Mewa białogłowa
Z Wikipedii
Mewa białogłowa | |||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Gromada | ptaki | ||||||||||||||||||||||||||||
Nadrząd | neognatyczne | ||||||||||||||||||||||||||||
Rząd | siewkowe | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzina | mewy | ||||||||||||||||||||||||||||
Gatunek | mewa białogłowa | ||||||||||||||||||||||||||||
Podgatunek | L. cachinnans cachinnans L. cachinnans barabensis L. cachinnans mongolicus |
||||||||||||||||||||||||||||
Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
Larus cachinnans | |||||||||||||||||||||||||||||
(Pallas, 1811) | |||||||||||||||||||||||||||||
Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
Mewa białogłowa (Larus cachinnans) - duży ptak wodny z rodziny mew, zamieszkujący w zależności od podgatunku:
- Larus cachinnans cachinnans - wybrzeża Morza Czarnego, dalej na wschód po Morze Kaspijskie i wschodni Kazachstan. Zimuje w Azji Południowej, i dalej na zachód poprzez Bliski Wschód po północno-wschodnią Afrykę.
- Larus cachinnans barabensis - Azja Środkowa. Zimuje głównie na Bliskim Wschodzie.
- Larus cachinnans mongolicus - południowo-wschodni Ałtaj oraz brzegi Bajkału i Mongolia. Zimuje głównie na Bliskim Wschodzie.
Systematyka tego gatunku to jeden z najbardziej skomplikowanych przypadków w ornitologii. Do niedawna wydzielany podgatunek Larus cachinnans michahellis, zamieszkujący zachodnią i południową Europę oraz Maghreb i basen Morza Śródziemnego, od 2003 r. uważany jest za osobny gatunek - mewę romańską Larus michahellis. Natomiast mewa atlantycka, dawniej Larus cachinnans atlantis (zamieszkująca Azory, Madera i Wyspy Kanaryjskie), to wg najnowszej systematyki podgatunek mewy romańskiej Larus michahellis - Larus michahellis atlantis.
Klasyfikacja pozostałych podgatunków też bywa sporna - z L. c. cachinnans wydziela się niekiedy kolejne dwa podgatunki: L. c. ponticus i L. c. omissus; czasem podgatunki L. c. atlantis, L. c. barabensis i L. c. mongolicus łączy się w jeden. W przeszłości (do 1982 r.) Larus cachinnans był uznawany za podgatunek mewy srebrzystej (Larus argentatus).
Gatunek zwiększa swą liczebność i zasięg. W Polsce pojawił się na południowym wschodzie.
- Cechy gatunku
- Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Upierzenie zasadniczo białe, grzbiet i pokrywy skrzydłowe popielate, na końcówkach skrzydeł kolor czarny z białymi plamami. Dziób żółty z jasnoczerwoną plamą na żuchwie, nogi żółte, tęczówka bladożółta. Osobniki młodociane brązowe. Podgatunki różnią się między sobą wielkoscią, odcieniem popielu na wierzchu ciała i rozmiarem ciemnych plam na skrzydłach, jednak są to cechy również silnie zmienne wewnątrz poszczególnych podgatunków.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 60-68 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 140-150 cm
waga ok. 800-1500 g - Biotop
- Zamieszkuje zarówno różnorodne wybrzeża morskie jak i śródlądowe jeziora i brzegi rzek.
- Gniazdo
- Na ziemi, w pobliżu wody, zarówno w roślinności, jak i na piaszczystych łachach czy skalnych klifach. Tworzy kolonie liczące do 30 tysięcy ptaków.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając pod koniec marca 2-4 oliwkowozielone jaja.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 27-29 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta zdobywają zdolność do lotu w wieku około 40 dni.
- Pożywienie
- Wszystkożerna. W diecie przeważają różnorodne ryby, owady, mięczaki, a także odpady, drobne zwierzęta lądowe czy jaja i pisklęta innych ptaków.
- Ochrona
- Gatunek chroniony.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii, fauna Polski, ptaki Polski.