Mark E. Kelly

Z Wikipedii

Mark Edward Kelly

Mark Edward Kelly (ur. 21 lutego 1964 w Orange, stan New Jersey, USA), kapitan lotnictwa morskiego, amerykański astronauta. Brat bliźniak innego astronauty - Scotta J. Kelly

[edytuj] Wykształcenie oraz służba wojskowa

• 1982 – ukończył szkołę średnią (Mountain High School) w West Orange, stan New Jersey.
• 1986 – zdobył licencjat z inżynierii morskiej i transportu morskiego na Amerykańskiej Akademii Marynarki Handlowej (U.S. Merchant Marine Academy). Po studiach wstapił do marynarki wojennej.
• 1987 – po przejściu specjalistycznego przeszkolenia został pilotem lotnictwa morskiego. Do służby został skierowany do 128 eskadry szturmowej (Attack Squadron 128) stacjonującej w bazie lotniczej marynarki w Whidbey Island w mieście Oak Harbor, stan Waszyngton, gdzie przeszedł zasadnicze szkolenie na samolocie typu A-6E. Później trafił do 115 eskadry szturmowej (Attack Squadron 115), która miała swoja bazę w Atsugi w Japonii. Jego jednostka dwukrotnie uczestniczyła w rejsach bojowych na lotniskowcu USS Midway w rejonie Zatoki Perskiej. Podczas drugiego z tych rejsów odbył 39 lotów bojowych w ramach operacji „Pustynna Burza” (Desert Storm). W czasie służby M. Kelly zdobył kwalifikacje oficera odpowiedzialnego za sprowadzanie samolotów na pokład lotniskowców (Landing Signals Officer).
• 1991 - 1993 – dostał się do Podyplomowej Szkoły Marynarki Wojennej (U.S. Naval Postgraduate School) w Monterey, stan Kalifornia, gdzie uzyskał tytuł magistra w dziedzinie inżynierii lotniczej.
• czerwiec 1993 – czerwiec 1994 - przeszedł kurs w Szkole Pilotów Doświadczalnych Marynarki (U.S. Naval Test Pilot School).
• 1994 – 1996 – służył jako pilot w doświadczalnej eskadrze lotnictwa uderzeniowego (Strike Aircraft Test Squadron) w bazie lotniczej Patuxent River, stan Maryland, gdzie latał na samolotach McDonnell Douglas F/A-18 Hornet, A-6E i Northrop Grumman EA-6B Prowler.
• 1996 – do momentu przyjęcia do korpusu astronautów NASA Mark Kelly był instruktorem w Szkole Pilotów Doświadczalnych Marynarki (U.S. Naval Test Pilot School) gdzie szkolił pilotów na samolotach F/A-18, Northrop T-38 Talon i T-2.

W sumie w powietrzu wylatał ponad 3 500 godzin na ponad 40 typach samolotów.

[edytuj] Kariera astronauty

• 1 maja 1996 był w gronie 17 kandydatów, których przyjęto podczas naboru do 16 grupy astronautów NASA. Został wybrany spośród blisko 2 500 chętnych.
• 1998 – zakończył dwuletnie szkolenie podstawowe i uzyskał kwalifikacje pilota wahadłowca i przydział do Biura Astronautów NASA do wydziału wsparcia komputerowego (Computer Support Branch). Później pełnił tam obowiązki oficera ds. bezpieczeństwa lotów samolotów T-38 i współpracował z wydziałem zaawansowanych projektów (Advanced Programs Branch).
• styczeń 2001 – został wyznaczony do udziału w misji STS-108 w charakterze pilota.
• 5 - 17 grudnia 2001 – na pokładzie wahadłowca Endeavour uczestniczył w locie STS-108.
• grudzień 2002 – otrzymał przydział do misji STS-119, której start miała się odbyć w styczniu 2004. Po katastrofie wahadłowca Columbia plan lotów został gruntownie zmieniony i lot ten przeniesiony na późniejszy termin.
• listopad 2003 – został przeniesiony do składu załogi misji STS-121 (jako pilot).
• 4 lipca 2006 - wystartował w kosmos do misji STS-121 na pokładzie wahadłowca Discovery.
• 2007 - wyznaczono go na dowódcę misji STS-124.
• 2008 - 31 maja rozpoczął swój trzeci lot kosmiczny dowodząc misją STS-124.

[edytuj] Loty kosmiczne

Misja STS-108. Astronauci Dominic L. Gorie (z lewej) i Mark E. Kelly w kabinie wahadłowca Endeavour.

