Muchomor zielonawy

Z Wikipedii

Muchomor zielonawy
Systematyka
Domena	jądrowce
Królestwo	grzyby
Typ	grzyby podstawkowe
Klasa	podstawczaki
Podklasa	podstawczaki pieczarkopodobne
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	drobnołuszczakowate
Rodzaj	muchomor
Gatunek	muchomor zielonawy
Nazwa systematyczna
Amanita phalloides
Galeria Wikimedia Commons

Muchomor zielonawy, muchomor sromotnikowy (Amanita phalloides) - grzyb kapeluszowy, blaszkowaty z rodziny drobnołuszczakowatych (Pluteaceae). Występuje przede wszystkim i pierwotnie w Europie, poza tym w Ameryce Północnej, Australii, Ameryce Południowej i Afryce. Podobnymi gatunkami są: Amanita subjunquillea we wschodniej Azji i Amanita arocheae na obszarze od Kolumbii do Meksyku. W Polsce występuje na całym terytorium, ale nie wszędzie jest pospolity.

[edytuj] Charakterystyka

Kapelusz

Białozielonkawy, oliwkowozielonkawy, szarozielony, brunatnozielony, na brzegu zwykle jaśniejszy, czasem żółtawy; kształt dzwonkowaty, czasem zbliżony do płaskiego o średnicy 6-12 cm.

Trzon 

Białawy z odcieniem żółtawozielonkawym; wysokość 8-15 cm, grubość 1-2,5 cm. Ma wyraźny pierścień, gładki, lub słabo prążkowany. Nasada trzonu jest wyraźnie zgrubiała, bulwiasta i otoczona wysoką, odstającą pochwą.

Miąższ 

Biały, nie zmienia koloru po przełamaniu, ma łagodny smak i słodkawy, nieco mdły zapach.

Blaszki 

Białe, u starych okazów z lekkim odcieniem żółtawozielonkawym, gęste, o szerokości 8-12 mm.

Wysyp zarodników 

Biały. Zarodniki gładkie, szerokoelipsoidalne, o rozmiarach 9-12 x 7-9 μm.

Biotop 

Występuje najczęściej w lasach liściastych, także w mieszanych, rzadziej iglastych; rośnie pojedynczo, lub w małych grupkach, przeważnie blisko dębów, buków, sosen i brzóz. Wstępuje od lipca do października.

[edytuj] Znaczenie

Grzyb śmiertelnie trujący - zawiera dwa rodzaje toksyn: fallotoksyny (falloidyna, falloina, fallizyna, fallicydyna) oraz amatoksyny (amanityna, amanina, amanullina). Główną toksyną odpowiedzialną za zatrucie po spożyciu muchomora sromotnikowego jest alfa-amanityna. Muchomor sromotnikowy jest najsilniej trującym grzybem występującym w Polsce.

Bywa często mylony z gąską zielonką, gołąbkiem zielonawym, czasem także z czubajką kanią. Szczególnie łatwo jest pomylić z pieczarkami jego odmiany - muchomor wiosenny Amanita phalloides var. verna lub muchomor sromotnikowy odm. biały Amanita phalloides var. verna, których owocniki są zupełnie białe. Muchomory sromotnikowe są dosyć smaczne, co również może być przyczyną częstych pomyłek. Toksyny zawarte w muchomorze sromotnikowym są niezwykle odporne na gotowanie i inne czynniki niszczące, zachowują swoje właściwości na wiele lat. Spożycie 50 gramów suchej masy grzyba grozi śmiercią.