Michał Wulfers

Z Wikipedii

Michał Franciszek Wulfers (ur. 1765, zm. 28 czerwca 1794 w Warszawie), prawnik polski, adwokat.

Pochodził z rodziny mieszczańskiej, był synem Jana. Karierę prawniczą zrobił w młodym wieku, wyróżniając się jako utalentowany mówca. Otworzyło mu to drogę do nobilitacji — tytuł szlachecki otrzymał razem z grupą warszawskiej inteligencji, m.in. Franciszkiem Barssem, Adamem Mędrzeckim i Antonim Mianowskim. W marcu 1794 został mianowany następcą zmarłego syndyka miasta Warszawy Michała Swinarskiego, z którym przez kilka lat współpracował. Raporty agentów posła rosyjskiego Osipa Igelströma kojarzyły go z konspiracyjną działalnością na rzecz zbliżającego się powstania.

Po przejęciu stolicy przez siły Kościuszki Wulfers wszedł do Rady Miejskiej oraz Rady Zastępczej Tymczasowej (organu doradczego naczelnika insurekcji). Pracował także w Komisji Dyplomatycznej, kierowanej przez Jana Kilińskiego; współpraca z tym ostatnim nie układała się dobrze. Jako umiarkowanego działacza powstania i przeciwnika ulicznych samosądów, a zarazem wziętego oratora, Wulfersa kilkakrotnie delegowano do uspokojenia tłumów warszawskich. Czynności te przysporzyły adwokatowi licznych przeciwników wśród radykałów. Wulfersa oskarżano m.in. o ukrywanie dokumentów kompromitujących króla Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz utrzymywanie kontaktów z niektórymi więźniami insurekcji, zwłaszcza ze szpiegiem Karolem Boscampem-Lasopolskim.

W obliczu tych oskarżeń radykałowie doprowadzili do usunięcia Wulfersa ze składu Rady Miejskiej, a następnie (18 maja 1794) do jego aresztowania. 28 czerwca 1794 Wulfers zginął na szubienicy przed kościołem bernardynów w Warszawie, powieszony przez podburzony tłum. Śmierć tegoż dnia poniosło kilka innych osób o reputacji zdrajców, m.in. biskup Ignacy Massalski, kasztelan Antoni Czetwertyński czy Karol Boscamp; pewną formą rehabilitacji Wulfersa, o którym zachowały się pozytywne opinie większości współczesnych mu pamiętnikarzy (w tym samego Jana Kilińskiego), była zgoda prezydenta Warszawy Ignacego Wyssogoty Zakrzewskiego na pochówek na cmentarzu bernardyńskim, czego odmówiono innym powieszonym.

Dwóch braci Michała Wulfersa było pedagogami Szkoły Rycerskiej - Jan Szczepan wykładał historię i literaturę polską, Piotr opiekował się zbiorami biblioteki. Żoną Wulfersa była córka dyrektora Szkoły Rycerskiej Jana Michała Hubego.