Kruk

C. corax corax
C. corax hispanus
C. corax laurencei
C. corax tingitanus
C. corax canariensis
C. corax varius
C. corax principalis
C. corax kamtschaticus
C. corax tibetnus
C. corax sinuatus

Status ochronny

Kategoria zagrożenia (CzKGZ)
EX	EW	CR	EN	VU	NT	LC

Kategoria: niższego ryzyka

Zasięg występowania

Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Kruk (Corvus corax) - duży ptak osiadły z rodziny krukowatych zamieszkujący w zależności od podgatunku:

Corvus corax corax - Eurazja od Półwyspu Skandynawskiego, Wysp Brytyjskich i wschodniej Francji po Lenę (między Jenisejem a Leną oraz wokół Bajkału współwystępuje z C. c. kamtschaticus). Na południu granicę zasięgu stanowią Pireneje, Półwysep Apeniński, Półwysep Bałkański oraz północno-wschodnia Azja Mniejsza, Zakaukazie, północny Iran, środkowa Wołga oraz południowy Ural i Kazachstan. Współwystępuje z C. c. hispanus na Sardynii oraz prawdopodobnie na Korsyce i Sycylii. W Polsce szeroko rozpowszechniony, ale niezbyt liczny ptak lęgowy; jego liczebność jednak wzrasta.
Corvus corax hispanus - Półwysep Iberyjski, Baleary i (wraz z C. c. corax) Sardynia
Corvus corax laurencei (syn. C. c. subcorax) - wschodnia Grecja, Cypr, Turcja, Lewant, Mezopotamia, Iran i tereny od dolnej Wołgi i Zakaukazia po wschodni Kazachstan, Sinkiang, Afganistan, Pakistan i północno-zachodnie Indie
Corvus corax tingitanus - północna Afryka
Corvus corax canariensis - Wyspy Kanaryjskie
Corvus corax varius - Islandia i Wyspy Owcze
Corvus corax principalis - północna i wschodnia część Ameryki Północnej i Grenlandia
Corvus corax kamtschaticus - wschodnia Syberia i Kamczatka oraz Mongolia, północna Mandżuria, dorzecze Amuru i Hokkaido. Między Leną i Jenisejem współwystępuje z C. c. corax.
Corvus corax tibetanus - góry Azji Środkowej od Tien-Szanu po Pamir
Corvus corax sinuatus - od Gór Skalistych po Nikaraguę.

Cechy gatunku: Największy z krukowatych, wielkości jastrzębia, znacznie większy od wrony i gawrona. Rozpiętością skrzydeł dorównuje myszołowowi. Najinteligentniejszy z ptaków występujących w Polsce.; Obie płci ubarwione jednakowo. Upierzenie czarne z metalicznym połyskiem. Duży, masywny dziób. Głowa duża, na podgardlu charakterystycznie nastroszone pióra. Długi, klinowaty ogon.; Świetnie lata, w czasie toków wykonuje akrobacje powietrzne. Często szybuje. W locie silne uderzenia skrzydeł wydają charakterystyczne, świszczące dźwięki.; Głos: dźwięczne, głębokie, gardłowe krakanie - krótkie "krr".
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 65 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 120-150 cm
waga ok. 1000 g
Biotop: Obrzeża dużych kompleksów leśnych, gdzie starodrzew przeplata się z bujnymi łąkami, w pobliżu rzek i zbiorników wodnych, pola poprzecinane kępami wysokich drzew. Zamieszkuje prawie wszystkie typy krajobrazu, również w górach.
Gniazdo: Na wierzchołku wysokiego drzewa, najczęściej iglastego o gęstej koronie, a w górach na półce skalnej. W niektórych regionach Polski (Wielkopolska, Mazowsze) gniazduje na słupach trakcji elektrycznej. Gniazdo zbudowane z gałęzi i patyków, wyściełane mchem, trawami i sierścią.
Jaja: W marcu składa 5-6 różnobiegunowych, silnie wydłużonych jaj o średnich wymiarach 46x33 mm, o tle zielonkawym lub niebieskawym z brunatnymi plamkami.
Wysiadywanie: Od złożenia pierwszego jaja trwa ok. 20-23 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po ok. 5-6 tygodniach.
Pożywienie: Wszystkożerny, jednak głównie pokarm zwierzęcy - drobne ssaki, ptaki, owady, dżdżownice, często padlina, również odpadki ze śmietników.
Ochrona: Objęty ochroną gatunkową.