• STS-108 (Endeavour F-17);

5 grudnia 2001 wystartował do misji STS-108. Był pilotem misji. Razem z nim w kosmos polecieli: Dominic L. Gorie (dowódca), Linda M. Godwin (specjalista misji MS-1), Daniel M. Tani (MS-2), oraz 4 stała załoga Międzynarodowej Stacji Kosmicznej: Jurij I. Onufrijenko (MS-3), Carl E. Walz (MS-4) oraz Daniel W. Bursch (MS-5). Celem lotu było dostarczenie zaopatrzenia dla stacji w nowym module „Raffaello”. 7 grudnia 2001 prom kosmiczny połączył się z Międzynarodową Stacją Kosmiczną. Po ponad dwóch godzinach jego załoga przeszła na pokład stacji.
Rano 8 grudnia 2001 astronauci wymienili indywidualne fotele oraz skafandry w statku kosmicznym Sojuz TM-33. W godzinach popołudniowych moduł „Raffaello” został przy pomocy ramienia RMS przyłączony do modułu Unity.
10 grudnia 2001 Linda Godwin i Daniel Tani przez ponad 4 godziny pracowali na zewnątrz stacji gdzie zajmowali się bateriami słonecznymi.
13 grudnia Jurij Onufrijenko, dowódca czwartej załogi przejął dowództwo nad stacją.
14 grudnia moduł Raffaello powrócił do ładowni wahadłowca. Podczas całej misji dwukrotnie podnoszono wysokość orbity kompleksu. Dzień później wahadłowiec odłączył się od stacji zabierając ze sobą członków trzeciej stałej załogi Międzynarodowej Stacji Kosmicznej: Franka L. Culbertsona (MS-3), Władimira N. Dieżurowa (MS-4) oraz Michaiła W. Tiurina (MS-5). Przez dwa dni wahdłowiec pozostawał na orbicie okołoziemskiej. W tym czasie astronauci umieścili w kosmosie satelitę STARSHINE-2. 17 grudnia 2001 prom wylądował na Przylądku Canaveral.

• STS-121 (Discovery F-32);

Mark E.Kelly wystartował do drugiej misji kosmicznej 4 lipca 2006 na pokładzie wahadłowca Discovery. Głównym celem misji było zaopatrzenie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Był pilotem wahadłowca. Wyprawą dowodził Steven Lindsey. Funkcję specjalistów podczas lotu pełnili: Michael Fossum , Lisa Nowak , Piers Sellers i Stephanie Wilson. Na pokładzie Discovery znajdował sie również niemiecki astronauta Thomas Reiter, który został członkiem 13 ekspedycji na ISS. Wahadłowiec połączył się ze stacją 6 lipca . Astronauci przycumowali moduł Leonardo do stacji. Podczas pobytu na ISS przeprowadzono 3 spacery kosmiczne, w czasie których symulowano testy naprawy poszycia orbitera , wymieniono kable sterujące i zasilajace wózka MT, służącego do mocowania dźwigu potrzebnego do dalszej rozbudowy stacji. 15 lipca prom kosmiczny Discovery odłączył się od ISS i 17 lipca wylądował na pasie startowym 15 w Kennedy Space Center. Misja ta była drugą po katastrofie promu Columbia w dniu 1 lutego 2003. Była też traktowana jako testowa z serii Return to Flight (Powrót do lotów).

[edytuj] Nagrody i odznaczenia

• cztery medale “Za operacje powietrzne” (Air Medal),
• dwa medale marynarki wojennej “Za zasługi” (Navy Commendation Medal),
• dwa medale „Za służbę w Południowo-Zachodniej Azji” (Southwest Asia Service Medal),
• medal marynarki wojennej „Za osiągnięcia” (Navy Achievement Medal),
• medal Morskich Sił Ekspedycyjnych (Navy Expeditionary Medal),
• medal marynarki wojennej „Za wzorową służbę” (Defense Superior Service Medal),
• baretka „Za służbę zagranicą” (Overseas Service Ribbon),
• baretka „Za udział w operacjach sił morskich” (Sea Service Deployment Ribbon) - dwukrotnie.

[edytuj] Wykaz lotów

[edytuj] Zobacz też

• Alfabetyczna lista astronautów i kosmonautów
• Grupy i oddziały astronautów

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Biografia na stronie NASA (en).
• Biogram na stronie Spacefacts (en).