułczym gniazdem na IMDb | |
Lot nad kukułczym gniazdem (One Flew Over the Cuckoo's Nest) to amerykański film fabularny z 1975 roku w reżyserii Miloša Formana, oparty na książce Kena Keseya pod tym samym tytułem wydanej w roku 1962.
Lot nad kukułczym gniazdem odniósł duży sukces na całym świecie, zdobył także Oscary dla najlepszego aktora (Jack Nicholson), najlepszej aktorki (Louise Fletcher), za reżyserię (Miloš Forman), a także dla najlepszego filmu i najlepszej adaptacji filmowej.
Film zajmuje wysoką pozycję na liście the American Film Institute z najlepszymi amerykańskimi filmami. W rankingu serwisu internetowego IMDb zwykle utrzymuje się na 9 pozycji. Jednak spotkał się także z krytyką za nieprawdziwe przedstawienie zagadnienia chorób psychicznych i szpitali psychiatrycznych.
[edytuj] Obsada
- Jack Nicholson - Randle Patrick McMurphy
- Louise Fletcher - siostra Mildred Ratched
- Will Sampson - Wódz Bromden
- Sydney Lassick - Charlie Cheswick
- Danny DeVito - Martini
- Christopher Lloyd - Taber
- Brad Dourif - Billy Bibbit
- Vincent Schiavelli - Frederickson
- William Redfield - Harding
- Michael Berryman - Ellis
- Peter Brocco - Matterson
- Mwako Cumbuka - Warren
- Mews Small - Candy
- Nathan George - Washington
- Josip Elic - Bancini
- Dwight Marfield - Ellsworth, tańczący pacjent
[edytuj] Streszczenie
Pełen życia McMurphy ma nadzieję, że uda mu się bezboleśnie przetrzymać więzienie, jeśli będzie udawał wariata. Plan, z pozoru dobry, obraca się w klęskę, gdy trafia do domu dla psychicznie chorych. McMurphy stara się rozruszać naszpikowanych lekami pacjentów, co budzi sprzeciw Mildred Ratched, siostry przełożonej. Niedługo dowiaduje się, że w szpitalu ma zostać dłużej niż myślał. Wobec nowej sytuacji, w jakiej się znalazł namawia innych pacjentów do ucieczki, do czego oni przystają. Zdobywając sobie zaufanie niektórych z nich, kradnie autobus i wraz z kilkoma chorymi wyjeżdża, po czym wszystkich pakuje na jacht, legitymując się jako doktor pracujący w klinice i tak też przedstawiając swoich współtowarzyszy. Incydent ten, jak również libacja przez niego urządzona na oddziale szpitalnym prowadzi do zaostrzenia konfliktu między McMurphym a Ratched.
[edytuj] Film a książka
Wersja książkowa opisuje w przybliżeniu tę samą historię (film pomija pewne wątki, a inne skraca), ale z punktu widzenia Wodza Bromdena, którego rola została w filmie zredukowana (rolę tę grał Will Sampson). Oczami Bromdena, poprzez pryzmat jego choroby psychicznej, widzimy władzę żelaznej ręki Wielkiej Oddziałowej (siostra Ratched) i jak ta władza jest stopniowo osłabiana przez McMurphy'ego. Sam Bromden, olbrzymiej postury Indianin, targany wizjami o ukrytej elektryczno-mechanicznej strukturze otoczenia, choć początkowo udaje głuchoniemego, pod wpływem McMurphy'ego nawiązuje kontakt ze światem i uświadamia sobie, że jego wizje są skutkiem przeżyć z czasów wojny, a poczucie niższości wyniósł z dzieciństwa (tytuł pochodzi z wyliczanki, którą Bromden poznał jako chłopiec). Książkowy opis szpitala psychiatrycznego bardziej opiera się wspomnianej wcześniej krytyce. Kesey nie krył niezadowolenia z fabuły i obsady filmu.
