Michał Kazimierz Kociełł

Z Wikipedii

Michał Kazimierz Kociełł
Data urodzenia	1644
Data śmierci	1722
Miejsce śmierci	Połonka
Rodzina	Kociełł
Rodzice	Samuel Hieronim Kociełł

Michał Kazimierz Kociełł herbu Pelikan (1644-1722 w Połonce) – kasztelan witebski od 1685, kasztelan trocki od 1700, od 1703 wojewoda trocki, marszałek Trybunału Litewskiego w 1698, podskarbi wielki litewski od 1710.

Podpisał elekcję Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 i Jana III Sobieskiego w 1674. W 1696 w czasie bezkrólewia stanął na czele ruchu rebublikantów litewskich, którzy domagali się koekwacji praw z Koroną w celu ograniczenia kompetencji urzędów centralnych Wielkiego Księstwa Litewskiego, które znajdowały się wówczas w rękach znienawidzonego przez szlachtę rodu Sapiehów. W 1697 poparł Augusta II, redagując podpisane przez króla pacta conventa. Gdy w 1698 został marszałkiem Trybunału Litewskiego, szlachta litewska obwołała go generalnym pułkownikiem województw i powiatów litewskich. Zwołał pospolite ruszenie szlachty na 15 października pod Grodno. Tam, w obecności Augusta II i po wprowadzeniu wojsk saskich na Litwę wymógł na hetmanie wielkim litewskim Kazimierzu Janie Sapiesze redukcję wojska litewskiego, która nastąpiła w obecności Augusta II.

W 1700 Sapiehowie przeprowadzili nieudany zamach na jego życie, co spowodowało, że przeciwko Sapiehom wystąpili ich najwięksi rywale Wiśniowieccy-rozpoczynając wojnę domową na Litwie.

Brał udział w bitwie pod Olkienikami. W czasie wojny północnej był stronnikiem Sasów, w 1704 przystąpił do konfederacji sandomierskiej. Od 1710 jako podskarbi wielki litewski zasłynął niesłychanym zdzierstwem i łupiestwem. Zakładał m. in. nowe komory celne, oddawał cła w dzierżawę Żydom wbrew ponawianym zakazom sejmowym. Za tę działalność Trybunał Litewski skazał go w 1711 na karę śmierci i infamię, jednak Kociełł uniknął kary oddając w 1712 pod topór kata jedynie swojego żydowskiego pomocnika Lemkę Wulfowicza.